Nakon što su mu u centru NATO-a skresali u lice, pobrojili teške propuste u vojnom i civilnom bezbjednosnom sektoru, pa ga natjerali da javno prizna da su počinjene ,,neke sitne greške“, potpredsjednik Vlade Dritan Abazović je već sljedećeg dana turneje u Briselu, valjda politički grogiran, počinio težak diplomatski ispad – optužio je Kinu da je, kreditom za auto-put, ostvarila uticaj u Crnoj Gori.
Govoreći u Odboru za spoljno-političke poslove Evropskog parlamenta, Abazović je konstatovao da kineski kredit za auto-put čini trećinu ukupnog duga Crne Gore i ocijenio da na taj način NR Kina obezbjeđuje očito neželjeni, maligni uticaj.
Onda je zavapio da evropski parlamentarci i kompletna Evropska unija pomognu Crnoj Gori.
– Pitamo vas da nam pomognete, da otkupite kredit u nekoj od evropskih banaka i da vratite novac! To bi bilo rješenje Crne Gore kojim bi se zaustavio uticaj Kine – rekao je Abazović, uz konstataciju da je „prisustvo Rusije i Kine veliki problem“.
Očito je potpredsjednik Vlade mislio da se sitnim podilaženjem evropskim parlamentarcima predstavi kao ovdašnji zaštitnik evropskih vrijednosti i borac protiv kinesko-ruskog malignog uticaja.
Problem je, međutim, što je Abazovićeva računica – skandalozno pogrešna. I nanosi političku štetu Crnoj Gori.
Potencijalno i ekonomsku, ako bi Evropljani potpredsjednika Vlade ozbiljno shvatili. Uzmimo brojke: kada moli da neka evropska banka preuzme crnogorski kredit iz Eksim banke, onda potpredsjednik Vlade praktično traži da Crna Gora isti posao – plati mnogo više. Kredit za obveznice, koji je ministar Spajić u decembru prošle godine podigao sa Zapada, plaća se po kamatnoj stopi od 2,95 odsto, dok je kamatna stopa kredita za auto-put samo dva posto. Dakle: ako bi neka evropska banka i preuzela kredit, to bi Crnu Goru koštalo desetine miliona eura više nego u sadašnjem aranžmanu.
Ali, ovdje nije glavni problem u pogrešnoj ekonomskoj računici potpredsjednika Vlade, već je riječ o teškom diplomatskom ispadu koji urušava ugled Crne Gore. Moguće čak i nekom zakulisnom dilu sa ekonomskim partnerom sa Zapada.
Da je doktor politikologije iole politički obrazovan ili kao koordinator svih službi bezbjednosti elementarno informisan, Abazović bi morao znati da Kinezi imaju velike investicije i u državama Evropske unije. Dovoljno je da baci pogled u susjedstvo. U Hrvatskoj, članici Evropske unije, Kinezi grade jedan od najvećih infrastrukturnih projekata – Pelješki most – pa niko tamo ne smatra da se na taj način ostvaruje „maligni politički uticaj“.
Ne samo to: u kineskom projektu ,,Pojas i put“ kroz mehanizam ,,17 + 1“ učestvuje 12 članica Evropske unije (Bugarska, Hrvatska, Češka, Poljska, Rumunija, Slovačka, Litvanija, Letonija, Estonija, Slovenija, Grčka, Mađarska), kao i pet država Zapadnog Balkana – Albanija, BiH, Srbija, Sjeverna Makedonija i, naravno, Crna Gora. Niko se iz tih država do sada nije ,,dosjetio“ da tako Kina ,,negativno utiče“ na njih.
Kada je, kao drugi čovjek Vlade, u Evropskom parlamentu bez zazora izgovarao optužbe o lošem uticaju Kine, da li je Dritan Abazović bio svjestan da tako unižava državu koju predstavlja?
Ili mu je, radi kratkotrajnog političkog selfija u Briselu – bilo svejedno.
Kao onomad, septembra 2018. godine, kada je kao poslanik pohodio Tajvan uz sve plaćeni smještaj iz tuđeg džepa i kačio crnogorsku državnu zastavu na zgradu privatne kompanije kao da je došao u nezavisnu, međunarodno priznatu državu. Kao poslanik crnogorskog parlamenta Abazović je tada simbolički zgazio Sporazum o uspostavljanju diplomatskih odnosa koji je jula 2006. godine potpisao ministar vanjskih poslova Vlahović i njegov kineski kolega Li kojim je Crna Gora prihvatila politiku „Jedne Kine“. Što će reći – bez priznavanja nezavisnog Tajvana.
Kada se vratio u Crnu Goru, pokušao je da se opravda pričom da je to bila privatna posjeta delegacije Ure, da su i poslanici Bundestaga, pa i britanski parlamentarci takođe išli u Tajvan iako oni nijesu mahali državnim zastavama u dijelu Kine, tvrdio je da to njega napada vrh režima i, naravno, režimski mediji…
Ko zna, možda će, kada se sjutra vrati u Crnu Goru, potpredsjednik Vlade opet imati neka opravdanja. Samo što ovog puta ne može upirati prstom u režim, jer je on sada dio režima, jedan je od čelnika izvršne vlasti koja je „oslobodila“ Crnu Goru i koja je namjerila da državu i društvo mijenja.
Ako je Abazovićev diplomatski ispad dio tih planiranih promjena i ,,oslobođenja“, onda ne liči da Crna Gora ide dobrim stazama. Potpredsjednik Vlade je, neutemeljenim optužbama na račun Kine, pokazao da se negdje izgubio: ili u prevodu na engleski ili na ,,putu svile“ ka Kini.
