Jedan je pravni režim i položaj državnih funkcionera, a drugi je pravni položaj državnih službenika na državnom nivou. Međutim postoji Zakon o zaradama u javnom sektoru koji uređuje zarade, tj. koeficijente svih državnih funkcionera među njima i koeficijent predsjednika Vlade Crne Gore. S obzirom na tako pravno stanje sva pitanja radnopravnog statusa funkcionera koji obavljaju javnu funkciju, na njihov status se primjenjuje supsidijarno Zakon o radu što otvara puno dilema.
Trenutno, posebno treba imati na umu da je u članu 34 stav 7 Zakona o državnim službenicima i namještenicima propisano da u državnom organu ne može da zasnuje radni odnos lice koje je korisnik prava na penziju u skladu sa zakonom.
Pri tome treba imati u vidu odredbe člana 164 stav 1 tačka 1 Zakona o radu koji propisuje da zaposlenom prestaje radni odnos po sili zakona kad napuni 66 godina života i najmanje15 godina staža osiguranja. Članom 164 stav 4 Zakona o radu predviđena su ograničenja koja se odnose na preduzetnika, zaposlenog koji je osnivač ili u vlasnik većinskog udjela u tom privrednom društvu i druga lica utvrđena posebnim zakonom.
Uzimajući u obzir zakonska ograničenja za zasnivanja radnog odnosa lica koji su stekli status penzionera i lica koja su navršila više od 66 godina starosti da nema pravnog osnova za zasnivanja radnog odnosa sa političkom funkcionerima, pa ni premijerom, koji ima više od 66 godina života i 15 godina staža osiguranja.
Međutim, imamo situacije da nosioci javnih funkcija, u granicama zakonskih ograničenja, mogu obavljati javne poslove kao poslanici u radnom odnosu u Skupštini Crne Gore kao i situaciju da neki poslanici nemaju radnopravni status, već samo pravo na naknadu za vršenje poslaničke funkcije! Sve ovo jasno ukazuje na priličnu zakonodavnu konfuziju u pravnom položaju nosilaca javnih funkcija upravo zbog nedonošenja Zakona o Skupštini CG ali i Zakona o Vladi. Sve do tada vladaće konfuzno stanje.
