Eto, na promociji njegove knjige ,,Blago(š)“ u kripti Hrama Hristovog Vaskresenja u Podgorici zvanično je utvrđeno da je djelo nastalo, pazite sad, za jedan dan, 2018. godine?!
Djeluje to čudno, napisati knjigu za jedan dan. Ali, kako reče uvaženi govornik na promociji, vladika i padobranac Metodije, sve je Zdravko napisao ,,u jednom dahu“. Dah dubok, a dan dugačak. I to ne običan dan, nego Spasovdan, kada, kako savjetuju iz Crkve Srbije, ,,muškarci ne bi trebalo da se briju, žene umivaju, a đeca kupaju“.
Nijesu to bila sva čudesa povodom ove knjige. Em što je Krivokapić dva puta slao rukopis koji niko nije htio da objavi, sve dok ga, nekim čudom ili ukazanijem, nije vidio lično Matija Bećković; em se knjiga – da bi se razumjela, kako veli bivši premijer - mora pročitati najmanje dva puta?! Blago(š) nama.
Ali – nije blagoš. Patetična, političko-vjerska predstava, kojoj je u kripti Hrama koji je grob mitropolita Amfilohija Radovića,prisustvovao cijeli ,,raščinjeni“ Krivokapićev kabinet, trebalo je da posluži za ovozemaljsku, svakodnevnu upotrebu. Bio je to pokušaj građenja mita o premijeru i njegovim ,,apostolima“; portretisanje neshvaćenih reformatora, bogobojažljivih ljudi koji su vodili narod u ,,bolje sjutra“ sve dok ih, eto, pod uticajem ,,zlog Zapada“, nije sa vlasti počistila iskvarena politička elita i ,,izdajnici iz sopstvenih redova“. I, sasvim je moguće, da su nakon te večeri, Krivokapić i družina bili zadovoljni učinjenim. Zaboraviće se razaranje države, klerikalizam ustanova, urnisanje sistema, ubijanje suživota, brisanje identiteta...
Što da ne?! Ako Gojko Perović može posred Javnog servisa da valja teorije da dijete u utrobi majke nema ništa sa majkom i ako mu vjernici Crkve Srbije vjeruju da je to istinska istina, onda će mu povjerovati kada ustvrdi da je Krivokapićeva knjiga ,,bajkoviti prikaz nečega što se desilo, bez pretjerivanja i uveličavanja“.
Mučno je kad oni koji tvrde da su istinski vjernici, kada sveštenici koji bi trebalo da su, kako kaže Kjerkegor, ,,vitezovi vjere“ – prizemno koriste vjeru kao običnu političku alatku. Ta inverzija vjere, to presvlačenje svetosavlja u agresivni imperijalni projekat, banalizovanje religioznosti i svođenje ljudi na banalno oruđe, godinama ostavlja teške posljedice.
Svuda. Ovđe u Crnoj Gori posebno, zbog djelovanja Srpske crkve koja odbija da prizna postojanje crnogorske nacije i stavlja se u poziciju institucije nadređene državi. Zato im je Zdravko Krivokapić bio idealan za širenje uticaja: ne samo da je njegova vlada birana u Ostrogu, već je i njenu politiku kreirala ta crkva.
I kad se stvari tako postave, onda se žanje posijano. Sva nakaradnost i posljedice fanatizovanja vjernika u političke svrhe mogu se, makar i posredno, ilustrovati kroz jedan događaj koji se zbio samo koji dan prije ove otužne predstave u kripti Hrama u Podgorici.
Pedesetak kilometara dalje, u Nikšiću, policija je uhapsila šest, kako se to kaže, bezbjednosno interesantnih osoba zbog sumnje za trgovinu narkoticima. Među njima, osumnjičenima za dilovanje droge, našao se i istaknuti član pravoslavnog bratstva ,,Tvrdoš“, organizacije koja, kao i bratstvo ,,Stupovi“ ili ,,Miholjski zbor“, okuplja fanatične pristalice Crkve Srbije.
Naravno, zbog jednog čovjeka osumnjičenog za kriminal, pa bio on i fanatični vjernik, ne može se pripisivati krivica vjerskoj organizaciji. Kriminalci nemaju vjeru.
Ali, crkva zna da koristi kriminalne strukture. Ogromna većina ljudi – koji pripadaju pravoslavnim bratstvima, čije osnivanje podstiču radikalni sveštenici Crkve Srbije, poput Mijajla Backovića, ima neke veze sa kriminalom, direktne ili indirektne. A baš ta bratstva odavno se koriste kaodio fanatizovane vojske ,,svetosavlja po svaku cijenu“. Toliko fanatične da su bili spremni 5. septembra prošle godine da izađu iz odaja Cetinjskog manastira, đe su ih sveštenici krili, i ,,zapale Cetinje“, kako su kasnije neki svjedočili.
I nijesu te veze od danas.
Dovoljno je sjetiti se Arkana Ražnatovića. On i njegova paravojna formacija „tigrovi“, do zuba naoružani, devedesetih godina prošlog vijeka, zlokobno su „pozirali“ ispred Cetinjskog manastira, sa tadašnjim mirtropolitom Crkve Srbije Amfilohijem Radovićem. I čuvali crnogorsku svetinju od Crnogorki i Crnogoraca?!
A ova matrica se ponavlja. Pa se nedavno grupa tih fanatizovanih branilaca Crkve Srbije ponosno slikala ispred Manastira Ostrog sa crkvenom zastavom na kojoj piše ,,Čuvari Hristovog groba“. Pogađate: bili su to članovi pravoslavnog bratstva, pretorijanci Crkve Srbije.
I zato kada Krivokapić napiše, a sveštenici uzviknu – Blagoš, onda to može biti poziv za - Tvrdoš.
