A srpske zemlje su tamo gdje su: Srbi, srpski grobovi i srpske crkve... Takav ideološki konstrukt rođen je u glavama velikosrpskih nacionalista.
On je ugrađen u pisane Programe, od Načertanija do aktuelne Himne Srbije, čiji se stihovi obraćaju „nebeskoj Srbiji“ da spasi „srpske zemlje i srpski rod“. Ova destruktivna politička matrica je očigledna u aktuelnim dešavanjima i u Crnoj Gori, i u regionu. I javnom diskursu predstavnika aktuelnog političkog establišmenta Srbije, pod formom zaštite, šatro, ugroženih Srba.
MANTRA
Mantra o „ugroženosti Srba“ postala je Damoklov mač nad glavom svakog naroda u državama, nastalim na prostoru Jugoslavije, u kojima žive Srbi. To benigno prisustvo etničkih Srba u drugim državama, umjesto bogatstva različitosti, postaje maligno onda kada je u funkciji Velikosrpskog Projekta Zla.
Tada postaju aktivni remetilački činilac. Umjesto da predstavnici matice države Srba pozovu etnički korpus Srba da budu lojalni građani država u kojima žive, oni mu daju ulogu trojanskog konja za potrebe Velikodržavne srpske hegemonije.
„Ugroženost Srba“ Beograd mjeri; snagom sopstvene oružane sile, snagom države u kojoj se, navodna, ugroženost dešava i stepenom podešavanja globalnih geopolitičkih interesa velikih sila sa Velikosrpskim Projektom. Prestanak „ugroženosti“ Srba, po „mjeri“ Velikosrpskog štaba, nestaće tek tada (sic) kada „ugroženi“ Srbi, uz pomoć Velikosrpskog korpusa sile, ugroze i naciju i državu u kojoj žive.Obnova crnogorske državnosti je očigledan primjer kako funkcioniše agresivna destrukcija Velikosrpske ideologije Zla. Nakon što su vodeći srpski političari, kako oni oholo kažu, „pustili“ Crnu Goru da „ode“, sa ubjeđenjem da nema kapacitet održivosti, pokazalo se da se Crna Gora na putu evro-atlantskih integracija, po svim parametrima razvoja našla ispred Srbije.
Velikosrpskim stratezima je ostala poslednja nada za izlazak „nebeske“ Srbije na more, da etnički korpus politički retrogradnih Srba u CG, umjesto „remetilačke“ dobiju „rušilačku“ ulogu.
Beograd je, prećutno, podržao pokušaj nasilnog rušenja ustavnog poretka CG.
GENEZA ZLA
I kad ni to nije uspjelo i kad je Crna Gora postala članica NATO saveze, kreatori geneze političkog Zla iz Beograda, pokušavaju da uz pomoć „nebeske“ Srbije vrate Crnu Goru u podaništvo „zemaljskoj“ Srbiji.
Umjesto da pravoslavna crkva živi u simfoniji sa crnogorskom državom, SPC u CG uspostavlja simfoniju sa velikosrpskim nacionalizmom na čelu sa DF.
Stvara se „simfonija Zla: ideološkog velikosrpskog nacinalizma sa svetosavskim klero-nacionalzmom.
Tu novu „Simfonija Zla“ prati agresivna propaganda sa ciljem da se, kod dijela crnogorskog naroda, ponovo oživi stara PODVALA, nepostojeće SRPKE vjere i Svetosavskog etnofiletizma. Ta podvala je jezgrovnom crnogorskom biću nametana više od jednog vijeka, kao maligno tuđe tkivo.
Vjerski zakon postaje trivijalni povod, da se dnevno poizvodi puno Svetosavlja sa malo Hristodulije, sa mnogo srbovanja i mnogo anti–crnogorstva. Hiperprodukcija obmana dovela je čelnike „simfonija zla“ SPC i DF, da sopstveni privid proglase; „dešavanjem naroda“ u CG.Naravno, protiv legalno izabrane vlasti u Crnoj Gori?
A nekoliko puta poslednjih decenija u Srbiji se „dešavao narod“: od Gazimestana do beogradskog ispraćaja tenkova na Vukovar.
I posle tih DEŠAVANJA NARODA, Srbi su, po pravilu, postajali stvarno ugroženi!?
Jer kada „dešavanje naroda“ postoji samo kao fikcija u glavama patokratskiih velikosrpskih ideologa i kelero –nacionalista, onda posledicu toga privida plaćaju nevini građani, koji povjeruju u tu fikciju.
NEMA OTIMANJA IMOVINE
Naravno, svakome je u CG jasno da se na osnovu usvojenog Zakona nikome ništa ne otima i ne uskraćuju ustavna prava.
Zakon uspostavlja civilizacijsko građansko pravo i vraća oteto istorijskom titularu.
To je jasno i SPC i Amfilohiju i aktuelnoj političkoj eliti u Beogradu. Ali, tzv. vjerski Zakon njima i nije cilj, nego sredstvo-povod za borbu protiv slobodne i građanske Crne Gore.
Glavni cilj je, da se pomoću lažne vjere, lažnog svetosavskog Boga i lažnih vjernika, pripremi javnost CG za povoljan ishod dvije predstojeće aktivnosti u CG.
Da se promijeni javno mnenje za predstojeći POPIS stanovništva u CG sledeće godine, i stvori povoljnija politička pozicija za anticrnogorsku opciji na predstojećim IZBORIMA.
Da se CG vrati u podanički položaj Beograda.
Do tada,kažu, Crnogorce treba tretirati kao neprijatelje Srba ili Srbije.
Za ostvarenje tog cilja koriste se sve savremene forme i sadržaji tzv. hibridnog rata, što se u krajnjoj instanci svodi na dva poznata termina: širenje LAŽI protiv Crne Gore i angažovanje domaćih snaga za potrebe njenih neprijatelja.
Beogradski zagovornici velikosrpskog nacionalizma, se plaše da se ne nastavi trend pada broja pripadnika srpske nacije u CG u smjeru procenta koji je bio na prvom popisu sa nacionalnom odrednicom u CG. (1948-1,6% Srba u CG).
Zbog toga se svakodnevno lansira ogromna količina laži, poluistina, falsifikata na račun integriteta crnogorskog identiteta. Tu prednjače mnoge TV u Srbiji sa nacionalnom frekvencijom, tabloidi, društvene mreže... U tu kampanju je skoro u cjelini uključen cio medijski prostor Srbije. Tamo gdje mediji nemaju toliki uticaj, laži usmeno šire domaće snage iz Crne Gore.
U toj propagandnoj kampanji se sve, sa crnogorskim predznakom, DELEGITIMIZUJE i DEMONIZUJE. Kvazi naučno se osporavaju identitetski crnogorski sadržaji u milenijumskom vremenu neprekidnog trajanja crnogorske državotvornosti.
Nedostaje samo još ono treće D za potpun Fašizam.
Bitka za tzv. Vjerski Zakon je zapravo rat za konačnu slobodu savremene Crne Gore.
Milenijumska neprekidnost jezgrovnog državotvornog trajanja CG i crnogorskog bića, sadrži autentičnu i duhovnu i kulturnu i antropološku posebnost. Sve te posebnosti su utkane u Slobodarstvo, Čovječnost i Čestitost kolektivnog crnogorskog bića. U tom ontološkom biću CG je, još mnogo prije nastanka nacije, postojala klica savremenih građanskih vrijednosti.
U njima je sadržana kolektivna energija predaka u vijekovima trajanja CG i Crnogoraca, koja akumuliranom mentalnom snagom garantuje opstanak crnogorske države po mjeri amaneta njihovih predaka.
NOVI KOD
Afirmacija tih istina ne predstavlja, tobožnje, „odnarođavanje srpskog naroda u CG“, već, par ekselans, znači, povratak odnarođenog crnogorskog naroda svom izvornom biću. Crnogorcima nije potreban „novi identitetski kod“ oni su taj kod imali još onda: kada su imali prvu državnu štampariju u Evropi u 15. vijeku, i onda kada su vezali bijele trake na muslimanske kuće da ih u bici na Vučijem Dolu ne bi oštetili, i onda kada su Crnogorke izdržale batinanje, od strane okupatorskih srpskih vojnika, pošto su im prethodno pod kotle mačke vezivali.
A onda je „bratskom“ eutanazijom CG bila istorijski ubijena, prvi put u svom milenijumskom trajanju i tada joj je njen IDENTITETSKI KOD, samo politički, nasilno poništen.
Endemski je kuriozitet: da su dželati milenijumskog identitetskog koda Crnogoraca, bili isti oni, kojima su Crnogorci, ginući, pomogli da pobjegnu od svojih dželata!Tada, 1918. godine počinje ugroženost ontološke sigurnosti i Crne Gore i Crnogoraca.
Istorija je, ovog puta, bila darežljiva. Dala je šansu Crnoj Gori i Crnogorcima i crnogorskim patriotima, da učine kulturni, duhovni i mentalni povratak istorijskom nukleusu, koji predstavlja spiritus movens za identitet i integritet.
Za integritet crnogorskog identiteta!
Povratak tih vrijednosti u svoje „istorijsko ležište“ je važniji i od povratka materijalnih vrijednosti koje je prisvojila današnja SPC u CG kao nasljednica osvajačke dinastije u CG.
Marševi mantijaša i ikonografska politička zloupotreba vjerskih obilježja po ulicama gradova Crne Gore i metanije velikosrpskim popova, ne mogu sakriti njihov krajnji naum usmjeren protiv, slobodne Crne Gore, Crnogoraca i crnogorskih patriota.
To je jasno cijeloj Evropi. (Autor je publicista iz Beograda)
