Stižem i do Via dei Corridori broj 48, koji je na pedesetak metara od vatikanskog Trga Svetog Petra. Na četvrtom spratu je Ambasada Crne Gore pri Svetoj Stolici i pri Malteškom redu. Crnogorsku zastavu vidim samo zbog toga što znam da je tu, u sjenci gradske rasvjete.
Nemam što sjutra svraćati, mislim. Sa novim otpravnikom poslova nemam što da pričam, niti želim, a za njegove saradnike bi susret sa mnom “u odsustvu vlasti” mogao značiti opoziv ili gubitak radnog mjesta …
Tragikomično je, mada ne predstavlja nikakvu novost na ovome svijetu, da su poslušnici “starog režima” postali još bolji aparatčici i servilni “profesionalci” nove nomenklature. Taj soj pokazuje svoju žilavost. Nedoderi su to!
Iz zemlje stižu vijesti koje ukazuju da crnogorska politička i socijalna kriza ne jenjava, već dobija nove opasne forme i iskaze.
Posjetu austrijskog ministra vanjskih poslova Šalenberga i njegove slovenačke koleginice Fajon obilježile su jasne i nedvosmislene izjave. Nema, zaista, sumnje u to što znače te poruke. Seveda!
Ko želi da shvati – shvatiće, pa čak iako izgovara mantre o tome kako “Ostajemo čvrsto posvećeni integraciji u EU”. Jeste, Abazović to kaže. Čvrsto posvećen!
Nesuđeni mandatar protivustavne, nezakonite i neligitimne pučističke vlade, čiji mentori i promoteri ne brinu mnogo o teškim negativnim posljedicama svojih poteza i namjera u kontekstu crnogorske evropske agende (srprsko-ruski politički eksponenti upravo to i žele!) – otišao je korak dalje.
Njegove izjave otklanjaju i posljednje nedoumice što i kako bi ta srpsko-ruska vlada Crne Gore radila. Njen stand-by “mandatar” je izričit: “Neke izjave inostranih zvaničnika] su u ne baš preciznim formulacijama, pa i djeluju kao prijeteće. Mislim da to apsolutno nije prihvatljivo.”
Na stranu rogobatnost iskaza (“su u ne baš …”), ostaje nejasno što to “apsolutno nije prihvatljivo”? Što formulacije stranih diplomata nisu precizne ili što djeluju kao prijeteće?! Neprihvatljive su jer djeluju kao prijeteće? A nisu prijeteće, nego samo djeluju tako! Pa su apsolutno neprihvatljive.
“Wanna-be” mandatar ovdje ne zauatavlja tok nepreciznih “učenih” misli. Ide to na visoke nivoe: “Crna Gora je suverena država i treba da odlučuje vlast koja je izabrana od naroda. Ova zemlja treba da sarađuje sa jedne strane, a sa druge ne treba da prihvati status neke kolonije i da čekamo da neko dođe da nam kaže šta treba da radimo.”
Poražavajuće. Sa jedne i sa druge strane. Odnosno: djeluje kao isprazno i ne naročito inteligentno. Što je neprihvatljivo.
Posjete evropskih izaslanika i ministara kao izraz kolonijalnog statusa Crne Gore?!
Uz to – i mnogo važnije – g. Lekić obznanjuje logiku i politiku koja, pod plaštom “suverenosti” namjerava da ignoriše apele, sugestije i upozorenja – i iz SAD i iz EU i da nastavi anti-evropsku agendu – po svaku cijenu i bez obzira na posljedice. Ili – upravo da bi proizvela te posljedice.
Za ovakvo ignorisanje i negiranje crnogorskih državnih i nacionalnih interesa ovaj poslanik će, što god da se desi sa uatavnim pučem/državnim udarom, snositi odgovornost i konsekvencije. To treba da se zna.
Da, prošle su dvije godine od vremena kada je taj isti poslanik “branio evropsku agendu Crne Gore” kada je jedna poruka (jedan obični tvit, to jest), upućena g. Oliveru Varheljiju povodom njegovog poziva da Crna Gora odustane od protjerivanja tadašnjeg srpskog ambasadora u našoj zemlji bila proglašena opasnom anti-evropskom diverzijom.
To je bio “udar na evropski put Crne Gore”! Da se smijeni drski anti-evrooski ambasador, jer propade evropski put Crne Gore!
Ali, sada nema ni udara, ni opasnosti da ostvarivanje zamisli i planova, kojima se aplaudira u Moskvi i Beogradu, koji direktno ugrožavaju nastavak crnogorske evropske agende. Nema toga. Sada je Evropa anti-evropska, sugeriše on, a Crna Gora brani svoju suverenost od mrskih evropskih upliva u njenu politiku. I od američkih, naravno.
Lekić, u prevodu, brani nezavisnost Crne Gore od Zapada! On “brani” upravo oni nezavisnost za koju nije želio da glasa kada je to bilo na istorijskom dnevnom redu! Jer je bio tamo daleko, u Rimu. To jest ovamo daleko.
Lekić je pravi i originalni neprskani kandidat anti-evropske politike u Crnoj Gori. I on je rezultat dvogodišnjeg propadanja i urušavanja.
Istorija, pa i ova najsvježija, ima čudne puteve: dvije posljednje vlade su zaustavile i ugrozile evropski put, komesar Varhelji je pod istragom, a želja g. Lekića da po svaku cijenu, u dubokoj penziji, bude mandatar za sastav pučističke vlade nailazi na negodovanje i razočaranje i na adresama koje su dugo branile njegovu “demokratičnost”. Ili kako li se to već kaže na francuskom …
Krug se, eto, zatvara. Naši evropski i američki prijatelji imaju priliku da sve jasno vide i čuju.
Očigledno se ne objašnjava, kaže stara izreka.
Ukoliko se očigledmo prethodno shvati – i zaista se nema što objašnjavati!
U Rimu pada sitna kiša. Kasno je i ulice su puste. Žurim u hotel da napišem “Pismo iz Rima”. Dok se još može pisati za Gradski portal.
Sve će ovo jednog dana biti istorija, naravno. Ta je misao tako prirodna u ovom gradu …
Ali, moramo se oduprijeti i odbraniti našu zemlju od takvih interpretacija njene nezavisnosti i suverenosti i od takvih shvatanja naših odnosa sa Evropom i Amerikom.
Moramo odbraniti Crnu Goru, da bi crnogorska istorija imala smisla.
