Genetika može da utvrdi odakle nam je došao prapredak: Nikolić je na osnovu genetskih istraživanja napravio analizu praporijekla Srba i drugih balkanskih naroda i pojasnio kako naučnici utvrđuju praporijeklo, po muškoj liniji:
"Analizom muške komponente DNK, odnosno Y-hromozoma, može se utvrditi praporeklo određene osobe, odnosno poreklo po direktnoj muškoj liniji. Naime, informacija u hromozomu Y prenosi se bez bilo kakvih promena s oca na sina, iz generacije u generaciju. Bez izmene, osim u slučaju mutacije, što je prirodno i najčešće bezopasno. Mutacija se naziva "marker" i služi naučnicima kao svetionik za njihova genetsko-antropološka istraživanja. Ovaj marker, tj. informacija o mutaciji prenosi se od prve osobe kod koje je došlo do mutacije, pa sve do svih potomaka desetinama hiljada godina unapred. Upravo taj marker je zaslužan za određivanje famoznih haplogrupa čijim kasnijim upoređivanjem dobijamo osnovu za definisanje genetskog miksa svakog naroda (ili pojedinca, u slučaju autosomalnog DNK testa)."
Potvrđeno pisanje Analitike od prije 6 godina: Na Analitici sam prije 6 godina (13. juna 2012) objavio tekst "Sloveni samo u tragovima", tekst je imao ogromnu čitanost, prenešen je na mnogo mjesta na internetu, śutradan su ga u štampanom izdanju objavile i Dnevne novine. Taj tekst je pokrenuo lavinu komentara, na osnovu njega je napisana i jedna knjiga, a od strane pristalica velikodržavnog projekta dobio sam puno kritika, kao i obično. Tekst sam napisao na osnovu naučnog istraživanja koje je 20. januara 2010. prezentovano u jednom od najuglednijih naučnih časopisa za biologiju i medicinu – "American Journal of Physical Anthropology”.
U tom tekstu sam izveo zaključke koji su - ili isti, ili vrlo slični sa zaključcima do kojih je došao dr Nikolić.
U tekstu prije 6 godina sam napisao: "Dakle, dva dominantna markera u uzorcima iz Crne Gore su I2a (P37.2) sa 29.2 odsto... Dakle, ovu haplogrupu nose Vlasi – Morlaci sa područja Dalmacije, dinarskog masiva, Boke, Hercegovine, Bosne, zapadne Crne Gore; u istorijskim izvorima prije devetnaestog vijeka postoji hiljade pomena Vlaha/Morlaka."
Tada nije bilo, danas se masovno za tu dominantnu haplogrupu na zapadnom Balkanu koristi naziv I2a - Din(aric), ono što sam prije 6 godina zaključio - da je dominantna među Dinarcima. Goran Nikolić je o istoj haplogrupi napisao: "Kod Srba vodeća haplogrupa je I2, tačnije I2a-Din(aric), koja se od ostatka haplogrupe I izdvojila pre 22.000 godina, verovatno na području današnjeg Podunavlja."
Danas se dominantna haplogrupa I2a kod nas naziva dinarska, ja sam je još prije 6 godina nazvao - vlaška, jer dominantna je kod ljudi koji su u istorijskim izvorima znani kao Morlaci, to je jedna vlaška podgrupa, reći Dinarac ili Morlak, to mu dođe na isto.
Dr Nikolić je napisao da je druga najvažnija haplogrupa kod Srba R1a, koju je nazvao slovenska, isto kao i ja, prije 6 godina. Ovako piše: "Druga najvažnija haplogrupa kod Srba je istočnoevropska ili slovenska: R1a. Istraživanja ukazuju da je R1a (i I2a-Din) došla u ove krajeve sa Slovenima iz zapadne Ukrajine i južne Poljske (Zakarpatje), kroz Češku. Udeo ove haplogrupe kod Srba iznosi od 15% do maksimalno 25% (u zavisnosti od uzorka)."
Kod stanovnika Crne Gore ova haplogrupa je tek na četvrtom mjestu po zastupljenosti, sa 7.5%.
Na drugom mjestu po zastupljenosti među stanovništvom Crne Gore, sa oko 27% je haplogrupa E1b1b koja je npr. dominantna kod Albanaca na Kosovu i u Makedoniji. Albanci na Kosovu i Makedoniji su velikom većinom tamo naseljeni krajem 17. vijeka i kasnije, iz planina śeverne Albanije, porijeklom su od onih ljudi koje mi zovemo - Malisori. Kod Drekalovića (po predanju i ja sam dalekim porijeklom Drekalović), Vasojevića, dijela Bjelopavlića... E1b1b je dominantna haplogrupa. Istorijski izvori pokazuju da su se Albanci u kasnom srednjem vijeku iz planina zbog namnožavanja i skučenih resursa selili u Zetsko-bjelopavlićku ravnicu, čak i dalje, u Grbalj, o tome možete pročitati na linku. Vasojevići i Bjelopavlići pominju se u istorijskim izvorima kao ratničke družine u Zeti, još u 15. vijeku. Akademik SANU Branislav Đurđev u knjizi "Postanak i razvitak brdskih, crnogorskih i hercegovačkih plemena" (Titograd, 1984), na osnovu Dečanske hrisovulje iz 1330. godine, tvrdi (link za knjigu, str 96, 97 i 99) da je predak Kuča Petar Kuč bio u katunu Lješa Tuza koji se nalazio u selu Kuševo, kasnije Kušaj, danas je to vjerovatno Gryke, u Albaniji.
Dakle, pravoslavci u Crnoj Gori koji pričaju slovenskim jezikom a nose haplogrupu E1b1b, poslovenjeni su još u srednjem vijeku i davno su ušli u sastav zetskih tj kasnije crnogorskih plemena, na koncu, davno su uključeni u etnogenezu i istoriju crnogorskog naroda. U Srbiji je takođe vrlo značajan udio E1b1b, a ja sam prilično uvjeren da su velika većina nosioca E1b1b u Srbiji zapravo potomci Vasojevića, Bjelopavlića, Drekalovića... odseljenih u Srbiju u proteklih par stoljeća. Nije jasno otkud je Srbija dobila vrlo značajan broj E1b1b (15% prema Nikoliću), ako nije preko crnogorskih plemena? Bilo je nešto katoličkih Albanaca koji su sa Srbima odselili u Velikim seobama Srba, ali to nije procentualno prevelik broj. Treća najzastupljenija haplogrupa kod crnogorskih muškaraca je R1b sa 9.5%. Ja sam je prije 6 godina nazvao Keltska, a Nikolić je imenuje Kelto-Germani. To je predominantna haplogrupa kod Velšana, Iraca, Škota, takođe najzastupljenija u genetici Francuza, Engleza, Španaca itd.
Nikolić navodi da 6% crnogorskih muškaraca ima haplogrupu I1 to jest skandinavsku, što baš i nije malo. Postoji više istorijskih opcija kako su potomci Skandinavaca dospjeli u Crnu Goru. Prva je mogućnost da su ovđe Goti došli sa Slovenima, u 6. i 7. vijeku. Istorija je potvrdila da su u ranom srednjem vijeku na teritoriji današnje Crne Gore boravili Goti, pa je tako Onogošt, danas Nikšić dobio ime po gotskom muškom imenu Anagast. Zatim, na ovom prostoru su boravili Normani, a i rudari Sasi, i jedni i drugi su potomci Skandinavaca. S obzirom da i istorija bilježi prisustvo i Gota i Normana i Sasa na našoj teritoriji, ne čudi - ne tako mali udio od 6% haplogrupe I1.
Haplogrupe J2a i J2b su zastupljene kod Crnogoraca sa oko 9%. Obije ove haplogrupe nalazimo kod muškaraca posvuda po Mediteranu, možda su došle sa Feničanima koji su bili poznati u antičkim vremenima kao vrsni moreplovci, imali su kolonije svuđe po Mediteranu, pa je tako i Budvu, prema antičkom mitu, osnovao Feničanin Kadmo.
Takođe, kad razmatramo J2a i J2b haplogrupu valja pogledati jedan blještavi istorijski izvor na koji je ukazao Sima Ćirković i u kome se izričito kazuje kako su se hrišćani iz Vizantije (Grci), naseljavali na zemlju u srednjevjekovnoj Srbiji Nemanjića (i kasnije, naravno, postajali Srbi). Ćirković ga je objavio u radu “Seobe srpskog naroda u kraljevinu Ugarsku u XIV i XV veku". Piše: "U jednoj povelji iz Dušanovog vremena izričito se spominje "kada su plenili Turci Anatoliju, tada su došli slobodni ljudi iz Grka na crkvenu zemlju u vreme svetog kralja". Bežanje pred Turcima ne može da iznenadi kad se ima na umu ono što izvori govore o plenu iz zemalja koje Turci pustoše, u kome su uvek bili i ljudi vođeni u roblje i kasnije prodavani." (zbornik radova "Seobe srpskog naroda od XIV do XX veka", Beograd, 1990, strana 38)
Grci su bježali na srpsku zemlju pred Turcima u vrijeme kralja Milutina, kako se navodi u ovoj povelji. Kad izbjeglice dolaze u neku državu, ta država ih često naseljava đe ona odredi, śetimo se kako su Vračani naseljavani na Kosovo početkom devedesetih, a i danas u zapadnoj Evropi tih primjera ima mnogo. Tako je moguće da su grčke izbjeglice početkom 14. vijeka naseljavane u Zetu, na plodnu zemlju oko Skadarskog jezera.
Zaključak Gorana Nikolića, isti kao i moj od prije 6 godina: Naučno istraživanje DNK haplogrupa crnogorskih muškaraca koje je 2010. objavljeno u američkom naučnom časopisu "American Journal of Physical Anthropology”, bilo je plaćeno od državnih institucija Srbije, na čelu Srbije tada je bio Boris Tadić, vladala je velika netrpeljivost između vlasti u Srbiji i Crnoj Gori, a na proljeće 2011. je bio zakazan popis stanovništva, popisi kod koji kod nas imaju izrazito političku konotaciju. Jedinstven je primjer u svijetu da jedna nacija - srpska, popis shvata kao utakmicu, kao neku borbu, duel, i - ono što i inače svakodnevno rade - nagovaraju druge da se odreknu svoje narodnosti i uzmu fantazmagoričnu srpsku narodnost, srpski nacionalisti (šovinisti) pred popise inteziviraju, kreću u žestoku kampanju. Prije 6 godina sam napisao: "Zanimljivo je da su mnoge srpske državne institucije – među njima i srpska obavještajna agencija BIA – pomogle i finansirale istraživanje. Da li se, možda, očekivala podudarnost genetskog koda stanovnika Srbije i Crne Gore kao dokaz o jednom narodu, jedne vjere i kulture?"
A dr Goran Nikolić je ovo zaključio: "Generalno, Srbima su u genetskom smislu najbliži Hrvati, Bošnjaci i Rumuni, dok Makedonci imaju najsličniji patrilenearni DNK-profil sa Bugarima."
Dakle, rezultati naučnog istraživanja koje je objavljeno u januaru 2010. a koje su platile državne institucije Srbije su prećutani, jer se genetska slika, to jest porijeklo Crnogoraca i Srba nije poklopilo, kako je konstatovao i Goran Nikolić.
U Srbiji živi, po mojoj slobodnoj procjeni, dva do tri miliona ljudi koji vode porijeklo iz plemena sa teritorije Crne Gore i etničko i kulturno preklapanje Crnogoraca i Srba dolazi isključivo iz te činjenice. Najznačajnija komponenta u etnogenezi Srba iz Srbije je Bugarsko-makedonska. Skoro cio jug Srbije (Niš, Leskovac, Vranje, Pirot...) su Bugari i Makedonci koji su se pomjerili na zapad i śever poslije velikih seoba Srba, 1690. i 1739. godine i kasnije. Takođe i u unutrašnjosti Srbije, u dolini Velike Morave su masovno naselili Bugari i Makedonci, kao i u Šumadiji. Ljudi iz crnogorskih plemena su se naseljavali u Šumadiji i voljeli su da se naseljavaju u planinskim i brdovitim područjima, a to je dakle - jugozapadna i zapadna Srbija. Naravo, ovo nije bilo isključivo pravilo, naseljavali su se i u drugim krajevima Srbije, ali su preferirali brdske i planinske krajeve.
Stari srednjevjekovni Srbi su u velikim seobama 1690. i 1739. naselili teritoriju današnje Vojvodine, djelove Slavonije, južne Ugarske. Baš ti vojvođanski Srbi, popularno zvani Lale, koji su potomci Srba iz doba Nemanjića, su od svih Srba kulturološki najudaljeni od Crnogoraca, vjerovatno i više nego Srbi sa juga Srbije.
Vuk Karadžić je 1837. godine, poslije boravka u Crnoj Gori, zapisao: “Gotovo u svakoj crnogorskoj kući imaju gusle, i malo ima Crnogoraca koji bar malo ne umiju gudjeti. . . To je za Crnogorca najmilija zabava.” (Vuk Karadžić, Crna Gora i Crnogorci, portal rastko.rs)
A u predgovoru za “Srpske narodne pjesme” (Lajpcig, 1824, str XVIII), Vuk je pośedočio: "U Srijemu pak i u Bačkoj i u Banatu gusle se danas mogu viđeti samo u slijepaca (pa i oni moraju učiti u nji udarati, i mlogi ne pjevaju pjesama, nego samo bogorade uza nji), a drugi bi se ljudi vrlo stidili slepačke gusle u svojoj kući objesiti; i tako po tim mjestima junačke (ili, kao što se tuda već zovu, slepačke), pjesme niko drugi i ne pjeva osim slijepaca i po Bačkoj đekoji žena (koje bez gusala pjevaju)."
DNK istraživanja stanovnika Lepenskog vira i Vinče: U maju prošle godine na sajtu poreklo.rs objavljen je tekst Milana Rajevca "Genetska slika Lepenskog vira i Vinče". U tekstu se kaže: "Iako je već objavljen veliki broj uzoraka iz različitih perioda prošlosti, iz raznih delova Evrope, pa i iz nekih nama susednih država, do sada nisu bile rađene analize uzoraka sa teritorije Srbije. Pre nekoliko dana, u velikoj studiji Mathieson et al. – The Genomic History Of Southeastern Europe, konačno smo dobili i rezultate prvih analiziranih skeleta sa teritorije Srbije, i to iz tri verovatno najpoznatije arheološke kulture koje se vezuju za naše prostore, Lepenskog Vira, Starčeva i Vinče. Doduše, od 39 analiziranih uzoraka, samo 1 pripada Starčevačkoj kulturi, 3 su iz perioda Vinčanske kulture, sa nalazišta Gomolava kod Rume, a čak 35 uzoraka je sa četiri lokaliteta kulture Lepenski Vir: Vlasca, Padine, Hajdučke Vodenice i eponimnog nalazišta Lepenski Vir."
Dakle, što se tiče muških skeleta, od 17 skeleta koji pripadaju kulturi Lepenskog vira, 10 je I2a, a 7 je R1b. U tekstu je priložena i tabela sa obrađenim haplogrupama. Iz tabele se vidi da su 6 muškaraca nosili haplogrupu I2a2a, Rajevac je u tekstu argumentovao da su se nosioci te haplogrupe odselili na śever i učestvovali su u etnogenezi germanskih naroda, ovako piše: "Gledajući mapu njenog rasprostiranja čini se da je bila zastupljena kod većine germanskih plemena koja su u različitim periodima naseljavala navedene teritorije (Gota, Franaka, Sveva, Lombarda, danskih Vikinga i švedskih Varjaga). Postavlja se pitanje na koji način je ova grana dospela među Germane. Pošto je ova grana pronađena kod još nekih uzoraka iz kasnijih perioda i arheoloških kultura, pokušaćemo dati odgovor kada i kojim putem su se njeni nosioci mogli kretati u dalekoj prošlosti. Dakle, najstariji nosioci ove grane otkriveni su upravo u kulturi Lepenskog Vira. Ova kultura prestaje da postoji oko 5500. godine p.n.e, a svega nekoliko stotina godina kasnije nailazimo u istočnoj Mađarskoj na kasnoneolitski uzorak koji je testiran kao I2a2a1b-CTS10057 (xL701), što u prevodu znači da je skoro sigurno pripadao grani Z161, jer osim L701 i Z161 nema drugih grana ispod CTS10057. Možemo zamisliti situaciju gde je deo stanovništva poslednjih faza kulture Lepenskog Vira iz nekog razloga napustio svoja staništa, i kretao se uzvodno uz Dunav i Tisu do ravnica istočne Mađarske."
Što se tiče R1b koji pripadaju ljudima kulture Lepenskog vira, Rajevac piše: "Kada su u pitanju uzorci koji su testirani kao R1b1a-L754 (xP297), postoje dve osnovne mogućnosti. Prva je da su pripadali nekoj retkoj grani (L754* ili L389*), koja se vremenom ugasila, a druga, verovatnija varijanta je da su pripadali grani R1b1a2-V88, koja se danas može naći širom Evrope u izuzetno malom procentu, s tim da je nešto značajnije zastupljena u južnoj Evropi, pre svega na Apeninskom i Iberijskom poluostrvu."
Potomci ovih R1b nađenih u okviru ovog istraživanja, su izumrli, kako se može zaključiti, bar na Balkanu su izumrli.
Rajevac je na kraju teksta izveo neobičan zaključak: "Da zaključimo, ova studija je definitivno dokazala da nije bilo hiljada godina kontinuiteta stanovništva na ovom prostoru, od Lepenskog Vira, Starčeva i Vinče do danas. Ovo je pre svega uočljivo kod muških linija, jer haplogrupe pronađene u praistorijskim stanovnicima Lepenskog Vira i Vinče ne prelaze ni 1% kod savremenog srpskog stanovništva, a i taj mali procenat bez sumnje potiče od stanovništva doseljenog u kasnijim periodima."
Ovu tvrdnju Rajevac je vjerovatno iskonstruisao da bi nastavio zvaničnu bajku ovog portala (poreklo.rs), a ta bajka pripovijeda kako su i I2a i R1a bili Sloveni koji su u ranom srednjem vijeku naselili Balkan.
U okviru teksta Rajevac je priložio tabelu sa podacima o svakom pojedinačnom skeletu sa Lepenskog vira.
Skelet označen I5236 (starost 8753-8351 prije nove ere) ima haplogrupu I2a1-P37, a za tu haplogrupu se na Wikipediji kaže (link): "Haplogrupa I2 (P37.2) se najviše javlja kod stanovništva istočne Evrope, sa najvećom učestalošću na zapadnom Balkanu, najviše u Dalmaciji i u Bosni i Hercegovini (40 - 50 %)"
Dakle, taj čoek od prije 10.500 godina ima istovjetnu haplogrupu kao i ogroman broj današnjih Dinaraca/Morlaka.
Zatim su tu dva skeleta - sa haplogrupom I-M170, jedan starosti 8240-7940 p. n. e. a drugi mlađi za oko 1800 godina. Za haplogrupu I-M170 se na engleskoj Wikipediji kaže (link): "The haplogroup reaches its maximum frequency in the Balkans (with the highest concentration in present-day Herzegovina). It may be associated with unusually tall males, since those in the Dinaric Alps have been reported to be the tallest in the world, with an average male height of the range 180 cm (5 ft 11 in)-182 cm (6 ft 0 in) in the cantons of Bosnia, 184 cm (6 ft 0 in) in Sarajevo, 182 cm (6 ft 0 in)-186 cm (6 ft 1 in) in the cantons of Herzegovina."Prema opisu na Wikipediji skeleti sa kulture Lepenskog vira koji nose I-M170 su takođe naši direktni daleki preci, nas Dinaraca.
Skelet označen I4870 (starost 6655-6255 p.n.e.) nosi haplogrupu I2-M438, a ta je haplogrupa na Wikipediji opisana kao podgrana I-M170, i za nju se kaže (link): "The haplogroup reaches its maximum frequency in the Dinaric Alps in Eastern Europe (especially in the Balkans), where the men are on record as being the tallest in the world, with a male average height of 185.6 cm (6 ft 1.1 in)."
Podśećam da nikada nijesam citirao Wikipediu (pogledam tamo da vidim kad je neko rođen ili umro, a ni to često nije tačno), kad su u pitanju društvene nauke, jer Wikipedia nije odviše ozbiljna kad su u pitanju tekstovi iz istorije, politike, sociologije... jako je podložna ideologijama. No, kad su u pitanju tekstovi koji se tiču prirodnih nauka - kao što je biologija (genetika), onda je to nešto drugo, mnogo ozbiljnije.
Nije jasno zašto u tekstu Rajevac nije ni spomenuo dva skeleta sa I-M170 haplogrupom, a nije pomenuo ni skelet sa I2-M438?!
Dakle, Rajevac je argumentovao kako su se I2a2a davno, davno odselili na śever, R1b nađen u skeletima kulture Lepenskog vira prema Rajevcu - danas na Balkanu ne postoji, ostaju 4 skeleta sa haplogrupama koje dominantno nose i sadašnji stanovnici zapadnog Balkana. Bezbroj puta sam pisao da smo starośedioci, da smo dominantno Morlaci (Vlasi), i vidimo, Dinarci dominantno nose iste gene koji su nađeni u ova četiri skeleta stara od 10.500 do 8500 godina. Svi koji su čitali moje tekstove znaju da sam pisao da smo starośedioci prije maja 2017. kada su objavljeni rezultati ovog genetskog istraživanja koji su potvrdili da smo starośedioci. Jer kad imaš 10 dokaza za nešto što tvrdiš, nije ti potreban jedanaesti.
Na sajtu poreklo.rs i na drugim mjestima među srpskim nacionalistima pojavila se nova etnofantazija nakalemljena na bezbroj starih etnofantazija, a ona glasi: "Srbi su u genetskom pogledu Sloveni koji nose I2a i R1a i zajedno su došli na Balkan u ranom srednjem vijeku". Skeleti nađeni u okviru kulture Lepenskog vira su dokazali da to nije istina, a još jača je potvrda (što se same genetike tiče), nije nađen nijedan skelet sa R1a haplogrupom, ni u kulturi Lepenskog vira, ni u kulturi Vinče, ni Starčeva!
Naravno, Dinarci (I2a) i Sloveni (R1a) su bili razdvojeni u antici i ranije, Sloveni su na ovaj prostor upali u ranom srednjem vijeku, što i istorijska nauka dokazuje.
Smiješno je kad se istoričari bave etnogenzom, a ne uključuju i druge nauke: Etnogeneza se bavi analizom i procesom nastanka neke etničke zajednice ili naroda. Kod nas se pitanjima etnogeneze bave, svako za sebe, naučnici: etnolozi, fizički antropolozi, arheolozi, genetičari, istoričari, filolozi... Skoro svi oni, premda mmnogi među njima imaju visoke titule i veliki ugled, samo iz ugla svojih nauka sagledavaju etnogenezu nekog naroda, u obom slučaju balkanskih. Etnolozi i fizički antropolozi su vrlo pozvani da govore o etnogenezi nekog naroda, ali ni oni ne mogu bez pomoći ostalih nauka. A što se istoričara tiče, kad oni počnu da razmatraju porijeklo nekog naroda, samo iz ugla svoje nauke, ne obazirući se na rezultate istraživanja drugih nauka, a takvih istoričara je mnogo, oni se predstavljaju ne kao šarlatani (to je kompliment za takve), već kao - budale. Izaberu tako oni nekoliko dokumenata koja im odgovaraju, prećute ostala i gromoglasno viknu - "mi smo to, našao sam dokument!" Pritom, štiti ih neka nacionalna institucija, pa ne brigaju ni malo za nauku, toj nacionalnoj instituciji koja stoji iza njih je nacija važnija od nauke, naravno.
Etnogeneza jednog naroda može biti kvalitetno proanalizirana samo u saradnji više nauka, pobrojao sam ih. A to niko od na Balkanu ne radi, nijedna institucija.
Bilo bi izuzetno pozitivno za sve društvene nauke kad bi se u Podgorici otvorio Institut za proučavanje etnogeneze naroda zapadnog Balkana, i kad bi taj institut zaposlio fizičke antropologe, etnologe, filologe, genetičare, arheologe, istoričare... Jedan takav institut bi znatno pomogao mnogim društvenim naukama kod nas, jer da bi znali što radimo, zašto se ponašamo tako kako se ponašamo i čemu težimo, trebali bi znati i ko su nam bili preci, što su oni radili i kako su se ponašali.
Definicija Vlaha od strane akademika SANU Radovana Samardžića: Mi smo predominantno starośedioci Balkana koje su Sloveni u ranom srednjem vijeku potisnuli u planine, krševita područja i primorje. Jezički smo poslovenjeni jer su Sloveni tokom srednjeg vijeka imali brojčanu, političku i kulturnu nadmoć. Slovene, koji su im bili na udaru - jer su živjeli u ravnicama, su uništili Turci, uglavnom još u 14. i 15. vijeku, dio su pobili, dio rašćerali, a dio odveli u roblje. O tome kako su Turci etnički pretumbali Balkan sam pisao prije 5 godina, tekst se sad nalazi na ovom linku. Zbog toga danas npr u Crnoj Gori imamo manje od 10% slovenske genetike, iako govorimo slovenskim jezikom.
Kako Vlahe (tj. nas), definiše akademik SANU Radovan Samardžić:
"Ostaci romanizovanog starobalkanskog stanovništva, koje su doseljeni Sloveni razbili na mnoge oaze, veće ili manje, širom jugoistočne Evrope, potisnuli ih u planine i prinudili da se sklone u primorske gradove i na ostrva izloženi su asimilaciji nejednakog delovanja i trajanja, možda samo u jednom slučaju dogodio se obrnut proces jer je romanski element nadvladao slovenski i grčki, tako da je najzad obrazovan poseban narod (Rumuni); najčešće stari živalj je iščezavao u slovenskoj većini, ostavivši tragove u vidu svog imena (Vlah, u zaleđu jadranskog primorja: Morlak) i u pojedinim ličnim imenima, geografskim nazivima, stočarskoj terminologiji i drugom; naselja Vlaha i Cincara, sve češće s primicanjem jugu Balkana, znatnim delom su, bar nekim od svojih antropoloških svojstava, ostala otporna prema asimilaciji, uprkos netrpeljivosti država drukčijeg nacionalnog naziva; neki su naselivši se u gradove čitave jugoistočne Evrope primili srpsko, grčko ili bugarsko ime (ako su se sačuvali u pravoslavlju), a neki su nastavili da žive kao stočari nomadi iskonskih običaja i lika (ukoliko to, sterani u planine, nisu vremenom postali usled dejstva zakona istorijskog nazatka). (Istorija srpskog naroda, Treća knjiga, Prvi tom, Srbi pod tuđinskom vlašću 1537-1599, Beograd, 1994, str 65 i 66).”
Jako je teško potisnuti ideologije koje su ljudi već čvrsto usvojili, ma kako ih istina napadala. Ništa se tako dobro istini ne odupire kao ideologije usađene u svijest ljudi.
