Naziv ENIAC je skraćenica od engleske složenice Electronic Numerical Integrator And Computer (elektronski numerički integrator i računar) koja se odnosi na prvi digitalni elektronski računar kog je bilo moguće programirati u cilju rješavanja širokog spektra računarskih problema, iako je i ranije bilo uređaja koji su imali neke od ovih osobina.
ENIAC je dizajniran i izgrađen u svrhu izračunavanja balističkih tablica za američku vojsku, a prvi problemi rješavani na njemu bili su povezani s izradom hidrogenske bombe.
Izrada ovog računara počela je 1943. nakon potpisivanja ugovora kojim je definisano da projekat PX vodi je Murova škola elektroinžinjerstva pri Univerzitetu u Pensilvaniji, po zamisli i dizajnu Džona Vilijama Močlija i Džona Prespera Ekerta. Projekat je koštao oko pola miliona dolara.
Riječ je o ogromnom uređaju u odnosu na savremene računarske standarde. Dimenzije su mu bile 2,4 metra sa 0,9 metara sa 30 metara, zauzimao je 167 m² i trošio je 150 kW snage.
Sadržao je 17.468 vakuumskih cijevi, 7.200 kristalnih dioda, 1.500 releja, 70.000 otpornika, 10.000 kondenzatora i oko pet miliona ručno zalemljenih spojnica. Bio je težak oko 27 tona. Osnovne komponente ENIAC-aa bile su elektronske cijevi korišćene u radio-prijemnicima i ostalim elektronskim uređajima tog vremena.
Ulaz je bio moguć sa IBM čitača, dok je IBM bušač za kartice korišćena za izlaz. Ove kartice su mogle stvarati štampani izlaz koristeći IBM računsku mašinu..
Patent na ENIAC-a koji je odobren 1946. poništen je presudom američkog Saveznog suda u slučaju Honeywell protiv Sperija Randa, koja je predstavljala prekretnicu, jer je njom izum elektronskog digitalnog računara stavljen u javno vlasništvo.
Rad na ENIAC–u je prekinut 9. novembra 1946. radi obnove i nadogradnje memorije, i prebačen je u Merilend 1947. godine. Tu je ponovo pušten u rad 29. jula iste godine, i radio je neprestano sve do oktobra 1955. godine.
