Kuba je rođen kao drugo od trinaestoro djece Ludvika Kube i Ane Miškovske. U muzičkoj školi u Pragu učio je da svira orgulje, a pohađao je i privatne časove slikanja. Primljen je na Umjetničku akademiju u klasi Maksa Pirnera. Zatim je studirao na Julijanskoj Akademiji u Parizu i školi Anton Ažbe u Minhenu.
Putujući po slovenskim zemljama napravio je niz dragocjenih zapisa iz muzičke etnografije i o ljudima i krajevima koje je posjećivao. Život je posvetio slikanju, skupljanju narodnih pjesama „Slovanstvo ve svých písních“ (Sloveni i njihove pjesme) i zapisao 4.000 pjesama, kao i pisanju o narodnoj tradiciji.
U Crnoj Gori je boravio tokom 1890. i 1891. godine, sakupljajući narodne pjesme. Tom prilikom napravio je oko 200 crteža, akvarela i ulja, koji osim umjetničke imaju i arhivsku vrijednost, i zabilježio preko 250 crnogorskih melodija, među kojima je 70 melodija sa notnim zapisima.
Tu građu, u kojoj studija o melografskim karakterisitkama Crne Gore predstavlja prvijenac u toj oblasti, objavio je 1892. u knjizi „U Crnoj Gori”, pobudivši pažnju etnologa i etnomuzikologa.
Njegov umjetnički stil je bio visoko cijenjen u okviru impresionizma a uglavnom je slikao pejzaže (omiljeni motivi su mu bili Južnočeški kraj), portrete (na primer Jožef Svatopolk Makar) i mrtva priroda (na primer „Crvene begonije“). Umro je 30. novembra 1956. u Pragu.
Na značaj stvaralaštva Ludvika Kube na ovim prostorima kroz naučne skupove i tematske cjeline posebno ukazuje Međunarodni fesitval klapa u Perastu.
