Zemljotres je zahvatio Crnogorsko primorje i zaleđe. Poginula je 101 osoba, a povrijeđeno oko 1700 osoba. Pričinjena je ogromna materijalna šteta za koju je procijenjeno da je 4,5 puta veća od cjelokupnog godišnjeg nacionalnog dohotka Crne Gore.
Nemilosrdna ruka prirode za svega nekoliko sekundi promijenila je mapu Crnogorskog primorja i njegovog zaleđa. Razoreno je 250 manjih i većih naselja sa više od 60.000 objekata. Oštećeno je čak 540 spomenika kulture, uništeno oko 350 kilometara magistralnih i 200 kilometara regionalnih puteva. Uništen je ogroman dio modernih hotelskih kompleksa i odmarališta, više od 50 zdravstvenih ustanova, 570 objekata socijalne i dječje zaštite, 240 školskih ustanova...
Tog zlokobnog jutra bez krova nad glavom ostalo je 80.000 žitelja našeg Primorja. Brojke su ostale neumoljive, a slike jezive. „Pobjeda“ je u tadašnjem vanrednom izdanju, štampanom u kasnim popodnevnim satima, prenijela da je drevni Kotor gotovo srušen, da su poklekli stari ulcinjski grad i vremešno jezgro Budve, da su se oburdale raskošne barske kule i zauvijek potonuli voltovi u živopisnim crmničkim selima.
Strahote aprilskih ruševina nijesu pokolebale akcije solidarnosti. U prvim momentima ljudi su samoinicijativno priskakali u pomoć ugroženima u osam naših opština, a onda je organizovan Republički štab civilne zaštite. U Saveznoj skupštini donijet je Zakon o obnovi Crnogorskog primorja, sve republike tadašnje Jugoslavije godinama su solidarno učestvovale u obnovi, pomoć je stizala iz cijelog svijeta.
