Ostaci crkve sv. Stefana, Šćepan Polje, potiče iz XV vijeka.
Crkva pod Sokolom, Zagrađe – Šćepan Polje, potiče iz XV vijeka.
Manastir Piva; Sinjac , Plužine
Osnivanje manastira Pive vezuje se za period prije podizanja crkve posvećene Uspenju Bogorodice. Današnja crkva sagrađena je između 1573. do 1586. godine, o čemu svjedoči natpis iznad ulaza u naos. Ktitor crkve bio je hercegovački mitropolit Savatije Sokolović, kasnije srpski patrijarh, što se takođe vidi iz pomenutog natpisa.
Pripratu crkve oslikali su 1626. godine čuveni freskopisci, Strahinja iz Budimlja i kir Kozma, dok u naosu radi grupa umjetnika sačinjena od domaćih majstora i Grka.
Pivski manastir je više puta stradao, a 1798. godine zapalili su ga Turci, nakon čega ga je obnavio arhimandrit Arsenije Gagović, znamenita ličnosti tog vremena.
Manastir Piva je u XX vijeku dislociran zbog izgradnje akumulacionog jezera za potrebe HE "Piva". Sa izvora rijeke Pive- Pivskog oka, premješten je na 3 km udaljenu visoravan Sinjac. Preseljenje manastira počelo je 1970. godine zaslugama Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture, kao i stručnjaka iz čitave Jugoslavije, a pod nadzorom UNESCO-a. Premještanje manstira završeno je 1982. godine.
Grčko groblje - stećci, Šćepan Polje Plužine
Nekropola stećaka Grčko Groblje u Šćepan Polju ima status kulturno dobro i zajedno je sa još dvije nekropole u Barama Žugića i Novakovićima u Žabljaku dio međudržavne nominacije, zbog svoje izuzetne univerzalne vrijednosti. Zaštita, očuvanje i razvoj nominovanih nekropola, za Crnu Goru predstavlja izazov, jer status Svjetske baštine podrazumijeva dugoročnu posvećenost svih koji su uključeni u taj proces. Stoga, osnova mora biti zaštita i očuvanje izuzetnih univerzalnih vrijednosti na principima održiviog razvoja za sadašnje i buduće generacije.
Stećci predstavljaju karakteristične nadgrobne spomenike koje srijećemo u zapadnim krajevima Crne Gore. Najveći broj nekropola sa stećcima nalazi se na teritoriji opština: Pljevlja, Žabljak, Šavnik i Nikšić. Najpoznatije nekropole u Crnoj Gori i pojedinačni primjerci stećaka nalaze se na području starih župa: Onogošta, Pive, Drobnjaka, Jezera i Breznice.
Njihov nastanak vezuje se za vremenski period od XII do XVI vijeka. Brojne nekropole stećaka u ovim krajevima obično se nalaze na brežuljcima, praistorijskim tumulima, pored puteva i oko srednjevjekovnih crkava. Na osnovu njihove raprostranjenosti može se uočiti da su stećci u većem broju skoncentrisani oko poznatih srednjovjekovnih trgovačkih puteva, koji su polazili iz primorja; via Drine, koji je išao iz Dubrovnika i prolazio kroz navedene župe: via Anagasti, koji se kod Trebinja odvajao od prvog, da bi išao trasom: Kotor – Risan – Riđan i Grahovo – Onogošt – Drobnjak – Tara – Pljevlja. Trasa puta od Pljevalja ka Foči uz Ćehotinu išla je preko sela: Tikovo, Orlja, Gradca, Šule, Vojtine, Čelebići, Potpeć i prema Foči. Pravci ovih srednjovjekovnih puteva većinom se poklapaju sa pravcima ranijih puteva u rimskoj provinciji Dalmaciji i oni su većinom zadržavali pravce predrimskih i ranijih ilirskih komunikacija u ovom dijele zapadnog Balkana, na kome se prostire današnja Crna Gora
Kula Lazara Sočice, Goransko
Kula Lazara Sočice se nalazi u mjestu Goransko, u opštini Plužine. Predstavlja memoriju na znamenitog pivskog vojvodu. Sagrađena je na blagom uzvišenju sa kojeg se pruža jedinstvena vizura na cijelu visoravan Goransko i okolne vrhove Pive.
Kompleks na Goransku sadrži, najvećim dijelom odlike tradicionalne arhitekture Pive i to najrazvijenijeg tipa stambeno ekonomskog i odbrambenog objekta - kule. Istovremeno kula ima i karakteristike bolje organizovane i komfornije građanske kuće kraja XIX vijeka. Karakteriše je vanredna pozicija, maksimalno poštovanje prirodne okoline, prirodni materijali, zidanje obrađenim kamenom, višeetažnost, postojanje pomoćnih i ekonomskih objekata, visok nivo kulture stanovanja. Objekti kompleksa na Goransku nemaju odlike arhitekture evropskih stilova, a kao dekorativni, mogu se razumjeti naglašeni vratni i prozorski otvori i prilazno stepenište glavnog ulaza.
Obzirom na bogatstvo i raskoš vlasnika i domaćinstva koje je zasnovano i razvilo se na Goransku, a računajući na kulturno istorijski, prirodni i kontekst značaja ličnosti za koju je vezana, arhitektonsko ambijentalni kompleks na Goransku s kraja XIX vijeka upućuje na analogije nekih palata i ljetnjikovaca, ekonomske i društvene elite toga doba u Crnoj Gori.
Kompleks na Goranskoj sastoji se od glavnog objekta kule Lazara Sočice, pomoćnog objekta konaka i velikog dvorišta sa kamenom ogradom kapijama.
Kompleks je sa tri strane ograđen kamenim zidom, debljine cca 0,60 m i visine cca 1,5 m, dok se na četvrtoj strani cijelom dužinom pružaju konaci. Ogradni zid je od grubo klesanog i neobrađenog kamena, različitog oblika i veličine sa široko izvedenim fugama u produžnom malteru. Ima završnu krunu, formiranu od kamenih ploča. Na istočnoj strani ogradnog zida postavljene su dvije kapije, dok je treća na jugozapadnom dijelu. Izvedene su od kovanog gvožđa. Ispred kapija se nalazi kamen sa kojeg je vojvoda jahao konja (binjaš). U dvorištu se nalazi velika krošnja jabuke i velika krošnja lipe, a oko objekata je velika zelena površina.
Objekat kule ima prizemlje, sprat i potkrovlje. Istočna i sjeverna fasada zidane su od obrađenog kamena, sa fugama neadekvatne boje sa ucrtanom linijom, dok su južna i zapadna fasada zidane grubo obrađenim lomljenim kamenom, što je otktiveno nakon uklanjanja starijeg malternog sloja sa fasada, takođe fugovane neadekvatnim fugama. Spoljašnji zidovi su debljine 80cm i predstavljaju pravu tvrđavu. Objekat ima troje ulaznih vrata sa sjevera, juga i zapada. Prema rasporedu ulaza može se pretpostaviti da je veći dio prizemlja sa ulazom sa sjevera služio kao administrativni prostor, sa ekonomskim dijelom sa zapadnog ulaza.
Prostorije na spratu sa ulazom sa južne dvorišne strane, kojima se pristupa preko stepeništa, služile su kao porodični stan sa eventualnom gostinskom sobom u potkrovlju. Svi otvori na fasadama uokvireni su fino klesanim kamenim blokovima, završne obrade u tehnici štokovanja. Spoljašnja stolarija je od pune drvene građe braon boje. Na otvorima su drveni kapci učvršćeni u kamene doprozornike. Kako je objekat nedavno renoviran i rekonstruisan u unutrašnjosti su urađeni novi zidovi od savremenih materijala, uvedeni novi materijali u obradi podova, zidova, međuspratne i krovne konstrukcije (po sistemu "fert tavanica" a krovni pokrivač je zamijenjen limom). Kako su u unutrašnjosti objekta novi pregradni zidovi tako ni otvori koji su u unutrašnjosti nisu zadržali svoje prvobitne dimenzije. Objekat je u rekonstrukciji dobio novu međuspratnu i krovnu konstrukciju.
Sa zapadne strane kule, nalaze se pomoćni objekti, (nekadašnji konaci i konjušnica) Konaci su služili za poslugu, dužine su 37,9 m, različite širine, na jednom dijelu 6,2 m, a na drugom 7,2 m. Prizemni su, sa kosim dvovodnim krovom, bez završne ploče.
Do sanacije, od konaka su bili sačuvani samo spoljašnji kameni zidovi koji su u perocesu sanacije i rekonstrukcije obnovljeni i zadržani. Spoljšnja stolarija na objektu konaka je od punog drveta farbana u braon boji, sa drvenim škurama, učvršćeni u kamene doprozornike. Krovni pokrivač je lim i u dobrom je stanju. Unutrašnjost objekta nije nije autentična a u procesu posljedfnje sanacije objekat je dobio nove čiste prostore i/li nove pregradne zidove, takođe je i obrada podova i zidova u novim savremenim materijalima.
Iza konaka nalazi se mali dograđeni dio, na čijem je mjestu bila konjušnica.
Na teritoriji Opštine Plužine status nepokretnog kulturnog dobra ima 21 objekat i to:
Manastir Piva; Ostaci crkve sv. Stefana – Zagrađe, Šćepan Polje; Stari rudnik; Šćepan Polje - Nekropola stećaka Grčko Groblje, Šćepan Polje; Seoska kuća koja je služila za smještaj Vrhovnog štaba NOV i POJ; Grmov Do - Seoska kuća koja je za vrijeme rata služila za smještaj Vrhovnog štaba NOV i POJ; Glavica - Seoska kuća u kojoj je boravio Vrhovni štab NOV i POJ; Plužinsko Brdo, nedaleko od kolskog puta Plužine-Nikšić; Spomen-ploča na kući Mihaila Adžića; Seoska kuća, u kojoj je 1941 razoružana Italijanska karabinjerska stanica; Trap, pored plemenskog puta iz Pišča za Nedojno; Spomen-ploča; Donja Brezna - Spomen-ploča; Muratovica - Zgrada osnovne škole, u kojoj je za vrijeme rata bila smještena partizanska bolnica; Luke, pored plemenskog puta od Plužina za Gacko - Zgrada zemljoradničke zadruge ‘Bajo Pivljanin’, sa spomenikom koji evocira uspomene na bivši partizanski aerodrom, sa koga je evakuisano 1500 ranjenika za Italiju; Bajovo Polje, Brezna; Seoska kuća u kojoj je bio smješten Vrhovni štab NOV i POJ 1942 i 1943; Lijećevine - Titova pećina, u kojoj je boravio Vrhovni štab NOV i POJ u julu 1943; na lijevoj obali rijeke Pive, na desnoj strani kolskog puta od Plužina prema Mratinju; Zgrada osnovne škole u kojoj je neko vrijeme bila smještena partizanska bolnica i vrhovni štab NOV i POJ; Rudina – na putu od Nikovića preko Crkvinskog Polja za Brijeg.; Zgrada osnovne škole u kojoj je neko vrijeme bila smještena partizanska bolnica i vrhovni Alin do –Unač; Zgrada NOO u kojoj je razoružana Italijanska karabinjerska posada, a gdje je u aprilu i maju 1942 bila partizanska bolnica; Izijetnjak, na Goransku - Planinska koliba, u kojoj su poginuli Jovan Ćorović i Bogdan Kotlica, i u kojoj je nekoliko dana boravio VŠ NOV i POJ; Zemunica, na sjevernoj strani Stabanjskog jezera - Spomen-ploča; Brljevo - Kula Lazara Sočice – na osnovu inicijative opštine Plužine, Uprava za zaštitu kulturnih dobara izvršila je utvrđivanje kulturne vrijednosti navedenog objekta i Rješenjem broj UP/I02-85/2013-6 od 29.07.2015. godine, dodijelila status nepokretno kulturno dobro od lokalnog značaja. Objekat je u proteklom periodu saniran u potpunosti, a u saradnji sa Ministarstvom kulture formiran je prijedlog namjene.
