Potpis na ugovor sa Crkvom Srbije nije samo pobjeda klerikalizacije ove države, već ubijanje nade da crnogorsko društvo može u skorijoj budućnosti suštinski postati evropsko i demokratsko.
Civilizacijski sunovrat koji nema paralelu u dugoj istoriji crnogorskih zabluda. Prevarna formalizacija kapitulacije države pred crkvom koja je simbol uticaja Rusije i Srbije, Crnu Goru svrstava bliže Minsku, a ne Briselu.
Sve je urađeno prateći najbolje tradicije autoritarnih društava i koroziranih država. Kratko je trajala iluzija o brzom učlanjenju i reformskoj agendi, još kraće odnos prema Crnoj Gori kao zemlji Jugoistočne Evrope, a ne balkanskom problemu.
Činjenje odlazeće vlade je tako da se sasvim legitimno može pomisliti kako su uslovi iz poglavlja 23 i 24 - rušenje države
Samo neupućenim može izgledati paradoksalno da su rušitelji ideje o evropskoj Crnoj Gori zapravo partije koje su od te iste EU obilato podržavane. Pri čemu je ta podrška nerijetko napuštala diplomatske norme.
Potemkinovska sela nisu dovoljno jaka metafora da približe stepen fikcija o zelenoj agendi spasilaca Crne Gore. Ispod zelenih fasada očituju se četničke kosturske glave koje su postale simbol promjena. Četnička demokratija kao prilog evropskim integracijama je još jedan savremeni crnogorski izum. Ekspertski!
Naravno, ključne zasluge, idu armiji korisnih idiota svrstanih mahom u različitim strukturama civilnog društva i povezanih medija. Njihovo pregalaštvo ne samo da je pomoglo pobjedi kontrarevolucije već je patentiralo formulu po kojoj se protiv korupcije najbolje bori samoukidanjem države. Tako valjda neće biti što da se korumpira.
Farsa koju živimo ide toliko daleko da se državna (ujedno i nacionalna) izdaja pravda ispunjavanjem evropske agende.
Činjenje odlazeće vlade je tako da se sasvim legitimno može pomisliti kako su uslovi iz poglavlja 23 i 24, upravo to - rušenje države i poništenje nacije.
U sljedećoj iteraciji treba očekivati da nam se i djelovanje Kadirovih bandita predstavi kao borba za ekološku Ukrajinu. Poznato je, dakako, da su ljudi najveći zagađivači. Ekspertski!
Istovremeno, aktivno se radi na obesmišljavanju bilo kakve smislene debate, dok se opsesija gušenjem medija može mjeriti jedino Asadovom Sirijom. Nadu u EU integracije mijenja realnost etničke dezintegracije.
Kapitulacija države pred crkvom koja je simbol uticaja Rusije i Srbije, Crnu Goru svrstava bliže Minsku, a ne Briselu
Naravno, sve ovo nije skup sumanutih poteza i nesnađenosti novog liderstva, već smišljen plan sistemskog uništenja. Crna Gora ima smisao samo kao integralni dio političkog Zapada.
Kad toga nema, koji je njen smisao!? Otuda i neumorni trud da se stane na put evropeizaciji Crne Gore, jedinom modelu koji garantuje da zablude i civilizacijska nazadnost nikad više ne dobiju (masovnu) podršku.
Članstvo u NATO je nakon neuspjelog državnog udara prihvaćeno nadom da će, prije ili kasnije, Crna Gora postati trojanski konj najvećeg vojnog saveza.
Zavjerenički se pravdalo kratkotrajno primirje. Članstvo u EU je ipak nepremostiva prepreka projektantima srpsko-ruskog sveta. To je i razlog što je teror grupu iz oktobra 2016. godine zamijenila sofisticirana zelena verzija.
Mobilisani su, a tek će biti svi sistemski i vansistemski spavači. Medijsko-politički konglomerat čiju specijalnu operaciju nema ko da spriječi. Sve nijanse maskirnih boja!
Destruktivno ponašanje političkog Frankenštajna na vlasti gurnulo je Crnu Goru daleko od ispunjenja evropskih obaveza, a još dalje od sprovođenja suštinskih reformi. Međutim, ako država i njene institucije nisu u stanju da izađu na kraj sa šačicom političkih razbojnika pitanje je da li takva država treba i da postoji?!
