Petokolonaški u stroju su opet svi, kao i 2016. ali važnije 2020. godine. Od sitnih uličnih kriminalaca pa sve do glave države - slučajnog predsjednika. Mobilizovani na prvu naznaku mogućnosti da se Crna Gora ipak izmakne velikosrpskom uticaju.
Novo buđenje naroda i tragikomične replike antibirokratskih revolucija, podržane sa najviše državne adrese, isprovociralo je odbijanje mandatara da u Vladu uvede eksponate ruskog uticaja i velikosrpske nacionaliste. Sama ideja da Vučić i srodne paraobavještajane ruske službe gube (direktni) uticaj nad aparatom izvršne vlasti dovoljna je da zemlju uvede u novi talas nestabilnosti.
61Medijski punktovi, svako na svoj način, danima vode kampanju protiv lidera stranaka manje brojnih naroda ali i njih samih. DPS je tradicionalno na udaru pod mantrom tobožnje zabrinutosti za vladavinu prava, međutim, glavna meta je vođenje PES-a. Slučajni predsjendik je preksinoć, postavljajući se kao apologeta ostataka DF i URA, potvrdio ono što je svakom trezvenom jasno još od belvederskih događaja - da je beskrupulozni izvršilac radova veliskorspke nacionalističke politike.
Ostaju dvije dileme ključne za Crnu Goru - koliko daleko je spreman da u ovom trenutku ide u pogledu cijepanja partije u kojoj od početka igra sporednu ulogu i koliko poslanika je spremno da ga na tom putu prati.
Pristajući na ulogu statiste u režiji Milatovića zapravo cijeli PES bi doživio političku sudbinu Lekićevog Demosa
Za razliku od Spajića, Milatović raspolaže neuporedivo većim resursima koje mu obezbjeđuje zvanični Beograd ali i snažnu ideološku matricu koja je sposobna da mobiliše mahom simpatizere i birače PES-a. Zbog toga protiv Spajića rade i vrijeme i matematika. Potrebno je pobijediti oboje i napraviti kakvu god Vladu. Ionako zbog njene konfiguracije ali i spavača ona ne može trajati dugo. Osim u situaciji da Spajićeva struja, ali i on sam ne naprave suštinski politički iskorak posebno u ideološkom smislu i napusti pozicije koje su ga uvele u politiku i, važnije, dovele na vlast. To bi podrazumijevalo prihvatanje koalicije sa istinski proevropskim partijama.
Istorijska je odgovornost ali i prilika koju ima svaki od poslanika sa liste PES - da napravi otklon od retrogradnih politika koje su pokorile Crnu Goru i pruži doprinos kakvoj-takvoj stabilizaciji državnog okvira. Izdati izdaju je duboko patriotski čin kad god se on desio. Čak i u ovim uslovima kad je jasno da motivi nisu uvijek podstaknuti državnom odgovornošću.
Pristajući na ulogu statiste u režiji Milatovića zapravo cijeli PES bi doživio političku sudbinu Lekićevog Demosa i sličnih partija koje su sudbinu vezali za fundamentalno anticrnogrsku politiku.
Sa druge strane, suverenistička i prozapadna Crna Gora treba da, kao i u ranijim sličnim situacijama, prihvati i podrži svaku emancipativnu inicijativu ali vodeći računa o zaštiti prije svega nacionalnog interesa. Traumatično iskustvo manjinske vlade stvara trajnu prepreku za ponavljanje sličnog eksperimenta.
Prozapadna opcija, prije svega DPS, ne smije podleći pritiscima i ponoviti grešku manjinske podrške. Autentična suverenistička opcija ima zadatak da bude ravnopravan partner i u Vladi i van nje svim onima koji su u stanju da iskorače iz velikosrpskog šinjela. Čak i po cijenu novih izbora. U suprotnom, na pragu smo još jednog ciklusa izdaje i prevare.
