Deklaraciju je sastavio Odbor za spas koji su izabrale starješine estonske pokrajinske skupštine. Prvobitno je trebalo da bude proglašeno 21. februara 1918. godine, proglašenje je odloženo do 23. februara uveče, kada je manifest štampan i javno pročitan u Parnuu, a narednog dana, 24. februara, manifest je štampan i distribuiran u glavnom gradu Talinu.
Nakon Februarske revolucije u Rusiji 1917. Estonija je prvi put bila ujedinjena kao zasebna politička jedinica Estonska autonomna gubernija, čije granice su se gotovo poklapale sa sadašnjim granicama. Autonomni status garantovala joj je novoizabrana ruska Privremena vlada odlukom od 12. aprila 1917. godine.
Izbori za privremeni estonski parlament održani su uz učešće menjševičkih i boljševičkih frakcija Ruske socijal-demokratske radničke partije, a sve sa ciljem da pomenutoj partiji obezbijede što je moguće više mesta u novom nacionalnom parlamentu.
Boljševici koji su izgubili te izbore nikada zvanično nisu priznali rezultate istih, te je dva dana prije početka Oktobarske revolucije u Sankt Peterburgu lider estonskih boljševika Jan Anvelt sa svojim Vojnim revolucionarnim komitetom sproveo puč i preuzeo vlast nad zemljom.
Kako legalno izabrani parlament nikada nije priznao boljševičku vlast, boljševici su pokušali da ga raspuste. Iako se na svojoj poslednjoj sjednici održanoj 15. novembra Parlament proglasio za vrhovni i jedini legalni organ vlasti u zemlji, a parlament su boljševici zvanično raspustili.
Na novim izborima koji su održani početkom 1918. većinu glasova dobile su partije koje su se zalagale za nezavisnost, a nacionalno vijeće proglasilo je nezavisnost.
Naseljavanje i storija
Naseljavanje u Estoniji je postalo moguće kada se led iz posljednjeg ledenog doba, otopio prije oko 11.000 – 13.000 godina. Najstarije poznato naselje u Estoniji nalazi se na rijeci Parnu, blizu grada Sindi i potiče iz sredine osmog milenijuma stare ere.
Estonija je primila hrišćanstvo kada su njemačko Livonijsko bratstvo mača i Danska osvojili ovu zemlju 1227. Među kasnijim stranim silama koje su kontrolisale Estoniju u raznim periodima su bile Danska, Švedska, Poljska i Rusija. Međutim, više klase i viša srednja klasa su ostale prvenstveno baltičko-njemačke do otprilike 1918. Tokom i neposredno nakon Drugog svjetskog rata, preostale Njemce su istjerali Hitler, i kasnije Staljin.
Paktom Hitler-Staljin iz 1939. godine, Estonija je pripala sovjetskoj interesnoj sferi. SSSR je zauzeo Estoniju 1940. godine i u avgustu je anektirao kao Estonsku Sovjetsku Socijalističku Republiku.
Od 14. juna 1941. godine uslijedile su masovne deportacije u kojima su mnogi političari i intelektualci, ali i građani, ubijeni ili preseljeni u udaljene djelove Sovjetskog Saveza.
Kada su njemačke snage u Operaciji Barbarosa napale Sovjetski savez, oko 34.000 Estonaca je prisilno mobilizovano, a manje od 30% njih je preživjelo rat.
Estonija je od 2004. godine članica Evropske unije, a od 2011. korisnica eura.
Položaj, stanovništvo i digitalizacija
Estonija se nalazi u zoni umjereno kontinentalne klime podložne jakim maritimnim uticajima sa Baltika. Teritorija je dosta niska, sa prosječnom nadmorskom visinom od oko 50 m, a nadmorska visina postepeno raste idući ka jugu, do maksimalnih 318 m.
Ukupna dužina obalne linije je 3.794 km, dok je dužina kopnenih granica 657 km. Od oko 1.400 jezera veličinom se izdvaja jezero Pejpus, koje Estonija dijeli sa Rusijom. Rijeke su brojne, ali su uglavnom manjih dužina, brojne su močvare i tresave.
Tokom posljednjih 800 godina estonska populacija se kretala između 800.000 i 1,6 miliona ljudi. Početkom druge decenije 21. vijeka u Estoniji je živjelo oko 1.340.000 ljudi.
Moderna Estonija je višenacionalna država u kojoj se prema zvaničnim podacima sa popisa iz2000. govori čak 109 jezika. Zvaničan jezik zemlje je estonski, koji je maternji jezik za oko 922.000 ili 67,3% estonske populacije. Kao zvanični manjinski jezici priznati su ruski, švedski i njemački jezik.
Ustav Republike Estonije garantuje slobodu veroispovesti svim verskim zajednicama, a verske organizacije su strogo odvojene od države.
Estonija važi za „digitalni raj“, odnosno digitalno najrazvijenija zemlja na svijetu, jer je uspjela da ostvari izuzetan napredak u uvođenju novih tehnologija u javnu upravu. Dodatnu uštedu državnom budžetu donosi mala, efikasna administracija koja gotovo sve poslove obavlja online. U Estoniji preko interneta mogu da se obave svi administrativni poslovi, pa čak i da se glasa na izborima.
Posebna pažnja posvećena je razvoju digitalnog identiteta svakog državljanina i stranca koji živi u Estoniji, uz pomoć identifikacione kartice sa čipom koja zamjenjuje svu drugu ličnu dokumentaciju potrebnu u nacionalnim ustanovama.
