Stavovi patrijarha Srpske pravoslavne crkve Porfirija Perića iz uskršnje poslanice o ženama od 16. aprila ove godine su ispod nivoa ,,Zelene knjige“ Muamera el Gadafija iz 1975. godine. Mora biti da mu ih je pisao filosofask, dr Irinej Bulović, vladika, u opštoj imenici ženskog roda –,,vladika“.
VEZE
Na nesreću Libijaca, Gadafijevu knjigu od 82 lista su tamo deca i omladina morali obavezno učiti od prvog razreda osnovne škole do diplome na fakultetu sve do njegove tragične smrti 2011. godine.
U Srbiji će, na svu sreću, o Perićevom ,,hriščanskom“ poimanju žena, školska deca to samo na neobaveznoj verskoj nastavi doznavati u nekim razredima. A u Crnoj Gori, blago njoj, još uvek postoji nada da kaluđeri iz Beograda neće decu nikada zasipati idejama da ne postoje profesorice, ministarke, advokatice, učiteljice, sportiskinje, sutkinje, trgovkinje – i sve ostale.
Profesije po kaluđerima mogu u ženama postojati jedino u muškom rodu iako im neki telesni delovi muškaraca nedostaju (znamo već koji). A i to se sa novom hirurgijom menja, hirurgija je prevazišla Boga i njegovu medicinu da zahvatom muškog rebra stvori ženu. Jer, sada doktor od žene može da stvori muškarca tegljenjem jednog dela njenog tela (opet znamo kog) i još joj doda nešto testosterona i evo ga, novi Adam, ali ovog puta od žene! Šta će nam Bog?
E ne da to kir Perić i njegovi socijalni anatomi, ali zato Patrijaršija dozvoljava da neke vladike mogu do mile volje dečake da pipkaju otpozadi i ispod pupka kao da su devojke.
KIR PERIĆ I GADAFI
Kir Perić je u svom uskršnjem nastupu u pobedničkom muškom svojstvu, u dve potpuno disharmonične rečenice, istakao:,,… Da se obustavi nasilje nad srpskim jezikom i ukinu odredbe zakona koji to nasilje nameću, naročito kroz protivustavni zakon koji nameće takozvani rodno osetljivi jezik iza koga se krije borba protiv braka i porodice kao bogoustanovljenih svetinja i prirodnih oblika čovekovog ličnog i sabornog života. Na jevanđeljskim temeljima smo gradili i izgradili svoj način života, svoj etos, svoj sistem vrednosti u kome su brak i porodica, zasnovani na ljubavi prema Bogu i na međusobnoj ljubavi, pretpostavka sklada u životu naroda, društva i države…“
Drugim rečima, svako ko za ženu kaže da je ,,pevačica“ umesto ,,peva蔓, protiv je Ustava Srbije, protiv je Hristovih jevanđelista, protiv je prirode, protiv je ljubavi, protiv je saborovanja, protiv je skladnog života, protiv je srpskog etosa, protiv je naroda, protiv je društva i države, i protiv je braka i porodice?!
Ako nije tako, šta je onda? Zar toliko srdžbe ima u Patrijaršiji na prostu pevačicu i čoveka koji je promenom pola pronašao svoju sreću?
Kod Gadafija nije u svemu kao kod kir Perića, ali se ipak neznatno razlikuju. Nesrećni libijski predsednik je opazio razliku među polovima u ovome, kaže on: ,,Prema ginekolozima, žene se razlikuju od muškaraca po tome što imaju menstruaciju svakog meseca“. Odlično uočava! Ali Gadafijeva prednost nad vladikom Perićem je u tome što nije ženama osporio da budu ,,lekarke“, ne moraju da budu ,,lekari“.
To jevanđelisti u Beogradu ne priznaju. Doduše, i njihove žene mogu diplomirati na medicini, ali potom, suprotno Gadafiju, jedino smeju biti ,,lekari“. Sad, jeste malo nezgodno to što mogu u poslu patiti zbog menstruacije, ali uz tu neznatnu žrtvu od Boga nametnutu, one ipak ostaju u muškoj profesiji.
Žene su u Libiji stekle pravo glasa 1920. godine (a u Jugoslaviji tek zahvaljujući komunistima 1945. godine) i do Gadafijevog puča 1969. godine stekle su pravo na opšte obrazovanje, plaćen rad u svim zanimanjima, pravo na finansijsku nezavisnost, pravo na građanski slobodan razvod i drugo. Gadafi je to suzbijao ne samo u svojoj ,,Zelenoj knjizi“, već i u svojoj ,,Deklaraciji o autoritetu naroda“ iz 1977. godine i ,,Velikoj zelenoj povelji o ljudskim pravima u doba masa“ iz 1988. godine.
Sada je patrijarh Perić krenuo u poteru za njim, za njegovim knjigama, u kojima je sledio i crvenu knjigu Mao Ce Tunga iz kineske ,,Kulturne revolucije“.
Tako i kontra-revolucionarni patrijarh Perić i kontra-revolucionar Gadafi znaju koje je ,,prirodno stanje“ čoveka, ali su različiti. Kod Gadafija je zavedeno prirodno pravo da po razvodu muškarac dobije decu na staranje, a u godini njegove smrti 2011. godine je ponovo zavedena muška poligamija. A kod Perića je anti-biblijski monogami brak njegovih teozofa proglašen za hrišćanski uprkos Solomonovih 700 žena, dok je proširivanje srpskog jezika sa imenicama u ženskom rodu postala anti-državna zavera.
PUSTITE PATRIJARHA DA GOVORI
Mi smo već ranije skrenuli pažnju kritičarima politike Srpske pravoslavne crkve da ne zahtevaju njeno ućutkivanje u ime sekularizma.
Pustite patrijarha da govori, on najbolje podriva crkvu! Ali mu uzvratimo boljim idejama i političkom organizacijom – on tu ne može da nas nadbije. Osim toga, sekularizam ne mora podrazumevati zabranu države crkvi da ćuti. To se u hrišćanskom svetu jedino dogodilo u Francuskoj i Meksiku, i potom u sovjetskoj Rusiji sa prisiljenim satelitskim državama.
U Jugoslaviji nije, mada su sve crkve uglavnom mucale, a ne i govorile s obzirom na njihovo ponašanje u Drugom svetskom ratu. Ućutkivanje može da se učini samo najkrvavijom silom revolucionara zbog vekovnog protivljenja klera novom, građanskom, i socijalističkom društvu.
Neshvatljiva veličina društva za crkvu izbacuje patrijaršije iz ,,igre“, ne i zabrana popovima da govore o svom modelu manastirskog raja.
DOKAZ PADA CRKAVA
U Americi rimokatolička crkva trpi nezapamćen pad u najvernijem delu stanovništva - među Latinosima. Sada ih je, do avgusta 2022. godine, religiozno svega 43 odsto, dok je broj ateista i agnostika otišao na 30 odsto. A samo trinaest godina ranije, u 2010. godini, broj religioznih je bio 67 odsto, a broj nereligioznih 10 odsto.
Tako je objavio vašingtonski The Pew Research Center čiji svenacionalni nalaz komentariše USA Today od 13. aprila, ove godine. Neznatno se povećao broj protestanata među Latinosima, za oko tri odsto – što se ne pripisuje toliko boljoj protestantskoj ubedljivosti njihovih etičkih interpretaciji hrišćanstva od katoličkog, koliko boljoj kolektivnoj zaštiti interesa njihovih kongregacija u pogledu sticanja doma, boljih škola, otvorenijih bolnica, bržeg zaposlenja, većeg uvažavanje bele okoline, i drugo. Uz to, možda je ovo veoma važno za razmišljanje o budućnosti omladine u Crnoj Gori – gotovo polovina mladih Latinosa od 18 do 29 godina, rođenih u Americi, više nije religiozno, 49 odsto.
RAZLOG PADA
Razočarenje u crkve je krenulo od 2008. godine, sa naglom nezaposlenošću i osiromašenjem stanovništva praćenim kosmičkim bogaćenjem finansijskih elita u vreme ekonomske krize. Crkve su reagovale javnim kuhinjama za unesrećene, ali nisu ponudile nikakve odgovore kako da država podesi novu ekonomsku politiku, niti su se usudile da kritikuju evanđeosku raspodelu političke moći u zemlji . Ostale su konzervativne.
Umesto da se pokrenu, crkve su odabrale da se ne pokrenu, i odjedanput krenule da napadaju dalji razvoj ideologije prirodnih ljudskih prava na poljima kao što su nova prava žena u liturgijskoj službi, da satanizuju jednopolne brakove i osporavaju egzistenciju psiho-socijalnog pola ljudi umesto jedino fizičke očiglednosti pola na rođenju deteta.
Otišle su na periferiju društvenog toka da bi tamo pobedile generalnu krizu – ali moralisanjem protiv prirodnih želja ljudi. Odbacile su ideologiju ravnopravnosti, napustile su težnju Amerikanaca da proširuju razmere slobode povećavanjem prava na izbor odluka i kompromitovale etos milosti. Upustile su se u generalni napad na sve žene odričući im pravo da same odluče hoće li roditi ili neće.
Njihova je stvar.
CIJEPANJE
Sada su i katolici i protestanti u defanzivi, i cepaju se iznutra bespovratnim razilaženjem.
Papa Franja je razapet između pretnji nemačkih katolika da se odvoje u autokefalnu crkvu zbog konzervativizma Amerikanaca. Ali je i u Americi vihor, cepa se i Ujedinjena metodistička crkva – to je protestantska zajednica neuporedivo veće discipline u dnevnom ponašanju vernika od katolika. Pravoslavni vernik ne bi sa njima izdržao ni sedam dana iako bi odmah primetio da se oni drže nikejskog kreda iz 4. veka, kao i pravoslavni - suprotno papistima, i da i oni piju Isusu krvi i jedu mu meso na euharistiji.
Ali ne bi verovao da vidi žene sveštenike već od 1924. godine sa punim liturgijskim ovlašćenjima od 1956. godine. A tek kada bi video žene biskupe od 1980. godine na ovamo! Pocepali su se metodisti i na oba svoja univerziteta, na
Depau univerzitetu (Indijanapolis) i Emorijskom univerzitetu (Atlanta) koji sarađuju sa moćnim Sent Endrjusom u Škotskoj i Moskovskim univerzitetom.
Zašto su se razbili? Zbog neuspeha da se 2019. godine ujedine oko stava da li je homoseksualnost bolest i greh ili nije, i da li da dozvole jednopolne brakove ili ne. Na stotine crkava i zajednica se sada razdvavaju na zasebne crkve. U previranju su i njihove filijale u Slovačkoj, Rumuniji, Bugarskoj, Hrvatskoj i Vojvodini.
ŽENSKA TITULA PATRIJARHA PORFIRIJA
Vidite, iako je patrijarh Porfirije istovremeno i vladika, što je titula koju su od nastojateljica ženskih manastira oduzeli biskupi u slovenskim pravoslavnim crkvama, njemu ne smeta što je on, kao vladika, u ženskom rodu.
Ali mu smeta kada žena hoće da pobegne od muškog ,,predsednika“ ka ženskoj ,,predsednici“, što bi bilo u skladu sa njenim polom. Kako to objasniti, da muškarac može da pređe u ženski rod, a žena ne sme iz muškog u ženski?
Polovinu od toga nije teško obrazložiti: episkopi nisu smeli da se nazovu ,,vladarima“ jer je to status osiguran jedino za kralja, za vođu, ali da bi sebe približili njemu, a da mu ne budu konkurencija, ukrali su od žena titulu vladike.
Tako su se kaluđeri među muškarcima prvi feminizovali, daleko pre savremenih transvestita. I toliko o njihovoj jevanđeoskoj taštini.
SUDAR DVA SVIJETA
Patrijarhova-bulovićevska izjava jeste rutinski doprinos Srpske pravoslavne crkve sudaru dva sveta: njenog sveta degenerisanog patrijarhata i predhumanističke antropologije sa svetom slobodnog čovekoljublja i pomeranja granica ljudskih moći.
Crkva se zgraža kada čuje da mi mislimo da je postojeće učešće žena u Skupštini Crne Gore od 25 odsto moguće povećati – ne radi veštačkog polovljenja parlamenta na brojčano ravnopravni muško-ženski dom, već radi prevazilaženja potcenjivanja i ugnjetavanja žena.
Crkveni patrijarhat je degenerisan zato što je prošlo doba društava zasnovanih na fizičkoj premoći muškaraca. To uopšte ne znači da ni žene neće više dojiti bebe, ali će sve više značiti da ne dogmatizujemo biološke i socijalne polne modele muškaraca i žena bez želje da te modele menjamo ka novima.
Nećemo tvrditi da nikada neće doći dan kada će žena biti ,,matrijarhatica“ Srpske pravoslavne crkve, ali tvrdimo da dokle god vladika Perić bude patrijarh Porfirije, Crkva neće pružiti ruku ljubavi Ani Brnabić – iako je bezvredna političarka.
Ona je blef srpskog režima da je sklon humanizmu.
PATRIJARŠIJA NA BRANIKU SRPSKOG JEZIKA
Zar kir Porfirijevi beogradski kaluđeri zaista misle da smo zaboravili da je upravo Beogradska mitropolija tokom 18. i 19. veka silila Srbe da se odreknu srpskog jezika u korist ruso-slovenskog? Zar oni uistinu misle da niko od nas ne vidi da niko među njima ne nosi srpsko ime već da su svi preuzeli grčka, rimska i jevrejska imena?
Zar je moguće da oni ne znaju da dubrovački Srbi u 19. veku nisu pisali drugim pismom osim latinicom, kao i ogromne oblasti pravoslavne Dalmacije; zar je moguće da se bosansko-hercegovački kaluđerski klan u Srpskoj pravoslavnoj crkvi bori za srpski jezik tako što izbacuje iz upotrebe ijekavicu zapadne Srbije, Bosne, Hercegovine, Crne Gore, Like, Korduna, Banije i Slavonije?
Zar je moguće da patrijarh ne zna da je latinica opšte dobro svih Srba i Crnogoraca sveta? Hleb na latinici nije istog ukusa kao i onaj na ćirilici?
INTERNET NA SRPSKO-CRNOGORSKOM
I umesto da patrijarh brani morfologiju našeg jezika, a podstiče njegovo obogaćenje bilo čijim rečima kojima ,,srpski“ jezik jača svoju konkurentsku moć naspram drugih jezika, on hoće da ga konzervira na sadašnju kombinaciju turskih, grčkih, jevrejskih, nemačkih, italijanskih, engleskih, francuskih i originalnih jugoslovenskih reči koje on naziva srpskim.
Zar nas ne zanima kako se u Patrijaršiji na srpsko-crnogorskom jeziku naziva ,,internet“? Znate kako? Internet, čisto srpsko-crnogorski.
