U pomenutu knjigu su upisane sve postojeće vjerske zajednice, uključujući i Crnogorsku pravoslavnu crkvu, ali je Srpskoj trebao, kako su naveli iz PKS-a, nakaradni Zakon o slobodi vjeroispovijesti, ne da se upišu, to su mogli od 1977.godine, već da dođu do vrijedne sakralne crnogorske imovine.
-I, naravno, do odrednice u pomenutom saopštenju iz Leposavićevog ministarstva da je eto baš sad „ispoštovan ranije stečen i kroz vjekove bezbroj puta potvrđeni pravni subjektivitet Mitroplije i Eparhije u Crnoj Gori!“.
Uzurpatori crnogorske sakralne imovine treba da znaju da su činjenice jedno, a lovačke priče nešto sasvim drugo! SPC taj svoj “legalitet i pravni subjektivitet” ima u Srbiji sa kraja 19.vijeka, a u Crnoj Gori, nakon 1920. kada je nelegalno sazvan Sinod Crnogorske pravoslavne crkve, darovao Crnogorsku crkvu Karađorđevim palikućama; opšte je poznata činjneica da je svoj prvi Ustav SPC dobila novembra 1931. pa o “vjekovima” može samo da sanja.Izuzev ona dva kada je spalila sve po Crnoj Gori osim Kotora?
Mada između vjekova i para, SPC uvijek bira ovo drugo; pri čemu je interesantno priupitati kako je Eparhija budimljansko nikšićka, osnovana 2001. do sad funkcionisala, prepisivala vlasništvo i slično- a neregistrovana? Šta je sa preko 30 imanja, crkvi i sličnog koji su se vodili na pokojnog mitropolita Mitropolije crnogorsko-primorske koja se danas upisuje u evidenciju? Čije je to? Da li je sa Leposavićem šta potpisivao stranac sa stalnim nastanjenjem u Crnoj Gori- upitali su iz PKS.
Mogu, kako su dodali, prepisivati, upisivati, dokazivati šta hoće ali jedno neće moći nikada: da izbrišu Ustav Kraljevine Crne Gore, član 40, koji kaže da je Crnogorska crkva autokefalna.
-A sve što je njeno bilo, naroda crnogorskog i crnogorske države, biće vraćeno. To je naš amanet- poručuju iz PKS-a.
