Naslov je, zapravo, konspirativni naziv za metode, sadržaje i akcije, koje čine beogradski, banjalučki operativci uz pomoć „domaćih“ četničkih jurišnika, da ostvare imperijalni velikosrpski san na jugozapadnom Balkanu. Da se uz pomoć manipulativne demografske antropogenetike promijeni nacionalna struktura stanovništva i „proizvede“ dovoljno Srba da se ispravi tzv. „istorijska nepravda srpskom rodu“ na prostorima „srpskog sveta“.
Prije, 80 godina Hitler je u Mariboru, u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji, izgovorio čuveno: „Macht dieses Land wieder Deutsch“ (Učinite mi ovu zemlju opet njemačkom). Na dočeku je bilo i cvijeća i podrške folksdojčera i petokolonaša, ali jezgro nacionalno svjesnih Slovenaca bilo je čvrsto odano sopstvenoj tradiciji, identitetu i kulturnom biću Slovenačkog nacionalnog kolektiviteta.
„ZAŠTITA UGROŽENIH SRBA“
Ima analogije, Hitlerov projekat „blut und boden“ (krvi i tla) sa aktuelnom velikodržavnom politikom stvaranja „srpskog sveta“ na prostorime gdje žive Srbi - gdje su srpske crkve i srpski grobovi i gdje žive „bivši Srbi“. Imaju sličnosti Projekti Zla; „srpski rod“ i „njemačka srodna krv“ u političkoj interpretaciji njemačkih fašista i velikosrpskih kleronacionalista.
Da bi se prikrio stvarni sadržaj suštine velikodržavne politike Beograda, umjesto konspirativnog naslova, koristi se radni naziv „Zaštita ugroženih Srba“ u regionu.
A, ugroženost Srba je uvijek mjera uspješnosti velikosrpske politike na terenu, a ne stanje stvarnih prava Srba.
Kada je u Crnoj Gori ostvarena minimalna parlamentarna prednost, Srbi su prestali biti ugroženi, ali kada su četničkoj beogradskoj izvidnici iz DF, egzibicionistički Dritan Abazović i zbunjeni Predsjednik Vlade, postali nesigurni poslušnici, ponovo su beogradski tumači politike velikosrpske hegemonije, na TV programima i u tabloidima zagalamili, da su Srbi u CG - ponovo ugroženi.
Toksična deponija mentalnih zagađivača, na čelu sa osuđenim ratnim zločincem Šešeljom, sa TV ekrana, posebno, Happy-ja, satima se plasiraju fašističko-rasističke uvrede na račun crnogorske države i milenijumske slobodarske Čovječnosti i Čestitosti Crnogoraca.
„Naučno“ tumačenje političke strategije Beograda prema Crnoj Gori, predvodi antropološka varijanta šizofrenog velikosrpskog eksperta, istoričar Aleksandar Raković. On, sa uvjerljivim pogledom balzamovane kokoške, saopštava nov izum, da „Crnogorce treba slati na podešavanje kod Srba, jer ne posjedujuodgovarajući kvalitet ljudskosti“. Crnogorici su „ljudi bez pokrića“ kaže, ovo ljudsko zastiđe - sa pokrićem.
Ti baždareni kvazinaučnici „srpskog sveta“ dokazuju da ništa crnogorsko ne postoji, a i ako postoji onda je to, kako reče Rakovićev asistent Čedomir Antić, „patuljasta država“ i „patuljasta nacija“. A, kada to „patuljasto“ i „neljudsko“ velikosrpski nacionalisti otmu iz crnogorskog bića, onda to postaje čestito - srpsko.
Crnogorsko se, zapravo, i otima da popuni istorijsku prazninu vjekova, kada su saraori Palanke bili vodonoše Osmanlijama.
JANJIČARI 21. VIJEKA
U službi ohole zluradosti zadojene mržnjom prema svemu crnogorskom angažuju se i crnogorske posrbice - janjičari 21. vijeka. Oni su tako brifovani, da nakon svakog javnog iznošenja laži na račun crnogorskog nacionalnog identiteta, ne zaborave da kažu, da su oni „pravi“ Crnogorci srpske nacije?!
Ćosićeva tvrdnja; „Laž je državni srpski interes“ i da je „laž u samom biću Srbina“, potvrđuje se u sve tragičnijem obliku, i kad je u pitanju odnos Beograda prema Crnoj Gori.
Najveće žrtve „državnih laži“ su, najprije, izmanipulisani građani Srbije, a onda i ostali narodi jugozapadnog Balkana koji su se našli pod ideološkom fikcijom „nebeske Srbije“i na zemaljskim prostorima „srpskog sveta“ gdje se forsira „srpski genetski kod“.
Tom naumu velikosrpskih iluzija „oslobađanja srpskog sveta“, najviše priličiteorija i praksa fašizma, koja podstiče kolektivne iracionalne emocije mržnje obmanutih građana.
Uvaženi svetac SPC, Nikolaj Velimirović pisao je, da je „Hitler novi Sveti Sava. On radi u Njemačkoj ono što je radio Sveti Sava u Srbiji prije 700 godina“.
Kada bi Nikolaj danas bio živ, bez sumnje bi bio oduševljen činjenicom, kako aktuelno ponašanje političkog establišmenta Srbije na jugozapadnom Balkanu, liči na ono što je Hitler radio, prije 80 godina!
Sljedbenici svetosavlja u Crnoj Gori, preko SPC nastavljaju osvajačku inkvizicijsku praksu Nemanjića, namećući „srpsku vjeru“ kao najbezočniju laž, koja je vjekovima usiljavana građanima Crne Gore, kao istina i kao jedino identitetsko obilježje Crnogoraca.
ISKUŠENJE PRISILNOG SAMOPONIŠTAVANJA
Čuvare tih zabluda i podvala u makrosocijalnom ambijentu Crne Gore, u ime velikosrpstva, redovno zastupaju žiranti priređene istorijske istine, u liku Rakovića, Antića, Šešelja, Bokana..., koji svojim naciofašizmom, istorijsku istinu sve više inficiraju novim obmanama i mitovima.
Bilo bi za očekivati, da kolektivni identitetski imunološki sistem Crnogoraca, s obzirom na duga istorijska iskustva sa velikosrpskom državnom hegemonijom, ima efikasnu samoodbranu i da neće ponovo doći u iskušenje prisilnog samoponištavanja.
Nažalost, i velikosrpski kleronacionalizam sve više mutira, dobija nove perfidnije forme i oblike djelovanja, da ga kolektivni crnogorski identitetski imuni sistem na vrijeme ne prepoznaje i ne preduzima efikasne mjere zaštite.
Umjesto bihejviorističke analize anticrnogorskih postupaka Beograda, politički lideri Podgorice više slušaju protokolarnu palanačku slatkorječivost. I, često ne prepoznaju da „danajski darovi“ beogradske politike imaju ulogu „trojanskog konja“ u crnogorskom entitetu.
Konačno su patriotskoj javnosti Crne Gore namjere Beograda postale jasne, kada je Vlada crkvenjaka SPC u Crnoj Gori pokušala da, na zahtjev vojvoda iz DF, usvoji zloćudne sadržaje predloženih zakonskih promjena o državljanstvu i pripremi demografski inženjering za predstojeći popis stanovništva u Crnoj Gori.
Imperativ je proizvesti što više „fatića“ i u biračke spiskove i u popisne liste ubaciti i onih, oko 260 hiljada građana Srbije, iz „Koštuničinog džepa“, koje je, onda, nosio u Brisel kao avans za rušenje referenduma o obnovi državnosti Crne Gore.
Sa njima bi se velikosrpski interes, uz pomoć operativaca iz pacovskih kanala Beograda, i fantomskih „sigurnih Srba“ za rušenje crnogorske Crne Gore, možda mogao ostvariti.
Bezobrazluk zaigranih delija Palanke Zla prema Crnoj Gori je ipak ograničen.
POLITIČKI PIROMANI SUKOBA
Ukorijenjena državotvorna tekovina Crne Gore je toliko duboka da bi njeno čupanje moglo izazvati tragične posljedice širih razmjera.
Kolektivna svijest crnogorskih patriota postala bi odlučna materijalna snaga, koju bi euroatlantski savez Evrope efikasno zaštitio od varvarstva balkanske Palanke Zla.
I, zbog te činjenice, protivnici slobodne, građanske i crnogorske Crne Gore će pokušati da izazovu haos i pometnju niskog intenziteta, kako bi se stekao privid suicidnog ponašanja crnogorske države.
Zaboravlja se važna činjenica, da „fantomski Srbi“ u biračkim i popisnim spiskovima, neće biti učesnici u mogućim sukobima koje bi moglo da izazove lažno fingiranje međunacionalnih odnosa u stvarnosti.
U najcrnjoj prognozi dešavanja, izazvanih lažiranjem demografske stvarnosti u Crnoj Gori, eventualni građanski sukob u Crnoj Gori, bio bi bez fantomskih „lažnjaka“, a cijenu bi platili lojalni građani Crne Gore srpske nacionalnosti.
Eksponirani regruti „srpskog sveta“ u miru, su samo politički piromani sukoba u kojima su žrtve nevini građani koji u miru nijesu svjesni da su žrtve patološke fikcije koja se rađa u glavama aktuelnih političkih patokrata.
Opasnost koja objektivno prijeti evropskoj i savremnoj građanskoj Crnoj Gori je realna, samo ukoliko se imperijalna politika Beograda na regionalnom nivou poklopi sa geopolitičkim interesima velikih sila na globalnom nivou.
Crna Gora je stala na pravu stranu u pravom je i sigurnom savezu euroatlantskih integracija.
Naravno, kolektivna patriotska svijest Crne Gore mora prva pokazati organizovanu, jedinstvenu i odlučnu riješenost da brani slobodnu i savremenu crnogorsku državu.
Suverenitet i dignitet građanske Crne Gore.
Mora upozoriti, region i Evropu, da agresivna velikodržavna hegemonija Srbije nad Crnom Gorom ne bi bila kraj velikodržavne agresivne opcije, nego njen početak na jugozapadnom Balkanu.
Zbog toga bi naslov ovog teksta mogao da glasi i u množini!
