Imao sam zapravo namjeru pisati o Jakovu koji otkako je izabran za predśednika države umjesto da vodi državničku kampanju promocije svoje zemlje, dan-noć uz pomoć javnih resursa vodi kampanju za preuzimanje stranke u kojoj je zamjenik predśednika, ili makar – pravljenje nove u kojoj ne bi bio druga violina.
Mislio sam pisati o njegovim svakodnevnim performansima poput izjave da je Crnogorac čiji je jezik srpski, komentara Izvještaja Evropske komisije ili obećanja Makronu da će Crna Gora pristupiti EU 2028, pri čemu iz svake njegove izgovorene riječi iskače ostrašćeno samodopadljivo ljubomorno derište koje zanima jedino samoreklama a ima pik da što više našteti svom bivšem drugaru i saborcu.
6
Ono, htio sam reći da je Jakovu etnička, nacionalna ili jezička pripadnost, njegov razroki doživljaj identiteta, samo mamac za vabljenje potencijalnih birača njegove partije koja treba da nastavi po Vučićevoj agendi tamo đe je Dritan stao. Ideja je bila da ukažem na to da Jakov kad se čudi što u Izvještaju Evropske komisije nema pomena o „krupnim demokratskim postignućima“ u protekle tri godine ne izgovara te gluparije jer vjeruje u njih nego što ga PR savjetnici uče da nalik Vučiću svaku laž može prodati ukoliko bude ponovljena dovoljan broj puta.
A htio sam i dometnuti kako je Jakov Makronu mogao obećati da će Crna Gora u EU ući ne ni 2028. nego – dogodine. Ili, odmah nakon praznika, svejedno. Jer Jakov nije ni instaliran da radi na ulasku Crne Gore u EU i to ga interesuje koliko i lanjski snijeg.
Neuspjeh u pristupanju EU, uostalom, može i hoće delegirati svom bivšem drugaru kao premijeru jer ionako koristi svaku raspoloživu priliku u javnom prostoru da mu manirom patološkog zavidljivca mučki opali ćotek.
Jakov je tu, dakle, baš kao i Dritan prije njega i gotovo svi u aktuelnoj vlasti, da nas od EU što više udalji i priveže za neku „regionalnu inicijativu“, ako ne već krepali Otvoreni Balkan, zašto ne neku manje kamuflažnu, pa birajte kako vam je draže da je nazovete – Srpski svet, Savez srpskih zemalja, Homogena Srbija...
Eto o tome sam imao namjeru da pišem, ali sam odustao nakon što viđeh izjavu novog predśednika Skupštine Crne Gore – kojeg je na to mjesto sve u ime inkluzije i doveo Milatović – na proslavi sto sedamnaestogodišnjice uspostavljanja parlamentarizma.
Da ne bih bio optužen za krivotvorenje, citiraću ga na ćirilici: „Идеја политичких промјена је кључна за оздрављење нашег друштва. У Скупштини Црне Горе, одвијају се кључни процеси који дефинишу свакодневицу грађана, доносе се одлуке које утичу на живот свих и управо због тога, овај дом мора бити мјесто гдје ће се укрстити аргументи и чињенице, а не напади и увреде. Вријеме гдје су такве ствари биле нормалне треба да остане иза нас и овај народни дом мора постати прави дом народа“ – poručio je četnički vojvoda Mandić.
Pa, drage moje drugarice i drugovi, ako ste do danas imali iluziju da je diskretni nestanak građana i napadna provala naaaaroda u političkom diskursu Crne Gore od 2020. godine naovamo, slučajna, efemerna pojava, grdno ste se prevarili.
Namjere nove vlasti danas su transparentne – zatrijeti ideju građanske države u korist države naaaaroda. A o kojem narodu je riječ kazaće nam dugo i brižljivo pripremani popis, ključna investicija Aleksandra Vučića u protekle tri godine za i formalno pokoravanje Crne Gore kakvu smo znali i za, uzgred, jedini trijumf u gostima ovog ocvalog autokrate i doktrinarnog sljedbenika ideje Velike Srbije kojem, liše Crne Gore, ne cvjetaju ruže više niđe u suśedstvu, a ni doma.
Zato uoči prepakovane prevare popisa, koja treba da posluži kao izgovor za ustavno redefinisanje i suštinsku anihilaciju građanske Crne Gore i asimilaciju Crnogoraca, trebamo jasno i glasno – riječima Darka Šukovića – odbiti učešće u namještenoj utakmici!
Ne zato što se plašimo da nas nema, već zato što ne smijemo pristati na namjeru Vučića i njegovih izmećara – da nas otpišu!
