Manastir Dobrilovina iz XVI vijeka, nalazi se u blizini Mojkovca. Crkva u manastiru posvećena je Svetom Đorđu. Crkva je bila sanirana 1988. godine. Freske koje se nalaze u njoj oslikane su u XVII vijeku i predstavljaju divan primjer srednjovjekovne umjetnosti crnogorske kulturne baštine. Krajem XIX vijeka pored crkve je dograđen drveni zvonik koji danas predstavlja vizuelnu osobenost ovog manastira. U neposrednoj blizini manastirske porte nalaze se i ruševine starog konaka.
Međutim, kao i mnogo puta do sada starost i ljepota ovog manastira nije smetala nezasitim graditeljima SPC da promijene njegov opis. Iako se ovaj manastir vodi kao zaštićeno sakralno dobro crnogorske kulturne baštine od 30. oktobra 1952. ni stavljanje pod zaštitu zakona mu nije pomoglo da mu neimari SPC ne promijene “lični opis”. Dodavanjem konaka neprimjerene veličine Manastir Dobrilovina danas je postao primjer gdje se izgradnjom novih konaka na neadekvatnom mjestu, neprimjerenih dimenzija i od neadekvatnih materijala ugrožava cjelokupna vizura ovog kulturnog dobra.
I ovdje se na crkvi mogu vidjeti dodati elementi kao mozaik, bez istorijskog i dokumentacionog utemeljenja koji mijenjaju svojstva ovog kulturnog dobra. Naravno, ovi radovi su izvedeni nelegalno bez konsultovanja i odobrenja crnogorskih službi zaštite kulturnih dobara.
Naime, 2001. godine, „investitor“ SPC izgradio je novi stambeni objekat bez sprovedene zakonom propisane procedure. I da, uspio je da ga podigne na nedopustivom mjestu u odnosu na crkvu. Pozicionirao ga je tako da stoji ispred crkve kada dolazite pristupnim putem. Tako da danas kada se približavate manastiru, crkvu samo djelimično vidite ili je od novoizgrađenog konaka uopšte ne vidite. Svojim volumenom ova građevina od čak četiri etaže vizuelno postavlja sebe važnijom od crkve u manastiru koja je posvećena Svetom Đorđu.
Možemo na osnovu viđenog zaključiti da neimari SPC osim što se bave manjim zanatskim radovima u posljednjih tridesetak godina vrše i arhitektonske izmjene na crkvama i manastirima što urušava status kulturnog dobra, a ujedno mijenja i tradicionalne vrijednosti objekata koji su građeni kroz istoriju Crne Gore. Ti objekti građeni su u skromnim uslovima i bez velike kitnjavosti koristeći se materijalima koji su bili dostupni i tipčni za područja u kojima su nastajali.
Ta vrsta arhitekture koja se očitavala na sakralnim objektima nesporno ni po čemu nije podsjećala na stilove kakvi su bili raški, moravski ili stilovi koji se danas implementiraju.
Današnje unošenje bilo kog od tih elemenata devalvira tradicionalni način života u Crnoj Gori i, kao što vidimo na djelu, unose se s namjerom da potpuno promijene tu tradicionalnu graditeljsku arhitekturu po kojoj je Crna Gora poznata. Pa čak i po cijenu da samo kulturno dobro učine „nevidljivim” i „nedostupnim”.
Inače na na mjestu današnjeg hrana Sv. Đorđa postojala je starija građevina,koja se pominje 1593.godine. Današnja manastirska crkva podignuta je 1609. godine, zaslugom igumana Jovana, vojvode Radiča Miloševića i grupe lokalnih knezova. Dobrilovina je bila zajednički hram hriščana sa obije obale Tare, njihovo zborno mjesto.
Kroz svoje istorijsko trajanje više puta je pustošen i paljen od strane Turaka nakon čega je i više puta obnavljan. Posljednja značajna obnova prije ove savremene obnove od strane SPC je iz 1905. godine.
U Dobrilovini je, sredinom prošlog vijeka radila i narodna škola.
Interesantno je istaći za ovo kulturno dobro da se pretpostavlja da je grupa lokalnih majstora živopisala crkvu 1613. I pored čestih stradanja Manastira Dobrilovina, freske su iako veoma oštećene i fragmentovano očuvane primjer lokalne tradicije u crnogorskom freskoslikarstvu. I kao takve vrijedan biser crnogorske kulturne baštine.
