Na Istorijskom institutu Univerziteta Crne Gore u toku je procedura izbora u naučno zvanje za oblast Kulturno nasljeđe Crne Gore u drugoj polovini XX vijeku. Procedura je od početka nepravilna. Konkursna oblast je pogrešno adresirana, jer ona ne pripada istorijskim već kulturološkim naukama. Potom, nejasno je da li se ona odnosi na stanje kulturnog nasljeđa Crne Gore u drugoj polovini XX vijeka ili na kulturno nasljeđe Crne Gore koje je nastalo u tome periodu. Kreator oblasti u žurbi nije shvatio da pojam kulturno nasljeđe obuhvata raznovrsno stvaralaštvo za čije su proučavanje i poznavanje potrebni stručnjaci iz više oblasti, tako da je nemoguće da jedna osoba odgovori ovakvoj oblasti i to na Istorijskom institutu.
Na konkurs se prijavio Budimir Aleksić, uprkos tome što nije istoričar ni kulturolog. Aleksić je osnovne, magistarske i doktorske studije završio iz oblasti nauke o književnosti. Doktorirao je na temi „Fantastika i naučna fantastika u romanima za djecu i omladinu Čeda Vukovića“. Sâm Aleksić u biografiji koju je objavio na sajtu Cetinjske bogoslovije kaže da su mu oblasti interesovanja: istorija srpske književnosti i kulture i dječija književnost. Pored dječije literature, Aleksić se uglavnom bavi analizom novijih epskih i guslarskih pjesama, o čemu svjedoče njegovi radovi „Gusle u pjesmama Radovana Bećirovića“ i „Zavičaj u književnom stvaralaštvu Radovana Bećirovića“. To nema veze s kulturnim nasljeđem Crne Gore u drugoj polovini XX vijeka i nema veze s Istorijskim institutom.
U recenzentsku komisiju imenovani su: redovni profesori sa Fakulteta dramskih umjetnosti Darko Antović i Siniša Jelušić, kao i akademik SANU Slavenko Terzić. Ni jedan od njih nema zvanje iz oblasti za koju se Aleksić prijavio, tako da je prekršen član 88 Statuta Univerziteta Crne Gore koji propisuje da najmanje dva recenzenta moraju imati zvanje iz oblasti za koju se kandidat prijavljuje. Antović izvodi nastavu na predmetima Istorija jugoslovenske drame i pozorišta i Produkcija, a akademik Jelušić nastavu na predmetima: Komparativna teorija, Istorija i teorija drame i pozorišta, Autorske poetike i Dramatologija. Redovni profesori Antović i Jelušić nemaju matičnost da procjenjuju radove iz Aleksićeve nauke o književnosti i guslanju ni da procjenjuju ko će biti biran u naučno zvanje na Istorijskom institutu. Akademik Terzić kao istoričar može da vrednuje radove iz istorijske nauke, ali Aleksić nema naučnih istorijskih radova, pa se Terzić u recenziji bavio Aleksićevim književnim radovima „Mojkovačka bitka u srpskoj hroničarskoj epici“ i „Njegoš i Lovćen kao pjesnička inspiracija Momira Vojvodića“. Ovi radovi nemaju veze s istorijskom naukom, kulturnim nasljeđem Crne Gore i Istorijskim institutom. Aleksić je u koautorstvu objavio jedan rad u časopisu sa relevantne AHCI liste, ali je taj rad za konkurs nebitan, jer ga čak ni recenzenti nijesu posebno razmatrali u izvještaju. Iako su dali pozitivno mišljenje, recenzenti nijesu uspjeli da dokažu opravdanost Aleksićeve kandidature za izbor u naučno zvanje.
Iz konkursa je jasno da je neko pogrešno definisao oblast, da ta oblast nema veze s djelatnošću Istorijskog instituta, da se na konkurs prijavio kandidat koji nema stručni ni naučni dodir s ovom oblašću ni s Istorijskim institutom, da su u recenzentsku komisiju izbrani članovi koji nijesu nadležni za ovu oblast i da dva od tri člana komisije nemaju dodirnih tačaka s naukom o književnosti ni s istorijskom naukom. Sa stručnog, naučnog i statutarnog aspekta konkurs je apsurdan. Romaneskna fantastika Čeda Vukovića je sitna u odnosu na konkursnu fantastiku Aleksića.
U konkursu ima i drugih nedostataka. Kandidat nije priložio preciznu biografiju. Prećutao je da je 2016. godine izabran za docenta, a 2022. godine za vanrednog profesora na Fakultetu za kulturu i medije Univerziteta Megatrend u Beogradu. Na Studijskom programu Komunikacije izvodi nastavu na predmetima: Književnost i novinarstvo, Kreativno pisanje, čitanje i interpretacija i Copywriting. Prema zvaničnim podacima, Aleksić od 1.02.2022. godine na ovom Univerzitetu radi sa punim ili nepunim radnim vremenom. Crnogorski Zakon o radu u članu 21 propisuje da se ugovor o radu ne može zaključiti sa licem koje već ima zaključen ugovor o radu sa punim ili skraćenim radnim vremenom. Osim toga, Aleksić je od decembra 2020. do januara 2022. godine bio član Upravnog odbora Univerziteta Crne Gore, odnosno javni funkcioner. S obzirom na to da je istovremeno radio na Megatrend Univerzitetu i da je bio javni funkcioner u upravljačkoj strukturi Univerziteta Crne Gore, očito je postojanje konflikta interesa i ovo bi trebalo da ispita Agencija za sprečavanje korupcije. Trebalo bi ispitati i to što Aleksić poslaničku funkciju u Skupštini Crne Gore obavlja profesionalno, uprkos tome što ima stalno zaposlenje na Univerzitetu Megatrend. Aleksić ima i treće radno mjesto. Od 2006. godine radi kao profesor Cetinjske bogoslovije. Sad hoće i četvrto. Samo da za to ne sazna inspekcija rada.
Prilikom izbora u nastavno zvanje na Univerzitetu Megatrend Aleksić je prijavio iste radove koje je prijavio i na konkursu za izbor u naučno zvanje na Istorijskom institutu Crne Gore. Izgleda da su Aleksićevi radovi toliko svestrani da na osnovu njih može biti istovremeno biran za profesora na Fakultetu za kulturu i medije i za naučnog saradnika na Istorijskom institutu Crne Gore. Upadljivo je da su Aleksićeve radove najviše objavljivali časopis „Srpska baština“ i Institut za srpsku kulturu iz Nikšića. Odgovor na pitanje kako su ovaj časopis i Institut prepoznali veliki značaj Aleksićevih radova nalazi se u činjenici da je Aleksić predsjednik Upravnog odbora Instituta za srpsku kulturu, da ovaj Institut objavljuje „Srpsku baštinu“ i da je Aleksić član uređivačkog odbora ovog časopisa. Aleksić je svoj najbolji izdavač. U tabeli za kvantitativno ocjenjivanje naučno-istraživačke i stručne bibliografije upisao je maksimalan broj bodova za radove koje je sâm sebi objavio.
Osim što je izostavio bitne podatke iz biografije, Aleksić nije prikazao potpunu bibliografiju za izbor u zvanje. Tako nije prijavio knjigu u koautorstvu „Trgovci dušama: dukljansko-montenegrinski vjerski trafiking u svjetlosti dokumenata“. Otpisao je i knjigu sugestivnog naslova „Crveno-Crna Gora: o unijaćenju i kroatizaciji Crne Gore nekad i sad“. S obzirom na to da ima ambiciju da radi na Istorijskom institutu čudno je što nije prijavio knjigu „Hercegovina u planovima Crne Gore i asimilacija hercegovačkih Srba u crnogorskom državnom okviru 1878-1918“. Izostavio je i knjigu objavljenu u koautorstvu „Crnogorsko pitanje – uzlet ili udes“. Nije prijavio članke „Istraga poturica kao tema „Gorskog vijenca“ u interpretacijama crnogorskih ideologa“, „Sveti Sava i svetosavlje u interpretacijama crnogorskih ideologa“ i „Petar I Petrović – epski pjesnik i ideolog srpskog integralizma“. Van izborne bibliografije ostavio je i rad „Uticaj stranog faktora na rasrbljavanje srpskog etničkog prostora: na primjeru pokušaja obnove crnogorske države pod italijanskim protektoratom 1941. godine“ koji je u tandemu sa Aleksandrom Stamatovićem saopštio na međunarodnoj naučnoj konferenciji „Srpsko ujedinjenje (ni)je iluzija“. Propustio je da navede učešće na naučnom skupu „Ustavni genocid nad Srbima: srpski narod u novom ustavu Crne Gore“ i učešće na naučnom skupu „Podgorička skupština 1918. godine i ujedinjenje Crne Gore i Srbije“. U izbornoj bibliografiji nema ni njegovog rada „Srpska književnost o Podgoričkoj skupštini i ujedinjenju Crne Gore i Srbije“ koji je saopštio na naučnom skupu u Herceg Novom 2018. godine, posvećenom proslavi stogodišnjice Podgoričke skupštine. Izostavio je i svoj fundamentalni rad „Kosovski zavjet – identitetska vertikala Crne Gore“. Rad o kosovskom zavjetu je žrtvovan zbog izbora u zvanje. Kao da se Aleksić uplašio od pomisli da bi se tokom razmatranja njegovog konkursa u nadležnim tijelima Univerziteta mogao zateći neki od crnogorskih ideologa i blokirati mu izbor. Zato je Aleksić svoju bibliografiju pročistio bolje nego što bi to uradila kroatizirana dukljansko-montenegrinska ideološka komisija.
Suština je u tome da se za Aleksića izmišlja mjesto u Istorijskom institutu zbog njegovog svjetonazora. On je 2019. godine pozvao gradonačelnika Berana da sa sponzorima podigne spomenik četničkom komandantu Pavlu Đurišiću, koji je pravosnažno oglašeni ratni zločinac iz Drugog svjetskog rata. Upućeni kažu da bi ubrzo po očekivanom izboru trebalo da postane direktor instituta, pa da s tim autoritetom i u stilu guslanja Radovana Bećirovića veliča Podgoričku skupštinu i četnički pokret.
