Nakon kultnih „osvježivačkih“ izbora iz avgusta 2020. godine, zavladala je opšta euforija ili, bolje rečeno, konsenzualni politički orgazam. Vas srpski rod se radovao, Quinta se oduševljavala demokratskom događaju kome su učestvovali u pisanju scenarija i režije, čak i u produciranju i entertajment i promoušn aktivnostima.
Zvonila su sva zvona i u Manastiru Ostrog dogovorena je nova vlada. Apostolska. Amfi, ili od milja Đedo, slavljen je kao mesaja. Čak je i poraženi DPS sa partnerima isticao uzvišenost svoga čina demokratske predaje vlasti. Apostoli su traženi po oltarskim pretnjacima i domaćim i inostranim poslovnim političkim i obrazovnim bunjištima.
I onda: umrije Đedo a nadživje ga uticaj srpske vlasti, BIA-e i Crkve Srbije; poče zaduživanje i poslovne egzibicije, religiozni primitivizmi i nezakoniti i glupi ekonomski, politički i kulturni potezi, uz prigodno ćutanje opozicione političke scene i izlive simpatija nevladinog sektora, CANU i Univerziteta. Nebo se zatamni od preleta donedavnih suverenističkih političara i stranaka i strančica na svetosavsku stranu...
Lizali su se oltari, rušio obrazovni sistem, falsifikovala istorija i etnički identitet i laganim ignorisanjem urušavao euroatlantski karakter društva. Toliko su bili nesposobni da je i Vučko odlučio da ubrza stvar. Zakazali su ustoličenje kvislinškog Joanikija na Cetinju, znajući da će naići na otpor. Brutalnim hamasovskim upadom na Cetinje obavili su rabotu uz neviđeni policijski teror. Srećom bez mrtvih, iako je Pinokio, naš sadašnji predsjednik, tada bio spreman na desetak mrtvih Crnogoraca.
Ma, znamo sve. I onda u maju naredne godine sruši se vlada i uz manjinsko akušerisanje opet DPS-a izbaci se na vlast novi pobačaj, Dritan. I onda im ga za vrlo kratko vrijeme, što bi Basara rekao Dritan surdukne, i potpiše izdajnički i neustavni Temeljni ugovor.
Da stranku sa tridesetogodišnjim iskustvom vladavine i to u politički „vunenim vremenima“ ovako zajebe neartikulisani dripac, najviše govori o njima, da su se okusali i naplastili i da im mozak više ne radi.
Naravno, oborili su mu vladu, ali je krelac u tehničkom mandatu vladao i budalesao još godinu dana, a oni tihovali. Zato su na predsjedničkim i parlamentarnim izborima 2023. desetkovani. I opet su bili spremni za akušersku njegu novog izbornog pobačaja PES-a i lidera mu Spajketa, ali im i on surduknu. I sad opet bojkot popisa svaljuju na nas rodoljubive građane da se po svojim dvorištima natežemo sa nacionalističkim popisnim trojkama. I pozivaju se na Rezoluciju EU parlamenta.
Hvala Evropljanima i na rezoluciji, ali više bi nam godilo da ga surduknu Vučiću snažno i podlo, kao što su nama 2020. godine i spasu i nas i Srbiju. Zar ne bismo trebali akušeri da jurnemo na Skupštinu koja hoće da za predsjednika Skupštine izabere prononsiranog četničkog vojvodu, prvostepeno osuđenog kao jedan od vođa državnog udara, koji je pozivao da se iskopa oružje, i koji je državljanin Srbije. Uz vas gubim nadu.
Tješim se da je karma kurva i da svi ovi veleizdajnici od Đeda pa naovamo zakonomjerno idu na smetlište istorije. I umjesto njih dolaze sve gori, trivijalniji, kako bi ih Srbi bez problema razjurili ako im uspije anšlus i postavili kadrove iz Srbije poput onih koji su nas krvavo bratili 1918. godine.
No, nada ipak postoji. Nije pao Belveder, nije pao FCJK i masa nas rodoljuba svih nacija nije pala. Samo smo dezorjentisani i bez organizacione infrastrukture. Ali, evo, formiraju se nove stranke i pokreti, dijaspora je skočila na noge, ostalo je nekoliko slobodnih medija i niz slobodnih intelektualaca i valjda će udar naći iskru u kamenu.
A možda i karma shvati grešku pa nam pomogne. Jeste karma je kurva, ali za razliku od političara, popova i preletačkog kaleža, kurve imaju neki kodeks časti. Budimo složni i uzdajmo se u sebe pa što nam Bog da i sreća junačka, a možda i biračka. Koštaće nas mnogo ova apatija i uslužni akušerluk moralnim, stručnim i duhovnim pobačajima, koje talasi svjetskih ekonomskih i političkih kriza izbaciše na naše obale.
Ali, samo složno i pametno uz kodekse čojstva i junaštva. Najmanje milenijum smo zajedno na ovoj obali i brdima. Ostanimo tako i u narednim teškim vremenima koja nam se približavaju i ne budimo tuđi seizi i tuđa metla i lopata. I upravljajmo se samo po ugledu na najbolje ljude koje smo imali. Gledajmo u budućnost, istorija nije učiteljica života. To je samo latinska sentenca koju pobija druga sentenca - O mrtvima ništa osim dobro. A istorija je zborište mrtvih.
