Letimični pogled na naslovnice crnogorskih dnevnih novina zaista možeizazvati zabunu o kojoj godini se radi, još važnije – o kontekstu. Posebno promjena onih tabloidinih koje su godinama, gotovo deceniju i po, u kontinuitetu vodili kampanju kriminalizacije koja je nesrećno evoluirala u klerikalizaciju.
Dvije najbolje konstruisane obavještajne operacije pretočene u medijski proizvod - litije i šverc. Završnica te medijske tradicije, a sve pod krinkom istraživačkog novinarstva i tobože u ime Džefersona, opšte je poznata. Razvaljene institucije i društvo - državni okvir koji se nemilice troši i kruni.
Svaku evoluciju cijeli crnogorski blok i prozapadni dio javnosti svesrdno treba podržati, pod uslovom da ideološke uzlete prate i konkretna djela.
Danas upravo od tih medija i pridruženih samouspavanih nevladinih organizacija slušamo o srpskom svetu, ugroženom crnogorskom identitetu i opasnosti režima predsjednika Srbije Aleksandra Vučića.
Glasni poput u zatvoru preobraženih hrišćana na odsluženju doživotne robije slušamo i o izvjesnim parezanovićima i sličnim protuvama velikosrpskog fašizma. Reklo bi se da su zapravo protekle četiri godine trajale puno kraće ili da se radi o beskrajno naivnim ljudima. Riječ je, naravno, o pukom gubitku uticaja i moći, u najboljem slučaju da jedna patološka mržnja mijenja drugu.
Kad bi se radilo o svojevrsnoj katarzi to bi nužno značilo i minimalnu samokritiku, bar onoliko da zadovolji građansku, kurtoaznu formu. Od toga, naravno, nema ništa - more tekstova, emisija i sličnih uradaka ostaju kao živopisni spomenik kolaboracije i izdaje. Svi pokušaji humora i ismijavanja opravdane zabrinutosti za nacionalnu i državnu sudbinu, doduše, svjedoče drugoj vrsti oštećenja.
Ludilo uvijek dolazi upakovano u naizgled smislen i logički zaokružen argument
Razumije se, te okolnosti apriorno ne treba i ne smiju da budu prepreka za političku i svaku drugu emancipaciju onih koji u tome nisu direktno učestvovali. Svaku evoluciju cijeli crnogorski blok i prozapadni dio javnosti svesrdno treba podržati, pod uslovom da takve ideološke uzlete prate i konkretna djela.
Danas, međutim, slična postava koja je zdušno zagovarala podršku manjinskoj vladi Dritana Abazovića, pritom nedvosmisleno želeći getoizaciju Crnogoraca, odnosno partija koje nose ideju državne nezavisnosti, žele opet u slične eksperimente. Valjda jedna katastrofa nije dovoljna, ludilo uvijek dolazi upakovano u naizgled smislen i logički zaokružen argument.
Pomenuta probuđenost za državne interese i više nego utemeljena kritika vladajuće većine, po svim demokratskim uzusima treba da prati novu stratešku saradnju. Minimum principa za međusobno djelovanje nije teško naći na prvo slušanje onog što, na primjer, govori predsjednik države Jakov Milatović.
Sve osim toga, uz akcenat na novu vrstu eksperminata, bila bi zapravo pobjeda prevare. Još jedne - koja bi ovog puta značila prećutnu amnestiju pređašnjegdjelovovanja koje je bilo sve samo ne crnogosko u državnom smisu. Rehabilitacija i legalizacija te politike bez jasnih pojavnih dokaza o suštinskom zaoketu.
Sve dok ta vrsta reforme ne završi među onima koji su prešli ili to tako pokušavaju predstaviti na prozapadnu stranu, građani svoj glas treba da nastave da daju partijama kod kojih takve dileme nema. Podgorica je lakmus papir.
Osveta ponavljača ili suštinska evolucija.
