Piše: Mihailo TERZIĆ
„Drago mi je, vrlo učeni moj sine, kad me bijednici grde, jer kad bi me hvalili, činilo bi se da sam im sličan. Zavidnici pak, kad napadaju moje poštenje, misle da me žaloste, no oni me razveseljavaju, jer ja tako postajem slavan kad mi svi zavide“.
Mogao bi, da je živ, bič vladara Pietro Aretino, nešto slično napisati, skoro, pola milenijuma kasnije, kada bi pročitao regovanja poslenika javne riječi i aktuelnih političkih zavidnika, povodom posjete potpredsjednika SAD Majka Pensa Crnoj Gori.
Zavidnici su, zapravo, ideološki zavisnici od retrogradne političke matrice. Oni nijesu u stanju da izmire “iracionalno tamno-vilajetsko“, sa „racionalnom“ stvarnošću i dalje ostaju zarobljeni načelima deluzivnog ideološkog projekta.
Zavidni i zlobni komentari srpskih medija: Otuda je u komentarima, povodom ovog događaja, u većem djelu srpskih medija, prisutna doza zlobe i zavidnosti. Ocjenu Majka Pensa, da je Crna Gora faktor mira i stabilnosti u regionu i da je pokazala dostojanstvenu hrabrost protiv pokušaja nasilne smjene vlasti, od centara moći van Crne Gore, komentatori i tzv. analitičari su je, bezuspješno, pokušali minimizirati sa ironičnim podsmijehom .Njemačka poslovica kaže, da bi zavidnici, zasvojeni zlobom, pristali da ostanu bez jednog oka, pod uslovom da njihov komšija bude slijep.
Izgleda da su i izvjestioci o ovom, istorijskom dogođaju, imali problem i sa, tim, jednim okom, jer im se viđeno i čuveno nije uklapalo u pripremljenu anticrnogorsku mentalnu matricu. Poslužili su se banalnim trivijalnostima i konstruktima. Pokazali su,da su pravi izdanci Konstantinovićevog velikosrpskog iracionalno-večnog tamnog vilajeta koji je nepomirljiv sa živom stvarnošću.
Drugog avgusta, Prva srpska TV (beogradska redakcija) u udarnom dnevniku o posjeti Pensa Crnoj Gori, najavila je kao najvažniji akcenat u cijelom događaju, vjerovali ili ne, lapsus predsjednika Vlade Crne Gore. Slično je bilo i u ostalim medijima.
To je zastiđe palanke.
Posebno je ocjena Pensa, da Crna Gora može da bude primjer u regionu, izazvao dreku čuvara vazalnog mentalnog statusa tzv. neutralnosti, po mjeri „noćnih trudbenica“. Plaćeni dežurni “eksperti“ Sputnjika, Aleksandar Pavić i Marko Vešović pokušali su da, opskurnim komentarima, stvarnost pretvore u iluziju i da viđeno i čuveno prevedu u poruku za retardirane umove. Nazivajući Crnu Goru nebitnim i nevažnim „patuljkom“, sa korumpiranom i nesposobnom državnom administracijom u rasulu. Pavić još reče da, čak, sumnja da je Pens uopšte znao i „gdje je sletio“.Brifing Pensa sa građanskom opozicjom: Ono što je protivnicima slobodne i nezavisne Crne Gore najviše smetalo bio je brifing Spensa, sa djelom građanske političke opozicije u Crnoj Gori, koja je upozorena na obaveznu korektnost ponašanja u savremenom političkom pluralizmu i na način i mjesto gdje i kako se treba boriti za svoje političke ideje i ciljeve.
Ignorisanjem DF-a, od starne drugog čovjeka najveće svjetske sile,poslata je jasna poruka, da niko ne uvažava opoziciju sopstvenoj državi i da se, kao takva, svrstava u antidržavnu politiku veleizdaje za interese tuđih anticrnogorskih interesa.
Protivnici te činjenice pokušali su, neznanjem i zlobom, da umanje posledice ignorisanja, ističući da Pens, eto, nije primio ni Mila Đukanovića.
I ovog puta se pokazalo da plaćeni diletanti javne riječi, uzalud pokušavaju da obmanu javnost lažnim informacijama u želji da stvore željeno javno mišljenje. Pri tome zaboravljaju, da naručene i selektivne javne podvale mogu, samo za kratko vrijeme, stvoriti lažno javno mišljenje koje „zatvara sve prozore u svijet“ ali se veoma brzo, kao bumerang, vraća autorima takve podvale .
Đukanovićeve zasluge: Građani Crne Gore znaju da su pohvale i komplimenti dati od strane američkog potpredsjednika Pensa savremenom razvoju države i njenoj viziji i strategiji i podrška njenoj integraciji u tokove evropske i svjetske geo-političke dinamike, priznanje državničkoj viziji Mila Đukanovića. Kao što znaju da su i evidentne deformacije, posljedica njegovih propusta.
Toga jedino nijesu svjesni, samo čelnici Dražinog fronta?
Glasnogovornici DF-a su pokušali nemoguće. Da izjednače viziju i destrukciju, perspektivu i sunovrat, patriotizam i izdaju, realnost i iracionalnost, savremeni svijet i palanku, relativnu slobodu i podaništvo, dostojanstvo i sluganstvo, Dan i Noć...stvarnost i privid...istoriju i pseudoistoriju. Oni afirmišu ostatke onih koji na ovim prostorima, još uvijek, priželjkuju „sveti rat za Srpstvo“ kojima „Čovjek može da bude ili Srbin ili čudovište“(Konstantinović)Zbog toga je politička sudbina DF, neminovno, sudbina svih vazala tuđoj ideologiji protiv svoje države.
Crnogorski građani su dovoljno emancipovani sa zdravorazumskim odbrambenim imunitetom, da uspješno kontrolišu emocije, odbacuju mitove, ne razmišljaju ušima i ne vjeruju lažima.
Politički vagabundi: Za građane Crne Gore, lideri DF-a su, definitivno, postali politički vagabundi, specijalisti za političke vodvilje po pogoričkim ulicama.
Nema razloga za euforiju i nepotrebna likovanja i glorifikonja ocjena potpresjednika Pensa. Vizija razvoja Crne Gore je odabrana zbog građana Crne Gore,racionalno i u skladu sa relanim stanjem i globalnim bezbjednosnim i ekonomskim geopolitičkim tokovima svaremenog svijeta.
Ali ocjene Pensa, koliko god bile prigodne i višenamjenske, daju podsticaj i priznanje: da je Crna Gora u dobrom društvu i na bezbjednom putu i da se mora i truditi da drži korak sa tim timom.
Zbog toga, ona mora, iz svog sistema, politički odstaniti nosioce antidržavne politike, koji su, za sada, identifikovani u politici i praksi DF-a.
