Petokolonaši imaju osobinu da istinu najčešće govore samo kad se međusobno sukobljavaju. Sve što tada kažu zakonomjerno je istina. Ovog puta javnost svjedoči međusobnom optuživanju pobjednika tridesetoavgustovske kontrarevolucije za, ni manje ni više, saradnju sa srpskom BIA.
40Talas iznošenja prljavog veša pokrenuo je jedan od ključnih ljudi režima srpskog predsjednika, notorni Aleksandar Vulin, iznoseći optužbe pod i dalje nejasnim motivima o ulozi i prirodi odnosa bivšeg premijera i lidera Ure Dritana Abazovića sa srpskim obavještajnim krugovima.
Na to se naslonio vladajući PES koji je direktno optužio doskorašnjeg partnera, koji je i za njih uradio prljavi posao, "da su skinuti sa platnog spiska".
Crnogorskoj javnosti ne treba jedan Vulin da joj bistri oči, za to je dovoljan i zdrav razum
Francuskih sobarica gotovo i da nema.
Niko valjda ne očekuje da će jedni druge da ofiraju za saradnju sa think-tankovima, institutima ili univerzitetima. Djelovanje i ponašanje Abazovića tokom, a posebno nakon litijaške kontrarevolucije 2020.godine, zapečaćeno potpisivanjem tzv. Temeljnog ugovora, ukazivalo je na koordinaciju tog političara i njegove strančice sa vlastima u Beogradu.
Na koncu, u prilog toj tezi je i tretman koji sam Abazović uživa u srpskim medijima i, važnije, mračnim velikosrpskim intelektualnim krugovima. Od "nošenja na rukama srpske omladine" preko punih sala na promocijama Abazovićevog književnog djela, koje su ličile na skupove sabornosti srpskog sveta do nedavnog predavanja "studentima koji hoće da uče" na Zlatiboru - sve je na liniji pregalaštva za srpsku stvar.
Između otvaranja "prozora šansi" evropskih i integracije u srpski svet, Abazović je birao ovo drugo. Današnji nastup samog Vulina lako može biti i još jedan igrokaz u režiji srpskih obavještajnih krugova kojim se uoči nikšićkih lokalnih izbora opet pokušava prevariti crnogorsko biračko tijelo, ne bi li se namakao cenzus pa onda opet u nove ucjene i prevare.
Istovremeno, vladajući PES ignoriše činjenicu da su u političkom smislu nastavljači politike Ure, pri čemu njihovim koalicionim partnerima, a vjerovatno i funkcionerima komanduje taj isti Vulin i drugi vulini.
Tamo gdje je Ura nevoljno prekinuta u legitimisanju politike srpskog sveta, PES je nastavio uvodeći kadrove velikosrpskog nacionalizma u vitalne državne institucije. I jedni i drugi služe samo kao pontonski most, pri čemu je uloga PES-a opasnija ako ni zbog čega drugog bar zbog izbornog rezultata. Pritom relativizujući svaku bedastoću te politike, a kao u slučaju rezolucije o Jasenovcu aktivno radeći na sprovođenju onog što je agenda koja definitivno nije kreirana u Crnoj Gori.
Zbog toga su karikaturalni poklici prvaka PES-a o saradnji Ure sa srpskim obavještajnim krugovima ili sam PES nije informisan da u Vladi sjedi zajedno sa Demokratama i njihovim očinskim SNP-om, a i sa konstituentima nekadašnjeg Demokratskog fronta. Ili je možda PES gadljiv na saradnju sa civilnim ali ne i vojnim srpskim obavještajnim službama!?
Tragedija današnje Crne Gore nije samo ova vrsta prepucavanja doskorašnjih saveznika. Čak ni to što ta vrsta optužbe dolazi od partije vlasti koja posredno kontroliše sistem koji treba protiv toga da se bori a i dalje ima mehanizme da zaustavi direktnu i otvorenu veleizdaju. Suština razaranja crnogorske države leži u tome što nadležne institucije mudro ćute i samoukidno služe fasadi jednog posrnulog sistema.
Među odgovornima su, prije svega, Specijalno državno tužilaštvo koje je odmah trebalo da otvori izviđaj ali i Agencija za nacionalnu bezbjednost koja se svela u najboljem slučaju na regrutacioni centar. Ili je valjda u oslobođenoj Crnoj Gori normalno da se visoki državni funkcioneri stavljaju i miču sa platnih spiskova stranih obavještajnih službi, a da to pomenute institucije doživljavaju kao male ponoćne šale i mudro ih ignorišu.
Na kraju, crnogorskoj javnosti ne treba jedan Vulin da joj bistri oči, za to je dovoljan i zdrav razum.
