Pitaće se, takođe, otkud je odjednom uspio da okupi punu kapu etnički necrnogorskih ministara od kojih su neki navrat- nanos potrčali da tek dobiju crnogorski pasoš? Posebna priča je, baš uz Krivokapićevu vlast, puna legalizacija ruskih špijuna u vrhu najznačajnijih crnogorskih institucija.
Natezanja u vezi sa formiranjem manjinske ili neke druge vlade očigledno će trajati. Srpske nacišovinističke stranke začete i njegovane od devedesetih neće lako iščeznuti sa političke scene. Invazija Rusije nad slobodnom i nezavisnom Ukrajinom, zajedno sa neminovnim posljedicama toga događaja u svjetskim razmjerama, ozbiljno će ih marginalizovati. Da li će bar neka od pomenutih srbujušćih stranaka, koliko-toliko svjesna da se ne može vječito živjeti samo od kvazisrpstva, sa podrazumijevajućom mržnjom prema svim drugim narodima, pokušati da se približi nekoj od suvislih ideologija savremene Evrope ili će i dalje samo roktati pod epitrahiljom debelo kompromitovane Srpske pravoslavne crkve i, poput Alekse Bečića trajno lelekati za Amfilohijem – vidjećemo. Sadašnji koloplet srpskih stranaka koje se međusobno razlikuju, ako se uopšte razlikuju, samo po stepenu puzajuće inferiornosti prema Srbiji i Rusiji teško da može u istom obliku dalje trajati.
Sve to što se danas događa nedužnoj Crnoj Gori, počevši od karikaturalne Krivokapićeve vlade i njegovih operetskih ministarstava, do više nego njegove naivne priče da sankcije Rusiji u ime Crne Gore treba da potpiše i snosi posljedice samo Ministarstvo vanjskih poslova, sve to, dakle, pada u vodu prema očiglednoj legalizaciji ruskih špijuna poodavno instaliranih u samom vrhu ključnih crnogorskih bezbjednosnih i drugih institucija.
Koliko su legalni radnici za Rusiju visoko cijenjeni i poštovani kod najvećeg dijela domaće intelektualne elite svjedoči jednoglasna podrška programu gospodina Vladimira Božovića od strane Senata Univerziteta i jednoglasni izbor gospodina Božovića za rektora crnogorskog državnog univerziteta, i to od strane cijenjenih članova Upravnog odbora, predvođenih njegovom predsjednicom Rajkom Glušicom. Za gospođu Glušicu i njene jednoglasne poslušnike u Senatu ni najmanje nije važan podatak da je gospodin Božović bio predsjednik Izvršnog odbora Matice srpske u Crnoj Gori, a na spisku je osnivača Srpske kuće u Podgorici. Njegovo se ime, pored ostalog, vezuje za firmu Atlantik njuz grup koja je osnivač firme ANG u Crnoj Gori, čiji je izvršni direktor Gojko Raičević, urednik izrazito proruskog anticrnogorskog portala In4s.
Dobro se sjećamo njegovog inspirativnog govora u kome iskreno savjetuje Rusiju da još nije dovoljno iskoristila Srpsku pravoslavnu crkvu u Crnoj Gori kao moćno sredstvo za širenje vlastitog uticaja.
No, ostavimo državni Univerzitet. Tamo se odavno đavoli žene, posebno vodi borba protiv crnogorskog jezika i drugih oblika crnogorskog kulturnog subjektiviteta, da ne kažemo protivu crnogorske pismenosti, no se dohvatimo još osjetljivijih oblasti.
Ko je gospodin Dejan Vukšić, prvi čovjek ANB-a, dakle državne tajne službe koja predstavlja posljednju odbranu crnogorskog opstanka i suvereniteta od najraznovrsnijih opasnosti spolja i iznutra koje prijete ukupnom spokoju Crne Gore? Odakle je gospodin Vukšić došao i kakve je sve rigorozne patriotske provjere morao proći da bi zaposjeo tako visoko osjetljivo mjesto?
Poznato je da je iznikao iz krila moćne srpske nacišovinističke stranke imena Demokratski front, čiji je bio nosilac liste na lokalnim izborima u Kotoru 30. avgusta 2020. godine, da bi ga i to bez obavezne odluke Skupštine, lično Zdravko Krivokapić nezakonito postavio na čelo Nacionalne agencije za bezbjednost.
Zanimljivo je da je u nedavnom gostovanju kod Petra Komnenića u emisiji ,,Načisto“ TV Vijesti gospodin Vukšić neubjedljivo procijedio kroz zube konstataciju da se u crnogorske političke prilike „miješaju strane službe država koje nijesu partnerske, a jedna od njih je Rusija“. Vukšić je jednostavno protiv svoje volje morao nešto da kaže, a o istini koju je tom prilikom saopštio odavno sve znaju i podgorički vrapci. Kad je riječ o navodno podmetnutoj eksplozivnoj napravi pod budvansku reprezentativnu zgradu o kojoj je mejl upućen ANB-u u nedjelju, a policija obaviještena tek u ponedjeljak, stvari su prilično jasne. Nije bilo razloga za strahovanje od razorne eksplozije, jer je gospodin Vukšić bio lično obaviješten od Pozdnjakova da je bomba lažna, pa nije bilo razloga za paniku.
Koliko mimo gospode Božovića i Vukšića ima u ključnim crnogorskim bezbjednosnim i drugim institucijama još, što od njih lično, što angažovanih od poznatih centara moći osposobljenih aktivista, da ne kažemo agenata, teško se može utvrditi. Kapije su, inače, dovoljno otvorene za nove kandidate.
