Srpska crkva decenijama unazad manipulativnom zloupotrebom religije uništava region, falsifikuje istoriju, nameće identitete, rasplamsava stare i podstiče nove sukobe.
Na primjeru Crne Gore, naročito u posljednje četiri godine, najvidljiviji je crkveni učinak na planu osiromašenja države i društva. A pomenuto osiromašenje ima više oblika.
66Materijalno osiromašenje – neprestanim upumpavanjem višemilionskih sredstava u crkveni budžet i prisvajanjem istorijskog i kulturnog nasljeđa. Dva dana nakon neslavne dvogodišnjice, ne smijemo zaboraviti tajno i kukavičko potpisivanje takozvanog Temeljnog ugovora, neustavnog akta, kojim se crkva, vanustavnim I naddržavnim ovlašćenjima stavlja iznad države.
Najopasniji oblik, ipak je duhovno osiromašenje, a reperkusijama tog štetnog procesa svjedočimo od formiranja srednjovjekovnog litijaškog pokreta, pa sve do danas.
Apsurdom nazvanim Megdan za Ilindan, crkvena psihoza, moglo bi se reći, dosegla je međunarodni nivo. Otužna predstava, projektom se zasigurno ne može nazvati.
U moru apsurda koje režira crkva a cirkuski sprovodi opština ovaj je, zaista, istorijski
Kad je cilj promocija srednjovjekovne kulture, uloga eparhije Budimljansko nikšićke kao idejnog tvorca je neupitna. Opština Nikšić sa partnerima, poslužila je kao izvođač radova. Ovu nakaradnu priredbu, Evropska unija sponzorisala je sa 325.000 eura. Umjesto “bacanja para” na razvojne projekte, “pametno” ulaganje u skupe mitomanske igrarije. Potpuno neekonomičan potez, ali vodeći se sumanutom crkveno-opštinskom logikom, zabavan i s ciljnog gledišta višestruko isplativ.
Istini za volju, oslobodilačko-fašistička lokalna vlast sličnim nebulozama zapljuskuje nas gotovo svakodnevno. Kreativni duh je nepresušan, a događaji sve apsurdniji. Vlada je po sastavu za Ginisa, a Opština Nikšić neprikosnoveni je rekorder po broju nadasve besmislenih manifestacija, koje već prvim održavanjem postaju tradicionalne.
U moru apsurda koje režira crkva a cirkuski sprovodi opština ovaj je, zaista, istorijski. Briselu je pod plaštom očuvanja tradicije, prodata ideja koja s crnogorskom tradicijom nema niti jedne dodirne tačke. Kulturna i istorijska poveznica su, zapravo, svetosavski mitovi, koji su, bez suštinskog i realnog uporišta uvezeni u Crnu Goru. Inspiracija leži u kosovskom mitu, a Kosovska bitka, davno utvrdiše vrsni istoričari, s Crnom Gorom i Crnogorcima čak ni na liniji učešća u istoj, nema nikakve veze.
Dakle, niti jedna od tri verzije mita: pobjeda nebeskog naroda uprkos porazu, povod za osvetu, opravdanje velikosrpskog projekta… nije polazna osnova za oblikovanje crnogorske nacije niti s istorijskog, niti s kulturološkog aspekta. Tu se očitava ključna neistina koju je izgovorio Marko Kovačević – da su crnogorsko i srpsko nasljeđe identični.
Samo u svetosavskim maštarijama, crnogorski borci za nezavisnost i slobodu mogu se izjednačiti sa srednjovjekovnim srpskim vitezovima, među kojima je pregršt izmišljenih likova, kreiranih u svrhu nadograđivanja mita.
Ovo nije put ka izgradnji moderne države, a ako nas EU takvom doživljava, kratkovidna podrška nazadnim politikama mora prestati
Markovu istorijsku nepismenost, neko iz briselske birokratije ipak je progutao. Markov fašizam, ispostavilo se, veoma je profitabilan. Ali je pokušaj preobražaja u junaka propao. Fašista ostaje fašista, a crkvena namjera fašisoidna – predstaviti Crnu Goru kao dio kulta o Dušanovom carstvu i tom zamišljenom pozicijom potkrijepiti tezu o potrebi obnove nekakve svesrpske imperije.
Bila je ovo svojevrsna reinkarnacija mračnog srednjovjekovlja, mitološkog doba iz kojeg crkva i njeni sljedbenici nikad nijesu izašli. Od valorizacije turističkih potencijala ostade samo vjerski turizam. A za “ugroženu” SPC, osim rekreativne i finansijsko-korisna dimenzija – pješačke staze i poboljšanje pristupa vjerskim objektima. Sve u turističke svrhe.
Kad reče da EU finansira i ovakve projekte, Marko samo što ne uzviknu – EU je konačno uradila nešto dobro za srpski narod.
Nadajmo se da ć, ako i na državnom nivou pokušaju evropskim parama platiti reafirmaciju velikosrpskih laži, neko iz Brisela ipak zaviriti u suštinu prijedloga
Administraciji je, činjenično, važan samo ispravan formular sa zadovoljenim uslovima, ispunjenim kriterijumima i pobrojanim nekakvim projektnim ciljevima i aktivnostima. Pitanje je, međutim, da li Evropa svjesno finansira skaredne prijedloge ili im je ovo zaista podmetnuto kao dobro projektno rješenje. Politička potpora crkvenoj vlasteli već nas je previse koštala. Ovo je, svjesna ili nesvjesna, potpora društvenom posrnuću.
Ideološka platforma SPC sastoji se u razbijanju spoznaje o nacionalnom sopstvu brisanjem kulturološkog i istorijskog pamćenja. Time se gube identitetska obilježja i nacija upada u stanje atrofije. Zato lokalnim fašistima smetaju junaci sa Vučjeg dola, jer sjećanje na njih jača nacionalnu svijest i slobodarski duh, udaljavajući nas od fiktivne i nametnute prošlosti.
Ovakvo poigravanje s istorijom, preko evropskih leđa, daleko je opasnije od puke lokalne nebuloze. Markovi učitelji državna su vlast. Njihove idejne planove natipkane u želji da se kulturološki obesmisli i prekroji crnogorski identitet, pripisivanjem tuđe tradicije, ne mogu se predvidjeti.
Nadajmo se samo da će, ako im padne na um da i na državnom nivou pokušaju evropskim parama platiti reafirmaciju velikosrpskih laži, neko iz Brisela ipak zaviriti u suštinu prijedloga, umjesto puke forme.
Sve je lijepo zapisano, ko voli da čita. No, sudeći prema Vladinom prijedlogu o prevazilaženju inflacije povećanjem PDV-a na štampu i knjige, ionako krhko jezgro čitalačke publike svešće se na malobrojne knjigofile.
Kako Vlada javlja, knjigama je odzvonilo. Ko želi da se obrazuje, tu su crkveni spisi, propagandni pamfleti, razni Informeri, Ćirilice i drugi analitičko-revizionistički sadržaji. Nekad radikalne metode spaljivanja i uništavanja knjiga, danas manja dostupnost pod prinudom izbora između obrazovanja i preživljavanja.
Suština je ista - izlaganjem jednoumlju sluđivanje i društveno zatupljivanje do potpune psihoze i nemogućnosti racionalnog promišljanja o prošlosti, sadašnjosti i željenoj budućnosti. Ovo nije put ka izgradnji moderne proevropske države, a ako nas EU takvom uopšte doživljava, kratkovidna podrška nazadnim politikama mora prestati.
