Mirovna konferencija u Parizu bila je konferencija koju su organizovali pobjednici u Prvom svjetskom ratu kako bi ustanovili mirovne sporazume između Saveznika i poraženih Centralnih sila. Konferencija je otvorena 18. januara 1919. godine i trajala je do 21. januara 1920. godine sa nekoliko prekida.
Dokumenta su dokazivala postupke srpske vlasti prema crnogorskom građanstvu, nemilosrdno hapšenje i zlostavljanje učinjeno do tada, iako se teror nastavio čitavu deceniju kasnije.
Kralj Nikola je predložio formiranje komisije da, kako je istakao, „ispita žrtve i ulogu Crne Gore i moju za vrijeme ovoga rata i nepravde koje Crna Gora trpi od strane drugih. Ma kakvi bili rezultati te ankete spreman sam da povučem konsekvence“, stoji u obraćanju kralja Nikole Mirovnoj konferenciji u Parizu.
Teror i zločini nad učesnicima Božićnog ustanka 1919. i crnogorskog ustaničkog otpora okupaciji i aneksiji Crne Gore trajao je od 1919. do 1929. godine. Imao je nekoliko faza i bio različitog intenziteta, a obilježen je stradanjima, gubicima i progonstvima.
Uništene su hiljade crnogorskih domova, spaljeno je više od 6.000 kuća, hapšeno, zatvarano i mučeno je više od 4.000 ljudi, a na prisilni odlazak u egzil natjerano je više od 3.000 Crnogoraca.
