Za dobronamjernu i naučno objektivnu javnost, nacionalni i državotvorni identitet i dignitet Crne Gore nije sporan. Sa te adrese on nikada nije ni osporavan. Sporan je za velikodržavni anti-crnogorski Projekat. Projekat Velikog Zla, koji kreira Velikosrpska ideološka radionica, kojim se zaludno baviti, da im se dokazuje, ono što oni znaju, a ne žele da priznaju.
Kolektivna identitetska svijest: Ideološko-političkom nasrtaju deluzivne velikodržavne oholosti prema Crnoj Gori, treba da se suprostavi kolektivna identitetska svijest crnogorskog društva i imuni i represivni sistemi države. Radi se o procesu praktične primjene odavno dokazanih identitetskih vrijednosti. Njihovom primjenom one se oslobađaju, postaju životne i prepoznatljive.
Samo oslobođene i usvojene, one mogu dajačaju maticu daljeg toka razvoja crnogorskog društva i crnogorske države.
Na operativnom nivou, do potpunog oživljavanja crnogorske identitetske afirmacije, očekuju se stari sukobi i osporavanja. Zbog toga je potreban pun angažman naučnog i intelektualnog potencijala crnogorskog društva.
Samo angažovana kolektivna patriotska naučna pamet može razbiti sindrom kolonijalnog mentalnog podaništva u Crnoj Gori, koga obilato koristi velikosrpska ideologija, u sukobu sa istinskom, slobodarskom i civilizacijskom vizijom savremene, slobodne Crne Gore.Problem nije da se identifikuju deluzivni i destruktivni činioci u crnogorskom sistemu i društvu. Oni su vidljivi i predstavljaju infektivna jezgra koji produciraju genezu političkog Zla u Crnoj Gori.
Mentalna dekontaminacija: Pravo je pitanje, kako toksična Jezgra u crnogorskom društvu učiniti bezopasnim, i kako obaviti mentalnu dekontaminaciju od tih zagađivača, na civilizovan način? Bez mržnje i šovinizma.
Namjera proslavljanja jednog vijeka Podgoričke skupštine, vrhunac je cinizma i izazov državi CG i svim crnogorskim rodoljubima i kolektivnoj identitetskoj svijesti CG, da pokažu da su dorasli istorijskoj šansi države da se iščupa iz palanočkog blata velikosrpske ideologije i definitivno ostane „na pravoj strani istorije“.
Pokušaj dželata da u kući žrtve likuju nad pokušajem njenog „ubistva“ je svojstven najnižim porivima ljudskosti.
Takvo poniženje bi mogli dozvoliti samo oni koji su ga i zaslužili?
Nosioci moralnog sunovrata: Nosioci tog apsurda i moralnog sunovrata u Crnoj Gori su, SPC i politička velikosrpska nomenklatura oko DF.
SPC u Crnoj Gori je najagresivnija vjersko- politička organizacija. Štetna i raskolnička. Ona se izborila za legalan političko-vjerski status u aktuelnom sistemu crnogorske države, a djeluje van pravnog sistema države. Ono što čini SPC u CG je endemski primjer pravoslavnog fundamentalizma. Umjesto da širi blagost umne Hristove vjere, ona provocira rasklole i sukobe u živoj crkvi božijoj.Religijski fanatizam: Religijski fanatizam koji propovijeda Amfilohije prelazi u nacionalističku sferu, koji sa osvetničkom strašću angažuje preumljene Crnogorce kao udarnu „živu silu“ protiv opstanka samostalne i savremene Crne Gore. Političko-vjerski fanatizam SPC u Crnoj Gori umjesto da uspostavlja toleranciju i simfoniju Crkve i države, on negira crnogorsku državu, crnogorsku naciju i njeno duhovno i vjersko nasljeđe.
Etnofiletizam i etnocentrizam SPC u CG sa Anfilohijem na čelu, zasniva se na ideologiji velikosrpstva, da pravoslavno mora biti srpsko, a srpsko treba da arbitrira nad političkim i duhovnim životom u Crnoj Gori.
Tu mantru, sa osvetoljubivom arogantnom metanojom, Amfilohije u CG pokušava uspostaviti harmoniju, antinomične nepomirljivosti, velikosrpske svetosavske hegemonije, sa savremenom crnogorskom državom i duhovnim i kulturnim nasljeđem crnogorskog naroda. Za potrebe te klero-političke alhemije, Amfilohije izjednačava naciju i vjeru. Naciju i religiju koristi kao masku za političko religiozni fanatizam.
Poznato je da fanatike bilo koje ortodoksije ne interesuje sklad religioznog ideala i stvarnosti, ne interesuje ih istina, već samo vlast i korist.
Amfilohijev filetizam čini i otklon od prauzora ponašanja Isusa Hrista. On vjeru pretvara u ideologiju i time unosi nemir u duše vjernika, suprotno i duhovnim kanonima i svetovnim zakonima.
Za Amfilohija Poslanica apostola Pavla „Bogu božije (nebesko), Caru carevo (zemaljsko)“ i uspostavljanje principa „simfonije“ između Crkve i Države, dobija primjenu u negiranju postojanja Crnogoraca i samostalne i slobodne crnogorske države.
Naprotiv, on uporno pokušava da uspostavi „simfoniju“ otuđene SPC u Crnoj Gori, sa „nebeskom Srbijom“.
Amfilohijeva fanatiziranost i misionarenje su nagovješataj nesreće. Umjesto ukorijenjavanja Hristove „blage vijesti“ koja nudi duhovnu toleranciju i sabornost.
Amfilohije smatra raskolničkim gestom, da svaka pravoslavna crkva u suverenoj i slobodnoj državi bude i autokefalna. Pri tome, zaboravlja kritiku upućenu Sv. Savi, od strane ohridskog arhiepiskopa Dimitrija Homatijana 1220. godine, zbog osnivanja samostalne srpske arhiepiskopije nakon osnivanja samostalne srpske države. Tim povodom, Homatijan kritikuje Sv. Savu riječima: „porobi ga ljubav prema otadžbini“.
Možda Amfilohije misli, da u 21. vijeku, CG nema rodoljuba, ili da crnogorski rodoljubi nemaju otadžbinu?Druga vidljiva, legalna anticrnogorska politička aktivnost, vrijedna otpora kolektivne identitetske svijesti u CG, je, zapravo, kadrovska snaga SPC okupljena oko DF.
Ni ona, ni po kakvom kriterijumu ne pripada sistemu savremene, slobodne i građanske Crne Gore. Oni su protivnici Crne Gore, njenog opstanka, njene vizije i strategije i njenih simbola.
Po svom djelovanju i programima ona je antiustavna i protivzakonita grupacija koju plaćaju građani CG da uspostavlja vlast nasilnim putem i da izazivaju ulične sukobe među građanima. U svakoj demokratskoj, savremenoj državi svijeta, takvo protiv državno djelovanje bi bilo zabranjeno.
Naprotiv, oni u Crnoj Gori stalno i organizovano, uz pomoć stranih država, pokušavaju nasilnu smjenu vlasti izazivanjem krvoprolića.
I nakon svakog takvog neuspjeha da ugroze crnogorsku državu, ONI SEBE PROGLAŠAVAJU UGROŽENIM?! I ne samo sebe, nego i sve Srbe u CG.To je,zapravo, dimna zavjesa koja bi trebalo da prikrije njihovo rušilačko izdajstvo i sluganstvo.
Puno posla: Za iskazivanje pojedinačne i kolektivne identitetske svijesti u CG ima još puno posla. A posebno za imuni i represivni sistem društva i države i za „dremljivu“ intelektualnu i naučnu javnost u Crnoj Gori.
ONI su najpozvaniji da iskažu identitetsku efikasnost za razvoj zdravog i demokratskog građanskog društva. Za sistem u kome kleptokratija neće zamijeniti meritokratiju, a tajkunizacija demokratiju.
Pasivnost ovih sistema i subsistema u crnogorskom društvu, prijeti da ih od zaštitnika i branioca vizije crnogorske države, pretvori u saučesnike protivnika države.
Stiče se utisak, da su se u represivnom sistemu crnogorske države, (policija, tužilaštvo, kriminalistika, sudstvo..) zbog ustajalosti, razvile „oportunističke bakterije“ koje postepeno prijete da kontaminiraju cijeli sistem. A to se dešava, kada „etični pogon“ u društvu ne djeluje, tada državi prijeti opasnost od subverzije.
A zar, kolektivna identitetska svijest nije, prije svega, etička kategorija. Zar njena etičnost ne treba da bude „spiritus agens“ efikasnog djelovanja kolektivnog i pojedinačnog identitetskog oslobađanja.
Vrijeme je za akciju: prije leta „Minervine sove“.
