Sinoćnje predstave na FIAT-u je krasila muzička i zvučna pratnja, kao i sjetna atmosfera proizišla iz preispitivanja granica između ličnog i sistemskog.
Patnja žene
Predstavu Medeja, žudnja nam na scenu donosi Astragali Teatro. Autorstvo potpisuje Fabio Toledi, grafički dizajn Marija Koluci, kostimografiju Donatela Sulis i Saka Fumarola, organizaciju Ivano Gorgoni i Kozimo Gvarini. Glume Roberta Kvarta, Simoneta Rotundo, Mateo Mele i Ana Cincia Vilani.
Ova adaptacija Euripidove slavne drame fokusira se na patnju glavne junakinje, napuštene od strane muža, nakon dugogodišnjeg braka, muža kojeg ne može prestati da voli.
Ona tako postaje predstavnica svih žena u sličnoj situaciji, čija je nagrada za dugogodišnju odanost da bude zamjenjena mlađom ženom. Predstava se isto tako fokusira na Medejinu funkciju iscjeliteljke, te se Medeja pojavljuje na sceni prekrivena alhemijskim simbolima, pripremajući biljne ljekove dok pjeva tužne narodne pjesme, dajući predstavi ritualistički ton.
Scenska radnja i razvoj likova su minimalni, te kroz skoro čitavu dramu prisustvujemo pasivnom jadikovanju glavne junakinje, dok se njen muž udaljava od nje. Upadljiva je i autorska odluka da se potpuno ignorišu svirepost i brutalnost koji odlikuju Euripidovu osvetoljubivu, ponosnu junakinju snažne volje, time amputirajući najzanimljivije i najradikalnije elemente djela.
Masterklas u građenju scenskog sukoba
Nema struje za električnu stolicu je predstava Nacionalne ustanove centra za kulturu teatra “Jordan H.K. Dzinot”. Režiju potpisuje Dejan Projekovski, dramaturgiju Sašo Dimoski, scenski dizajn Filip Korunovski, kompozitor i muzičar Saško Kostov, kamera Dančo Stefkov i Aleksandar Kostov, video dizajn i animaciju Borče Konzulov i Filip Korunovski, svijetlo Marjan Todorovski i Zorančo Jordev, ton Darko Spiroski, lekturu Vesna Kostovska. Glume Vasil Zafirčev i Isidor Jovanoski.
U pitanju je duodrama između čovjeka osuđenog na smrt električnom stolicom i električara koji upravlja njome. Kada ih nestanak struje ostavi same u tamnici, polako počinju da se upoznaju i komuniciraju. Kroz verbalni duel, pun ironije i tenzije, obračunavaju se po pitanju mnogobrojnih tema: pravednosti zakona, obrazovanja, teologije, ličnih želja i odgovornosti...
Praćena prelijepom muzikom koja doprinosi osjećaju intime i tragedije, komunikacija između dvojice likova prolazi kroz mnogobrojne transformacije, uspone i padove, dok se dominantnost u debati konstantno smjenjuje, te uporedno njih dvojica ostvaruju dubok i emocionalan odnos, postajući sve više vezani jedan za drugog.
Mada su neki glumački izbori bolji i prirodniji od drugih, predstava je nezaobilazni rolerkoster emocija i mišljenja, kao i masterklas u građenju scenskog sukoba.
