Već neko vrijeme uoči zvaničnog prihvatanja u pojedinim crnogorskim dokumentima i listovima moglo se naići i na staro i na novo računanje vremena.
I gregorijanski, kao i stari julijanski kalendar, potiče iz Rima. Reformu prvog izveo je Julije Cezar 46. godine prije nove ere prema predlogu aleksandrijskog astronoma Sosigena. Prema njemu je godina imala 365 dana i šest sati. Pošto ni taj kalendar nije bio precizan, jer je takva, julijanska godina, bila duža od sunčeve za 11 minuta i 14 sekundi, izazivajući da proljećna ravnodnevnica polako ide unazad u kalendarskoj godini, kao i lunarni kalendar koji se koristio za određivanje datuma Uskrsa, papa Grgur XIII sproveo je novu reformu i anulirao razliku u vremenu koja je tada iznosila 10 dana.
Kao modifikaciju julijanskog kalendara, prvi ga je predložio kalabrijski doktor Alojzije Lili, a proglasio ga je 1582. godine papa Grgur XIII, po kome je dobio ime, putem papske bule Inter gravissimas. Njegove godine se broje od godine rođenja Isusa Hrista.
Gregorijanski kalendar je riješio probleme izbacivanjem izvjesnog broja dana, da bi se kalendar vratio u sinhronizaciju sa godišnjim dobima, odnosno, tropskom godinom, i malim skraćivanjem prosječnog broja dana u kalendarskoj godini, izbacivanjem tri julijanske prestupne godine svakih 400 godina.
Julijanski kalendar zadržala je Srpska pravoslavna crkva.
