Prema mišljenju raznih istaknutih mislilaca, filozofa, teologa raznih religija, Bog je podario čovjeku slobodu volje, čime mu je povećao i značaj u odnosu na sve ostale. Samim tim mu je i omogućio da čini dobra djela, vrijednija i od učinka same prirode. Nasuprot tome dato mu je i da može da čini i Zlo djelo, koje takođe proizilaazi iz čovjekove slobodne volje.
Prema tome čovjek je jedini koji može da bira i izabere putanju svog djelovanja, činjenja i nečinjena. To mu daje mogućnost oblikovanja i stvaranja raznih svjetova, racionalnih, materijalnih pa sve do imaginarnih.
Rat kao rezultat ljudske naravi
Rat kao najužasniji fenomen u ljudskoj istoriji, ima razne pokušaje objašnjenja kroz istoriju ljudskog roda. U svakom ratu dolazi do sukoba interesa političkog, vojnog, ekonomskog, industrijskog i neminovno uzročno-posledično, osvajanjem teritorija. Težnja za teritorijom, pored ostalog, daje osjećaj identiteta i povezanosti s pripadnicima svoje nacije. Pored toga, teritorije koje su bogate rijetkim i dragocjenim resursima, značajno mijenjaju situaciju.
Sprovođenje samovolje i nametanje vlastitih viđenja određenih vođa i država stvara problem, koji neminovno dovodi do terorističkih prijetnji i ekstremizma.
Poznato je da je rat postojao i u dalekoj ljudskoj prošlosti, te da je izraz ljudskih instikata i reakcija koje su se razvijali milenijumima. Čovjek kao misleće biće, ima mogućnost konstruktivnog i racionalnog djelovanja i činjenja, kao produkt naših ideja i razmišljnja.
Nema veće vrijednost od mira, niti većeg zločina od rata. Kada započne rat, onda iz njega uvijek proisteknu i brojni drugi zločini.
To je posljedica ljudske naravi, koje je svaki iole kognitivno podaren čovjek, svjestan.
„Ruski svijet“ novi izazovi
Savremeni „ruski svijet“ ima utemeljenje u političkom pojmu „sunarodnici u inostranstvo“ od 1992. godine, nakon čega postepeno dobija obrise kroz konkretnu državnu politiku, manifestujući se kroz razne državne zakone, programe, pa do neke spoljnopolitičke odluke.
Pojam „ruski svijet“ postaje sve popularniji u Rusiji na prelazu iz 20. u 21. vijek. To je pojam koji sadrži širok asortiman doktrina, ideologija, ideja, emocija, predstava, dogma, etc. Njihove kombinacije su raznovrsne i u stalnoj su evoluciji. „Ruski svijet“ odražava koncept povezivanja ruske države s ruskom kulturom, bez obzira na teritoriju. Inicijalno je zamišljen kao objedinjavanje kulture izvan matice, da bi na kraju postao eufemizam za ratnu propagandu i agresiju Ukrajine.
Uspon počinje nakon ukaza Predsjednika Ruske federacije od 21. juna 2007. kada se osniva fond „Ruski svijet“, sa ciljem „popularizacije ruskog jezika, koji predstavlja nacionalno dobro Rusije i važan element ruske i svetske kulture“.
Neizbježan faktor i protagonist, koji se aktivno uključuje u tumačenje i definisanje, predstavlja Ruska pravoslavna crkva, kao objedinjavajuća snaga i duhovni lider, posebno poslije izbora patrijarha Kirila 2009. koji je Putina nazvao „čudom božijim“.
Božanski nacionalizam - novi oblici fašizma
Postoje razne nesuglasice oko toga šta čini fašizam.
Radi podsjećanja čitalaca treba napomenuti da je fašizam vrsta totalitarne ideologije i prakse, koja i danas obitava, iako obuzdana od demokratskih snaga nastalih u Evropi, a poslije Drugog svjetskog rata, pobjedom antifašističkih snaga.
Fašizam označava istorijsku pojavu političkog karaktera, pa sam tim i sa složenim i kompleksnim društvenim sadržajem. Fašizam, i nekad i sad, je ideologija koja počiva na principima mržnje prema drugom, prema različitom.
Fašizam je oblik krajnje desnog, autoritativnog ultranacionalizma, kojeg oblikuje diktatorska moć, nasilno suzbijanje opozicije i snažno disciplinovanje društva i privrede, koji se istakao u Evropi tokom ranog 20. vijeka.
Rusija Vladimira Putina ima mnoge istorijske karateristike fašizma u agresiji koju je pokrenula u Ukrajini. Ako ništa drugo, onda i zbog činjenice da je Putin duboko involviran u djelo i ideje mislioca i filozofa Ivana Iljina, koje ga duboko nadahnjuju, a koji slavi fašizam, nacinalsocijalizam i ruski bijeli monarhizam, i koji je hvalio Musolinija i Hitlera. Za navedeno postoji dovoljna količina dokaza, koje javno promoviše i prezentuje aktuelni predsjednik RF.
Državno-politički organizovani kult oko jednog lidera-vođe, mit o prošlom dobu imperijalne veličine, propaganda velike laži, demonizacija potencijalnog neprijatelja, stalno i snažno izražen nacionalizam, simfonija crkve i države, ... , je stanje koje dominira Rusijom.
„Iskorijevanje nacista u Ukrajini“ je cilj „specijalne vojne operacije“ koja se zove agresija. Tako Rusija krije svoj fašizam.
Zvanična definicija agresije UN usvojena 14.12.1974, pod rezolucijom br. 3314. glasi: „Agresija - upotreba oružane sile od jedne države protiv suvereniteta, teritorijalne cjeline ili političke nezavisnosti druge države, odnosno na ma koji drugi način koji nije u saglasnosti sa Poveljom UN. Svaki od ovih akata predstavlja akt agresije: invazija ili napad oružanih snaga jedne države na teritoriju druge države…; bombardovanje teritorije jedne države od oružanih snaga druge države…; blokada luka ili obale jedne države od druge države…”
Jasno je vidljivo da se radi o agresiji.
(Autor je član KO GI 21. maj za Podgoricu, završio Vojnu akademiju kopnene vojske i Generalštabnu akademiju, obavljao rukovodne funkcije u vojsci i MUP CG)
