Šuman je bio kompozitor romantizma, cijenjen muzički kritičar i osnivač časopisa Neue Zeitschrift für Musik.
Danas se smatra predstavnikom muzikalnog romantizma. Komponovao je, između ostalog, klavirsku muziku, pjesme i crkvenu muziku.
Feliks Mendelson ga je 1843. angažovao za nastavnika klavira i kompozicije na novoosnovanom konzervatorijumu u Lajpcigu.
Od 1850. do 1853. Šuman djeluje kao gradski muzički direktor u Dizeldorfu. Od velikih ličnosti, posebno je uticao na Johanesa Bramsa.
Kada se vratio u Lajpcig, oženio se Klarom Vik, kćerkom svog učitelja, koja je bila izvanredna pijanistkinja. Ona mu je pomogla da preboli udarac koji mu je nanijela paraliza ruke, koju je zadobio prilikom eksperimenta pomjeranja prstenjaka na desnoj ruci.
U posljednjim godinama života patio je od psihičke bolesti, a 1854. pokušao je sebi da oduzme život skočivši u Rajnu, ali je spašen.
Umro je 1856. godine i sahranjen je u Bonu.
