U istoriji je mnogo više ostao poznat po svom spisateljskom radu. Između ostaloga napisao je djelo koje je u nauci poznato kao "De administrando imperio" (DAI) to jest "O upravljanju carstvom", tako ga je 1611. nazvao prvi izdavač. Ovaj spis još nazivaju i Spis o narodima. Car je tekst namijenio svom sinu i nasljedniku Romanu II, spis je carevom nasljedniku trebao da pomogne da lakše i uspješnije upravlja carstvom, DAI je uglavnom sastavljen na osnovu dokumenata/izvještaja koji su se nalazili u carskom arhivu.
DAI je najvažniji izvor za rani srednji vijek: Ovaj tekst vizantijskog cara, vrlo poznati i priznati savremeni vizantolog Radivoj Radić, ocijenio je:
"Valja naglasiti da je Porfirogenitov Spis o narodima zbog svoje prirode i svojstava sačuvanih podataka najvažniji izvor za ranu istoriju kako evropskih tako i vanevropskih naroda. Reč je o izvanredno dragocenom istočniku koji je, po svoj prilici, najviše proučavan vizantijski izvor. I, što je možda najvažnije, poverenje u njegove vesti u nauci neprestano raste. Ovo naglašavam posebno stoga što se iz pisanja pseudoistoričara može steći sasvim pogrešan utisak da se radi o izvoru kojeg su se svi odrekli, a samo ga uvažava srpska zvanična istoriografija. U stvari, istina je sasvim suprotna: caru-piscu svi veruju, osim srpskih pseudoistoričara i, takođe, hrvatskih pseudoistoričara koji za njega vele da je ‘car-lažac’.” (NIN, 5. avgust 2004)
Dakle, što se tiče Ilirika (zapadnog Balkana), De administrando imperio je najrelevantniji istorijski izvor za rani srednji vijek, a drugi najcitiraniji izvor među istoričarima, za isti vremenski period, je Ljetopis popa Dukljanina, koji je nastao u Baru, sredinom 12. vijeka.
Nacionalistički istoričari kažu da car Porfirogenit navodi Srbe u Duklji: Jedan od argumenata velikog broja srpskih nacionalista i istoričara kad kreću u njihovu svetu misiju dokazivanja Crnogorcima da nijesu Crnogorci, je i njihova tvrdnja kako su Sloveni koji su bili Srbi, naselili u 7. vijeku današnju središnju i južnu Crnu Goru u kojoj su obrazovali kneževinu Duklju.
Priličan broj srpskih istoričara, bez imalo stida tvrde da u carevom spisu DAI stoji da Srbi naseljavaju Duklju.
Akademik CANU Zoran Lakić je u Herceg Novom 28. VIII 2008. na Duhovnoj akademiji beśedio o ranom srednjem vijeku: "Naši daleki preci došli su na ove prostore u vrijeme velike seobe naroda - kao formiran narod, srpski narod, sa svim narodnim obilježjima koja danas čine našu bogatu tradiciju. Od južnoslovenskih naroda tada su došli i Hrvati, takođe već sasvim formiran narod. Trećih nije bilo. Naši preci su dakle mogli biti samo - Srbi ili Hrvati. Trećih nije bilo." (Dr Zoran Lakić, Dijalog u istoriografiji, Unireks, Podgorica, 2008, strana 111).
Zoran Lakić je na fakultetu predavao istoriju Jugoslavije, ali se hrabro bori da formira Veliku Srbiju i ranom srednjem vijeku, iako nikada nije napisao nijedan jedini rad koji obrađuje neka dešavanja iz sredjeg vijeka.
Poznati velikosrpski istoričar Čedomir Antić (poznat po TV nastupima i političkim kolumnama, ne po svom naučnom radu), u feljtonu koji je za Večernje novosti priređen po knjizi "Četrnaesti vojvoda i devet baba”, je objavio: "Kada je sredinom 10. veka vizantijski car istoričar Konstantin VII Porfirogenit pisao svoje spise o narodima i o upravljanju carstvom, na Balkanu su pored Vizantijske imperije postojale bugarska, srpska i hrvatska država. Car je detaljno pisao o Srbima i Hrvatima, nabrajajući njihove zemlje i župe koje su ih činile. Duklja je zajedno s Travunijom, Zahumljem, Raškom, Bosnom i Paganijom, i pored svih nedorečenosti, u ovom spisu svrstana u okvire srpske države.” (online Večernje novosti, 3. januar 2010, LINK)
Antić se takođe ne bavi srednjim vijekom, ali to mu ne smeta da domišlja što se dešavalo u Duklji.
Istoričari Andrija Veselinović i Radoš Ljušić objavili su 2008. godine knjigu "Srpske dinastije", na strani 26 izlažu: "Iz izlaganja Porfirogenitovog o Srbima može se jasno ocrtati prostor koji Srbi naseljavaju, kao i države koje oni obrazuju do 10. veka . . . Još južnije, od Kotora do ušća reke Bojane, formirana je država Duklja, koja je takođe naseljena Srbima”. (str 26)
Ovo je svakako, bez imalo stida, napisao Andrija Veselinović, profesor na Filozofskom fakultetu u Beogradu, šef katedre za istoriju srednjeg vijeka.
Mladi vizantolog, istoričar dr Predrag Komatina (1984), junački se bori da domisli istoriju ranog srednjeg vijeka i tako jednom dâ "naučno-istorijsko" opravdanje popovima i topovima da krenu u realizaciju projekata Velika Srbija. On u knjizi koja je objavljena prije par mjeseci prepričava Porfirogenitov spis, ovako piše đe su se Srbi naselili: "Tada im je car dozvolio da se nastane u zemljama koje su postale Srbija, Paganija, Zahumlje, Travunija, Konavli i Duklja..." (Prve srpske dinastije i poreklo Nemanjića, Beograd, 2018, str 10)
Ima još dosta srpskih istoričara koji domišljaju istoriju na isti način, pišu kako je car Porfirogenit naveo Srbe u Duklji.
A što car Porfirogenit kaže: Vizantološki institut u Beogradu je 1959. godine objavio tom II knjige "Vizantiski izvori za istoriju naroda Jugoslavije", dati su prevedeni spisi cara Konstantina VII Porfirogenita među kojima i DAI, koji je tu nazvan "Spis o narodima". Možete sami čitati kazivanje cara Porfirogenita - link.
U glavi br 29, koja ima naslov "O Dalmaciji i susednim plemenima", car piše: "Šta više, i grad Diokliju, koji sada drže Dioklicijani (Dukljani), isti car Dioklecijan podiže, zbog čega su stanovnici te zemlje nazvani Dioklecijanima." (str 10)
U glavi o Srbima car piše kako im je dozvoljeno da se nasele: "I pošto sadašnja Srbija i Paganija i zemlja Zahumljana i Travunija i zemlja Konavljana behu pod vlašću cara Romeja, a te zemlje opuste od Avara (jer iz tamošnjih zemalja oni izagnaše Romane koji sada stanuju u Dalmaciji i Draču), to car u ovim zemljama naseli iste Srbe i behu oni potčinjeni caru Romeja; car njih pokrsti dovevši sveštenike iz Rima..." (str 49)
O Dukljanima car opet piše, evo cijela glava 35: "I Duklju su ranije držali Romani, koje je preselio car Dioklecijan iz Rima, kao što je rečeno u istoriji o Hrvatima, i nalazila se pod vlašću cara Romeja. Avari su porobili i ovu zemlju i ona je ostala pusta, i za cara Iraklija ponovo je naseljena, kao i Hrvatska, Srbija, zemlja Zahumljana, Travunija i Konavlje. Duklja se naziva po gradu u ovoj zemlji koji sagradi car Dioklecijan, a sada je to pust grad i do danas se zove Duklja. U zemlji Duklji su veliki naseljeni gradovi: Gradac, Novigrad, Lontodokla." (str 63 i 64)Đe su Antić, Veselinović, Komatina... pročitali kod Porfirogenita da su Srbi naselili Duklju? Na kojoj strani su to našli?
Srbi imaju naučnike koji istorijske izvore tumače bez nacionalne ostrašćenosti: Nijesu svi srpski naučnici spremni da zarad srpstva nauku bače pod noge. Tako, dr Relja Novaković u knjizi "Gde se nalazila Srbija od VII do XII veka“ (Beograd, 1981), kaže sljedeće: "Upadljivo je da ni Porfirogenit ne kaže kojeg su porekla bili stanovnici Duklje. Naše verovanje da je on u glavi 32, govoreći o Srbima, slučajno ispustio da kaže da su i stanovnici Duklje poreklom Srbi, znatno koleba činjenica da car ni u poglavlju 35, posvećenom Dukljanima i zemlji u kojoj sada obitavaju, ne kaže izričito da su poreklom Srbi, već samo veli: ‘Avari su porobili i ovu zemlju i ona je ostala pusta, i za cara Iraklija ponovo je naseljena, kao i Hrvatska, Srbija, zemlja Zahumljana, Travunija i Konavlje.’ Dakle, ni podatak sastavljača glave 30. ni Porfirogenitov opis ne pružaju dovoljno osnove za pouzdan zaključak o poreklu najstarijih slovenskih stanovnika Duklje. . . Čini nam se da je i Zeta, kao i Bosna, još od samog početka bila osobena zemlja. Ona je to ostala kroz čitavu svoju istoriju bez obzira na to što se u određenim fazama duže ili kraće nalazila u sklopu srpske države. Zeta nikad nije postala Srbija, uostalom kao ni Bosna.“
Relja Novaković je primjetio ono što je očigledno, kako car Porfirogenit ne navodi da su Srbi naselili Duklju i da to nije slučajno.
Akademik SANU Sima Ćirković, u najprestižnijoj knjizi o istoriji Srba, opisao je đe su se Sloveni-Srbi u I milenijumu naselili: "Na planinskoj strani, duž dinarskog masiva, oblast naseljena Srbima graničila se s kneževinama Neretljana (između Cetine i Neretve), Zahumljana (između Neretve i Dubrovnika), Travunjana (između Dubrovnika i Boke, koji su sredinom X veka svi ubrajani u Srbe, i Dukljana (u području Skadarskog jezera i na potezu obale od Boke kotorske do Bojane)." (Istorija srpskog naroda, Prva knjiga, Od najstarijih vremena do Maričke bitke (1371), Drugo izdanje, Beograd, 1994, str 145)
Razdvojio Srbe i Dukljane.
Isti Sima Ćirković, najznačajniji srpski medievista, u monografiji "Crna Gora" (Beograd, 1976), je napisao: "Do sredine X vijeka dukljanska kneževina bila je formirana i jasno razgraničena od susjednih slovenskih kneževina i vizantijskog područja." (str 127)
Akademik SANU Božidar Ferjančić takođe ne vidi Srbe u Duklji, koje nije vidio ni car Porfirogenit: "Izvesno je da je trebalo bolje zaviriti u spis cara Konstantina Porfirogenita pa videti da on Duklju ne navodi među oblastima naseljenim Srbima, a ni u glavi o Dukljanima ne kaže da su oni Srbi, niti da od njih vode poreklo.” (Božidar Ferjančić, Dolazak Hrvata i Srba na Balkansko poluostrvo (osvrt na nova tumačenja), Zbornik Vizantološkog instituta, XXXV, Beograd, 1996).
Akademik SANU Miloš Blagojević u knjizi "Srbija u doba Nemanjića” (Beograd, 1989) ne navodi da su Srbi naselili Duklju.
Pokojni, rano preminuli dr Tibor Živković, direktor Istorijskog instituta u Beogradu, najbolji poznavalac balkanskog ranog srednjeg vijeka, takođe ne priznaje da Porfirogenit zna za Srbe u Duklji. U emisiji "Ćirilica” na TV Happy (maj 2010), Živković je rekao da car Porfirogenit ne pominje Srbe u Duklji i Bosni. Živković je u emisiji vrlo afirmativno govorio o Porfirogenitovom spisu.
Prvo idu "istoričari", pa tek onda popovi i topovi: Viđeli smo da neki srpski istoričari neistinito tumače pisanje cara Porfirogenita kada je riječ o Duklji, dok drugi, daleko kvalitetniji, daleko priznatiji i poznatiji, tumače Porfirogenitov spis u skladu sa onim što je u njemu napisano.
Može se primjetiti, Predrag Komatina je zapošljen kao naučni saradnik u Vizantološkom institutu SANU, a Čedomir Antić je do 2013. godine radio kao viši naučni saradnik na Balkanološkom institutu SANU (izgleda da je sad našao lukrativnije poslove).
Sasvim je realno razmišljati da ni Antić ni Komatina ne bi bili zapošljeni u SANU da su napisali kako Srbi nijesu naselili Duklju, no, njima nije nikakav problem da zarad "viših" nacionalnih interesa bače nauku pod noge.
Više puta sam pisao i pokazivao primjere kako su (bez)brojne osobe koje su u javnosti duhovito predstavljene kao intelektualci i analitičari, ustvari završili fakultete i dokopali se zvučnih titula mr, dr, docent, prof, akademik... samo da bi promovisale svoju ideologiju, nacionalnu ili neku drugu. Iako im je nauka dala egzistenciju i određen društveni ugled - Veselinović, Antić, Komatina i mnogi drugi su u svakom momentu spremni da je zarad srpstva odbače. Oni smatraju da im diplome i titule omogućavaju da govore neistinu i kad bi ih neko javno upitao - zašto propagiraju da je car Porfirogenit naveo da Srbi naseljavaju Duklju, kad to nije istina, siguran sam da bi odgovorili - ja sam istoričar, dr nauka, eto tako.
Đorđe Balašević je pjevao "prvo idu popovi, pa topovi, pa lopovi", ali to nije skroz tačno, prvo idu istoričari "naučnici", pa onda popovi i topovi. Čim izbije kriza u regionu, neki spor, eto u medijima Antića, Rakovića, Komatine da daju "stručan" sud, a poslije će popovi i političari da huškaju, sve dok topovi ne prorade.
Na Zapadnom Balkanu podizanje mržnje jednog naroda prema drugom, ovo važi za sve nacije, počinje sa javnim nastupima istoričara "naučnika" i onih koji se predstavljaju kako znaju nešto o istoriji, oni prvi siju śeme ratova na Balkanu (i svuđe u svijetu je to tako), prosti ljudi iz nacija tih "naučnika", misle da iza njihovih diploma i titula stoji neko poštenje, karakternost i istina, naprotiv, većini istoričara nacionalna ili neka druga ideologija je važnija od nauke.
Srba je svakako bilo tokom istorije u Duklji/Zeti i kasnije, ali Srbi nijesu naselili rimsku provinciju Prevalis - potom Duklju, niti su ikada na ovom prostoru bili dominantan etnicitet. Srpska narodnost Crnogoraca izmišljena je u 19. vijeku.
