Ostaci ranohrišćanske trikonhalne crkve nalaze se u naselju Topolica, u Baru. Na osnovu stilskih karakteristika, ostataka dekorativne arhitektonske plastike kao i na osnovu bliskih paralela sa drugim sličnim sakralnim građevinama, trikonhos na Topolici može se okvirno smjestiti u 6. vijek, u epohu Justinijana.
Tako da je Topolički trikonhos sigurno jedan od najznačajnijih ranohrišćanskih sakralnih objekata na istočnoj obali Jadrana i najstariji arhitektonski spomenik u Baru. Kao vrijedan primjer sakralne arhitekture proglašen je zakonom zaštićenim kulturnim spomenikom 1967. godine.
Ne zna se kom je svecu crkva bila posvećena, mada se pretpostavlja da je u okviru nje bila podignuta i grobna kapela nekom crkvenom velikodostojniku - episkopu još u 5. vijeku.
Očuvani zidovi crkve, mjestimično visoki i do jedan metar, omogućavaju da se sagleda kompletna osnova građevine. Radi se o jednobrodnoj crkvi sa narteksom i tri apside, od kojih je jedna veća, centralna, na istočnoj, a po jedna manja, na sjevernoj i južnoj strani. Narteks je sa južne i sjeverne strane učvršćen po jednom pravougaonom prostorijom, dok je sa zapadne strane prizidan egzonarteks koji, takođe, ima po jednu pravougaonu prostoriju sa obje bočne strane.
Crkva je zidana od tanjeg lomljenog i pritesanog kamena, utopljenog u krečni malter. U sjevernoj konhi nalazi se masivna, zasvedena grobnica, moguće samog ktitora crkve. Oko crkve se nalazi nekropola. O nekropoli oko trikonhosa veoma se malo zna u naučnim krugovima, iako je to najstarije hrišćansko groblje na prostoru Bara. Ostaci crkve su tokom arheoloških istraživanja šezdesetih godina konzervirani i prezentirani.
Otkrićem trikonhosa u Baru 1965. godine, kao i samim memorijalnim karakterom jednobrodne crkve, njenom strukturom iz više cjelina, sa dograđenom crkvicom i postojanjem grobova s rimskom opekom, nesumljivo je potvrđeno da je tu postojao centar ranohrišćanske zajednice i da je trikonhos jedan od najstarijih ranohrišćanskih objekata u Crnoj Gori.
Trkonhos, otkriven u arheološkim istraživanjima na mjestu na kojem je, po narodnom predanju, postojala crkva “svetog kralja Vladimira”, kako se tada govorilo, donio je bio priliku da se bolje istraži taj lokalitet i eventualno detaljnije istraži taj dukljanski istorijski sloj na njemu. Ali, barem po pisanju Pavla Mijovića, kao i mnogo puta prije tog istraživanja - nije.
Već smo pisali da je neobična činjenica što na teritoriji Crne Gore nije sačuvana nijedna crkva iz srednjeg vijeka posvećena prvom dukljanskom svetitelju – Svetom Vladimiru Dukljanskom. Njih je, svakako, moralo biti.
Istorijski izvori pominju crkvu Sv. Vladimira na teritoriji Ulcinja, ali ona nije pronađena. Čak nisu pronađene ni na onim mjestima gdje je živa narodna tradicija govorila da postoje.
Pavle Mijović misli da je crkvica u okviru barskog trikonhosa na Topolici imala Vladimira za hramskog sveca. Današnja crkva u Starom Baru njemu posvećena, novijeg je datuma. Očigledno neke stare ruševine i crkvine kriju tajne s ovim u vezi. Imalo bi se puno toga reći i o sudbini te male crkvice u okviru barskog trikonhosa na Topolici i njenom “stručnom” istraživanju.
Pišući o tom događaju Pavle Mijović kaže:
“Na isti način, sa zaprepaščujućom smjelošću, neposredno prije raskopavanja virske nekropole, slišćena je i bez najmanjeg slijeda u istočnoj apsidi velikog barskog trikonhosa iz 6. vijeka jedna dobro očuvana preromanska crkvica, izuzetno značajna kao spona između kasnoantičkog i srednjevjekovnog Bara.
Nakadno pošto je srušena ova je crkvica proglašena za “poljoprivrednu zgradu” iz 16. vijeka…”
