Kako je od ukupnog broja sakralnih objekata u većini slučajeva vlasnik/držalac a samim tim i korisnik SPC, susrijećemo se dugi niz godina sa različitim vrstama devastacija, degradacija i devalvacija tih objekata.
Osim što se bave manjim zanatskim radovima u posljednjih desetak godina vrše i arhitektonske izmjene na crkvama i manastirima što urušava status kulturnog dobra a ujedno mijenja i tradicionalne vrijednosti objekata koji su građeni kroz istoriju Crne Gore.
Ti objekti građeni su u skromnim uslovima i bez velike kitnjavosti koristeći se materijalima koji su bili dostupni i tipični za područja u kojima su nastajali.
Ta vrsta arhitekture koja se očitavala na sakralnim objektima neosporno ni po čemu nije podsjećala na stilove kakvi su bili raški, moravski itd... Današnje unošenje bilo kog od tih elemenata devalvira tradicionalni način života u Crnoj Gori i kao što vidimo na djelu unose se s namjerom da potpuno promijene tu tradicionalnu graditeljsku arhitekturu po kojoj je Crna Gora poznata.
Eklatantan primjer unošenja elemenata sa namjerom da potpuno promijene tu tradicionalnu graditeljsku arhitekturu možemo danas vidjeti na novoosnovanom SPC manastiru Sv. Arhangela Mihaila u Đuraševićima.
U literaturi se može pročitati da se crkva Sv. Arhangela Mihaila u Đuraševićima nalazi iznad Soliotskog polja. Ne zna se kada je podignuta. Pošto nisu vršena istraživanja nakon neimarskog tretmana od strane SPC i zalivanjem betonom i kamenom danas teško da će ih biti.
Na sajtu MCP SPC može se pročitati da se Manastir Svetog Arhangela Mihaila nalazi na brdu naspram ostrva Miholjske Prevlake, u mjestu Bijelići – Krtole kod Tivta, u Boki Kotorskoj. Hram Svetog arhangela Mihaila sa pripadajućim konakom ustanovljen je kao manastir Svetog Arhangela Mihaila 2008. godine. Sagrađen je trudom shiarhimandrita Agapita Šairova. Manastir Svetog Arhangela Mihaila je metoh manastira na Miholjskoj Prevlaci.
Danas se može pročitati i da je Manastir Svetog Arhangela Mihaila postao ženskimanastir MCP SPC.
Inače sama crkva je jednobrodna građevina orijentisana u pravcu istok zapad. Podignuta je u 17. vijeku na dominantnom položaju - na brdu Bijelići iznad Soliolskog polja. Ranije je bio seoska, parohijska crkva, a kasnije je postao manastirska crkva. Crkva je građena od kamena.
Živopis je novijeg datuma. Iznad vrata je (izvana) živopis Arhangela Mihaila. Iznad njega je mali prozorski otvor, a na vrhu zapadnog zida crkve je zvonik na preslicu sa jednim zvonom. Južni i sjeverni zid imaju po jedan prozor. U porti je gumno - vidikovac sa pogledom na manastir Arhangela Mihaila na Ostrvu cvijeća. Unutrašnju stranu manastirskog zida danas obilježavaju novi mozaici.
I ovaj manastir može da posluži kao pokazni primjer kako izgleda sakralni objekat crnogorske kulturne baštine kada prođe kroz neimarsku “radionicu” SPC.
Kao što možete vidjeti na fotografijama arhitektonskih dodataka, kula zvonika, fresaka, mozaika koji nisu bili zastupljeni prije “obnove” i “osnivanja” manastira od strane SPC ne fali.
Ima svega pa i solarnih panela po krovovima.
Zgrada neobičnog izgleda i namjene takođe. Tako da se može reći da je ovaj sakralni objekat posljednjih decenija doživio pravi “zemljotres” stilova i slikarskih tehnika koji su primijenjeni tokom njegove “obnove”. Što tek reći o “tradicionalnim” dozidanim objektima, nikako prikladnim i netipičnim za sakralnu arhitekturu primorske regije Crne Gore.
Uzalud je izgleda skretanje pažnje SPC-u da unošenje u današnje vrijeme bilo kog od tih elemenata devalvira tradicionalni način života u Crnoj Gori i izgled tradicionalne crnogorske kulturne baštine. Sve je očiglednije, kao što vidimo na djelu, da se unose s namjerom da potpuno promijene tu tradicionalnu graditeljsku i sakralnu arhitekturu po kojoj je Crna Gora poznata.
