Najnovija Dačićeva izjava o tobožnjim političkim motivima zbog kojih Crna Gora ne otvara granice za građane Srbije, samo je izvod iz uhodanog lupetanja beogradskih političara. Bitno je tek da se nešto kaže, da bi se skrenula pažnja sa tragične činjenice da ljudi po Srbiji propadaju i umiru zbog političkog hohštapleraja i da bi se se zaboravilo na Vučićeve predizborne trikove.
Što bi novo mogli reći o Ivici Dačiću a da ne ponavljamo odavno izrečene ocjene o tom kafanskom zabavljaču i perjanici beogradskog malofašizma? Njegova najnovija izjava o tobožnjim političkim motivima zbog kojih Crna Gora ne otvara granice za građane Srbije, samo je izvod iz svakodnevnog i uhodanog lupetanja beogradskih političara, u kome čas prednjači Aleksandar Vučić, čas Ana Brnabić, čas gorečeni Dačić, čas njegov malofašistički saborac i istomišljenik Zlatibor Lončar, čas Nestorović...
Nije uopšte više ni bitno što je ko lupnuo. To je naprosto jedno mehaničko „ispaljivanje“ besmislica, tek da se nešto kaže, da bi se skrenula pažnja sa tragične činjenice da ljudi po Srbiji propadaju i umiru zbog političkog hohštapleraja i da bi se se zaboravilo na Vučićeve jeftine predizborne trikove i sve one tragične scene iz Novog Pazara.
HIPNOZA I MRAK
Kako se, dakle, postaviti u situaciji, u kojoj se iz Beograda, već duže, ne može čuti ništa smisleno i suvislo, u kojoj glupost pretiče budalaštinu, a budala konkuriše lažovu? Kad se sagleda što su sve u stanju da učine sopstvenom narodu, onda postaje jasno i što bi sve činili po Crnoj Gori da im može bit'. Pu, pu, pu, daleko bilo. Nikad više 1918! I ne samo 1918, nego i 1919-ta i 1920-ta i 1921-va... Ako postoji politička anihilacija, onda je upravo riječ o tome. Beograd se pretvorio u političku „crnu rupu“ koja neozbiljnošću, neodgovornošću, nesposobnošću i količinom besmisla prevazilazi sve poznato u političkoj praksi i iskustvu. Beogradska politika je danas jedino djelotvorna u agresivnom retoričkom presipanju iz šupljeg u prazno, u kome samodopadljivi politički delinkventi otvoreno i pečatno lažu sopstveno građanstvo i jedni druge, a izluđeni narod pod rafalnom paljbom besmislica za čas zaboravi što su sve njegovi politički predstavnici nalupetali juče. Narodski rečeno, crno bez bijela. Taj društveni ambijent se po banalnosti odavno izjednačio sa „parovima“, „zadrugama“ i „farmama“, čiji se raison d'etre svodi na što više ujedanja i psovki u jedinici vremena. Taj društveni očaj i bespuće današnje Srbije nudi i odgovor na pitanju čemu uopšte služe „parovi“, „zadruge“ i „farme“.
Riječ je o dobro razrađenoj medijskoj mašineriji agresivnog ispiranja mozga koja nepogrješivo dovodi do orvelovskog ambijenta i glasačke podrške od Vučićevih 63 odsto plus Dačićevih 10 odsto. Hipnoza. Mrak. To je tačka na kojoj zloupotreba moći u sprezi sa mehanizmima primijenjene psihologije prelazi u najrigidniju političku presiju i kriminal, sa jedinom i isključivom svrhom da se zadrži kontrola nad masom, uz aktivno izazivanje nestabilnosti.
POLITIČKA RAČUNICA
Više je nego bizarno zvučala Vučićeva „brižna“ izjava od subote da je na demonstracijama u Beogradu u srijedu, četvrtak i petak, „učestvovalo najviše 4.100 ljudi, ali će zaraženih korona virusom biti deset puta toliko“! Pa ovo je lupnuo isti onaj politički hohštapler koji je mjesec dana ranije iz najogoljenijih populističkih razloga naložio da se u Beogradu odigra derbi sa preko dvadeset pet hiljada gledalaca! Što je, prema iznijetoj računici, moralo rezultirati sa deset puta toliko zaraženih, a možda i više jer su bili zbijeni. Je li ovako Vučiću?
Nije sporno da se politički trikovi i manipulacije praktikuju u svakom zemaljskom kutku, ali ovo je do te mjere banalno i lažljivo, da zadobija obilježja egzemplarnosti, odnosno, beogradskog „brenda“. Neće biti ništa neobično, ako se u nastupajućim decenijama u građansku običajnost Zapadnog Balkana bude uselila izreka: „Lažeš kao Vučić“. Ili: „Lupetaš kao Dačić“. Ili: „Lažeš kao beogradski političar“...
"CRNOGORCI UBIJAJU ĐECU"
Što, dakle, činiti u situaciji, u kojoj glupost pretiče budalaštinu, a budala konkuriše lažovu? Problem je ozbiljniji nego što izgleda. Svi svjedočimo tome da se osim banalnih dosjetki sa petominutnim ili jednodnevnim trajanjem, smišljenih da se održi propagandni ritam i psihološka presija, ispaljuju i vrlo teške i opasne laži. Ona Irinejeva pečatna i besramna iz sredine 2019. po kojoj je navodno Srbima u Crnoj Gori gore nego u NDH, dobila je nedavno konkurenciju. Huligani koji su prije petnaestak dana pokušali da skinu crnogorsku zastavu sa počasnog konzulata Crne Gore u Vest Palm Biču na Floridi nosili su transparent na kojem je pisalo: „Crnogorci ubijaju đecu vjekovima, a sad progone hrišćane“!
Bitno je znati da su tih desetak četničkih fanatika bili tek izvođači radova. Poruka o Crnogorcima stigla je iz istog agitaciono-propagandnog centra, s druge strane okeana, iz kojeg je Irinej 2019. uputio laž da je Srbima u Crnoj Gori gore nego u NDH. Inspiratori i nalogodavci su, dakle, u Beogradu (đe bi drugo mogli biti?), odakle se koordinira i agresivnom propagandnom kampanjom u Crnoj Gori i svim pokušajima destabilizacije.
U hajku se sada, kao izvođač radova, uključila i četnička internacionala, pri čemu se zaigralo na najprljaviju kartu. Američkoj javnosti je iz Beograda poručeno da narod koji se stoljećima borio za slobodu i kome je sva istorija u znaku humaniteta, „ubija đecu stotinama godina“, kao i da je sada, udario i na hrišćane. Prećutano je da se pod „hrišćanima“ misli na „svetosavce“, jer da su pomenuti, Amerikanci bi se bez sumnje odmah dosjetili da se po Bosni devedesetih ubijalo s (prikrivenim) crkvenim svetosavskim blagoslovom. Poruka s Floride od sedam poganih i lažljivih riječi upućena je najkonzervativnijim slojevima američkog građanstva, u čijim očima, treba razviti što veću mržnju prema Crnogorcima. Ta gnusna laž je precizna mjera četničkog ideološkog ludila i jarosti, pomamljenosti i netrpeljivosti prema crnogorskom biću i imenu. Velikosrpski fanatici su se očito pogubili u svojoj mržnji i mahnitosti.
"VELIKOMUČENICI"
Još jedna stvar. Episkopski savjet SPC u Crnoj Gori je nedavno saopštio da su „od režima najugroženiji zaposleni u državnim institucijama koji slobodno iskazuju svoju vjeru“. Lijepo je to smišljeno, ali stvari stoje drugačije.
U svemu su najugroženiji upravo sveštenici Srpske pravoslavne crkve koji bi da žive istinskim hrišćanskim životom, ali im se ne da: - od razvratnih popova pedofila kojima se podvode dječaci; - od popova dilera droge; - od popova silovatelja; - od popova krivokletnika i patoloških lažova; - od popova biznismena; - od popova sitnih politikanata kojima je u glavu udarila medijska slava...
Ne sumnjamo da među njima ima i onih koji bi htjeli da služe svom narodu, ali im ne može biti od uspaljenih popova velikosrba i četničkih revizionista, koji im nameću ubice za svece i ćeraju ih da drže parastose osvjedočenim zlikovcima. Štoviše, prinuđeni su da po vas dan slušaju izlive mržnje prema crnogorskom narodu i Crnoj Gori. E, to su istinski mučenici. Ima ih, ne sumnjamo, više stotina, ali ćute i trpe. Do kada, viđećemo.
BOLESNE GLAVE
Konačno, Amfilohije je kao ideološko-duhovni lider neočetničkih grupacija, u ponedjeljak uputio eksplicitan javni poziv, za koga da se glasa a za koga ne - čime je potvrdio da je neposredni (parapolitički) učesnik izbora 30. avgusta.
Ovaj osvjedočeni politikant i višedecenijski generator mržnje prema svemu crnogorskom, pripada najužem ideološko-fanatičkom i propagandnom krugu oko SPC, koji, kako vidimo, „ispaljuje“ i takve gnusne podlosti da „Crnogorci ubijaju djecu stoljećima, a sad progone i hrišćane“.
Stoga bi bilo dobro da čujemo što „anđeoski“ episkopski savjet ima da kaže povodom te lažljive uspaljenosti i raspomamljenosti. Da li i oni misle da su Crnogorci ubijali đecu stoljećima?
Jer, to što je poruka poslata s drugog kraja svijeta, sa Floride, ne znači da ne znamo u čijoj je bolesnoj glavi mogla nastati i čiji je pogani jezik mogao izgovoriti.
Dakle, da čujemo.
