Međunarodna infrastruktura oformljena za podršku prosrpskim partijama uoči izbora u Crnoj Gori, aktivirala se već mjesecima preko zvaničnog Beograda, centara Srpske pravoslavne crkve u SAD i Evropi, te mreže raznorodnih srpskih organizacija i lobističkih grupa u inostranstvu.
Akcija pomoći odvija se na više nivoa i u više pravaca, u Crnoj Gori, u inostranstvu, preko medija i društvenih mreža.
Neposredni cilj je destabilizacija i svrgavanje crnogorske vlasti koja ,,diskriminiše Srbe u Crnoj Gori“ i pokušava da ,,zatre Mitropoliju cetinjsko-primorsku Srpske pravoslavne crkve“, kako se to poručuje sa brojnih srpskih adresa, od vrha vlasti u Beogradu, čelnika Srpske pravoslavne crkve sve do brojnih srpskih paradržavnih organizacija i udruženja.
FINANSIJSKA ,,POMOĆ“
Pobjeda je nedavno otkrila da je u jeku epidemije korone Vlada premijerke Ane Brnabić društvima i udruženjima Srba u Crnoj Gori darovala jednokratnu pomoć od 1,64 miliona eura ,,radi realizacije projekata i podrške u radu“. Kome je stvarno novac iz srpskog budžeta otišao, da li je dio poslat i ovdašnjim prosrpskim partijama – ostalo je tajna.
To je nastavak ulaganja Beograda u srpske patriote u Crnoj Gori: za kupovinu i opremanje prostora ,,Srpske kuće“ u Podgorici Aleksandar Vučić je iz državnog budžeta izdvojio 3,4 miliona eura. Za manje od dvije godine zvanični Beograd je ,,upumpao“ čak pet miliona eura u srpsku političku opciju u Crnoj Gori.
Ne ide finansijska pomoć samo preko zvaničnih kanala ili paradržavnih kompanija. U posljednje vrijeme novac je počeo da pristiže iz najmoćnije srpske (ne)vladine organizacije – Srpske pravoslavne crkve.
Tako su nedavno u Libertvilu kod Čikaga, koji pripada Eparhiji novogračaničkoj i srednjozapadnoameričkoj SPC, započeli sa prikupljanjem novca kako bi se pomogle ovdašnje prosrpske partije koje, kako je planirano, bi trebalo da budu sve na jednoj listi. Ta je eparhija SPC, koja je inače u ,,ratu“ sa crkvenom centralom u Beogradu, polovinom februara organizovala protestnu litiju u ,,odbranu svetinja“ u Crnoj Gori kojoj je prisustvovalo oko 2.000 ljudi.
Prema informacijama Pobjede, novac se prikuplja u više drugih eparhija u SAD, ali i širom Evrope. Sve za ,,pomoć braći“ da svrgnu ,,vlast u Crnoj Gori koja je gora od ustaške u NDH“, kako je to izjavio patrijarh SPC Irinej.
Uporedo sa aktivnostima SPC u Sjedinjenim Američkim Državama intenzivno se angažovala i Srpsko-američka konferencija liderstva (Salc). U analizi Digitalnog forenzičkog centra (DFC) Atlantskog saveza Crne Gore razotkrivena je uloga Salca u širenju dezinformacija i lažnih vijesti o našoj državi.
Uglavnom se koriste Fejsbuk i Tviter i Crna Gora, a lobira se i prema pojedinim republikanskim kongresmenima, sa osnovnim ciljem da se – u vremenu protesta u Americi („Black Lives Matter“) Crna Gora, zbog donošenja Zakona o slobodi vjeroispovijesti - prikaže kao država koja ljudima brani da praktikuju svoju vjeru, kršeći tako osnovna ljudska prava i tretirajući Srbe kao ,,državljane drugog reda“.
Donekle sve to podsjeća na aktivnosti već viđene tokom ljeta i jeseni 2016. godine, kada je 16. oktobra neuspješno pokušan teroristički napad i nasilno svrgavanje vlasti. Samo što je ovog puta Moskva u dubokoj pozadini, a Beograd u prvom planu, navodno samo zbog podrške protestnim litijama koje organizuje SPC.
Plan svrgavanja crnogorske vlasti – izbornom milom ili silom ,,probuđenog naroda“ – prvi je i neposredni zadatak.
TROUGAO: BANJALUKA – BEOGRAD – PODGORICA
Plan je šire postavljen: da se svrgavanjem vlasti u Podgorici te promjenom crnogorske državne politike omogući stvaranje ,,srpskog sveta“, omeđavanjem trougla Banjaluka – Beograd – Podgorica kao dominantno srpskog političkog prostora. Koji će, naravno, biti naslonjen na pravoslavlje i geopolitički zaštićen Rusijom Vladimira Putina.
Zvanično, to je ideja ekstremne srpske desnice. Nezvanično, ali stvarno – to je projekat koji direktno podržava vladajuća struktura u Srbiji.
Prozapadna Crna Gora, članica NATO, ključna je smetnja ostvarenju tog plana, a Milo Đukanović, ,,kao igrač Zapada“ najveći je problem koji treba ukloniti.
Propagatori ideje o ,,srpskom svetu“ ocjenjuju da se crnogorska vlast, u ime SAD, bori protiv ruskog uticaja na Balkanu. Milomir Stepić, viši naučni savjetnik Instituta za politiku iz Beograda, partnerske organizacije ruskog Instituta za strateške studije, nedavno je sažeo suštinske razloge ataka na Crnu Goru.
- Crna Gora je NATO tvorevina koja je posljednji otpor izlasku na mora koja okružuju Balkan, posljednji ventil kuda Srbi – a to znači i Rusi – mogu imati pristup Sredozemlju - kaže Stepić i naglašava da, ako Crna Gora ostane srpska i pravoslavna, ,,ona će pripadati civilizaciji čiji je centar u Rusiji“.
Drugim riječima i preciznije: velikosrpski projekat direktno ugrožava postojanje nezavisne Crne Gore i Crnogoraca.
SPC KAO STOŽER
Kako plan destabilizacije iz 2016. godine za parlamentarne izbore nije uspio, radikalni Demokratski front definitivno nema snagu i sposobnost da pod jedan politički kišobran okupi političko srpstvo u Crnoj Gori.
Zato se Srpska pravoslavna crkva – zagovornik militantnog svetosavlja - gotovo prirodno nametnula da postane stožer okupljanja ,,ugroženih Srba“ i da se, iako vjerska organizacija, pretvori u ključnog političkog igrača u Crnoj Gori u susret izborima 30. avgusta.
Usvajanje Zakona o slobodi vjeroispovijesti ugrožava monopolsku poziciju SPC, ali i dugoročno onemogućava da ta crkva bude iznad zakona i, kao neki ,,onostrani d.o.o.“, nastavlja da prihoduje milione eura i gradi manastire, konake i hotele (!) bez plaćanja poreza i doprinosa.
Politički agilni mitropolit Amfilohije, ambiciozni episkop Joanikije i ,,suverenistički“ pop Gojko Perović, kao i ostali znani i neznani sveštenici vrhu SPC spremno su prigrabili dužnost da – poput klasične političke stranke – podignu energiju uspavanih, izbornim porazima opozicije razočaranih srpskih glasača.
Protestne litije su bile savršeno sredstvo pritiska na crnogorsku vlast za povlačenje Zakona o slobodi vjeroispovijesti, ali i politički alat za okupljanje svih snaga protivnih strateškim pravcima Crne Gore.
Uz to imaju punu podršku vlasti u Beogradu i Banjaluci - čak i tamošnjih parlamenata.
Strategija Vlade Srbije o pomoći Srbima u regionu, kao temeljni dokument, omogućava da se iz državnih fondova podrže SPC ali i Srbi u regionu (čitaj: u Crnoj Gori) kao politički igrači. Nedavno je i Skupština Republike Srpske usvojila zanimljiv dokument: ,,Deklaraciju o zaštiti prava SPC na slobodno ispovijedanje vjere i prava na njenu imovinu u Crnoj Gori“.
Ta je deklaracija usvojena aklamacijom, jednoglasno, uz izjave mnogih poslanika da su učestvovali u litijama u Crnoj Gori.
JEDNA LISTA
Za realizaciju ovog suštinski velikosrpskog projekta bilo je potrebno i krunjenje podrške vlastima od suverenističkog, prozapadnog glasačkog tijela.
Mantra ,,ne damo svetinje“ i akcija prikupljanja potpisa podrške koja je kasnije organizovana i koja tako podsjeća na vrijeme ,,antibirokratske revolucije“, imala je za cilj da SPC - uz podršku srpskih intelektualaca ovdje i u okruženju - pokuša da na stranu ,,pravednog gnijeva“ prevede što više onih koji se izjašnjavaju kao Crnogorci i još su vezani za DPS, crnogorske državne institucije, zdravstveni sistem ili univerzitete.
Obezbijeđena je i jaka propagandna podrška: svi državni i paradržavni mediji u Srbiji pod kontrolom Vučića počeli su sa masovnom proizvodnjom lažnih vijesti, ,,stručnih analiza“ i udara na ljude iz vrha vlasti u Crnoj Gori. Pridružili su im se i tradicionalno opozicioni i uticajni ovdašnji prosrpski mediji, poput Dana, Srpska televizija, koja se inače finansira iz crnogorskog i srpskog budžeta.
Analiza sadržaja pokazuje da su tom bloku svojevoljno prišli i brojni novinari koncerna Vijesti, ne samo atacima na vrh vlasti, što jeste dio kritički orjentisanih medija. Ovdje se iz novinarstva prešlo u direktan politički angažman. Neki novinari su bili aktivni učesnici litija a istovremeno izvještači; dio je vodio propagandne akcije protiv Zakona o slobodi vjeroispovijesti, a čelnici koncerna su posredno glorifikovali neke srpske sveštenike.
Tako je Gojko Perović u kolumni osnivača Vijesti predstavljen kao neka politička inkarnacija Martina Lutera Kinga, a jedan od akcionara Vijesti se javno ulizivao (,,Novače, oprosti“) teniseru Đokoviću, srpskom polit-sportskom brendu, što ga ne puštaju da uz korona turnir unese koronu u Crnu Goru... Čak su neki, poput glavnog urednika Vijesti, postali akteri tajnih političkih razgovora, kao onog između lidera Ure Dritana Abazovića i mitropolita Amfilohija...
Suština igre bila je pravljenje velikog bloka protiv Đukanovića, usmjeravanje gorčine svih opravdano nezadovoljnih građana i okupljanje svih opozicionih snaga pod kišobran SPC-a. Uz preduslov formiranja jedne opozicione liste u kojoj bi osim srpskih partija bez gubitničkih opozicionih lidera, kao ,,izdanak“ suverenista vegetirala Ura. Naravno, uz podršku ,,nezavisnih intelektualaca“.
Djeluje kao ozbiljna priprema za finalni obračun sa prozapadnom opcijom u Crnoj Gori. Problem je, kao i uvijek, u realizaciji projekta. Razgovori unutar opozicionog bloka su pokazali da većina lidera nije željela da se uživi u ulogu ,,vodonoše“ u projektu, proradile su i lične omraze i sujete...
Jedinstvene opozicione liste neće biti što znatno smanjuje šanse za uspjeh velikosrpskog projekta na izborima. To, međutim, ne znači da je ovo kraj ideje o ,,srpskom svetu“. Nakon izbora sljedeće godine slijedi popis, pa novi izbori. Što se ono kaže – ćeraće nas još.
