U pravu je novi premijer Crne Gore Zdravko Krivokapić. Kaže, neće on, da broji krvna zrnca ministara u njegovoj vladi. Bezbeli da neće. Ima stručnijih od njega, koji su to već uradili...
ZLOĆUDNI SPOJ
Politički otac aktuelnog predsjednika Srbije, Tomislav Nikolić, prije četiri godine, prilikom postavljanja temelja za zgradu Centra izvrsnosti u Kragujevcu rekao je: „Deca treba da se rađaju ovde, sa srpskim genetskim materijalom, sa srpskim kodom“.
U toj izjavi je, zapravo, konstrukcijska greška ideološke matrice velikosrpskog Projekta Zla. Fašizoidni karakter tog Projekta čine - svetosavski etnofiletizam srastao sa velikodržavnim nacionalizmom. Samo tako zloćudni spoj može da podržava ideologiju podrške „srpskom genetskom materijalu“ na prostorima gdje su „srpske zemlje“. Tamo, gdje su Srbi, srpske crkve, srpski grobovi i gdje žive oni koji su porijeklom(sic) Srbi.
Velikosrpski dežurni dispečeri za Crnu Goru, u liku beogradskog piljarskog istoričara Rakovića, već slavodobitno urliču da je, uz beogradsku i banjalučku srpsku vladu, formirana još jedna srpska vlada u Podgorici - sa „osam Srba“ - koji čine većinu. Posla vakelu Krivokapiću, da vodi računa, kada govori da Crna Gora nije srpska država, jer proces delegitimizacije identitetskih institucija dosadašnje crnogorske države, po njegovom predviđanju, obećava.
Odmah, kad „dritanizam“ bude nepotreban.
I dok Premijerove riječi o građanskoj vladi eksperata za dobro svih građana Crne Gore, još lebde u etru, jurišni regruti četničke velikosrpske opcije u Crnoj Gori, blagoslovljeni svetosavskim teokratama, jurišaju „oslobođenim“ crnogorskim ulicama. Ova masovna euforija nema elemenata uobičajenog veselja za demokratsku smjenu vlasti. Prema političkim parolama i ikonografiji, više pokazuje okupatorsku arogantnost i oholost. Nalik onim tragičnim dešavanjima, ONDA, kada je prvi put, istorijski „ubijena“ Crna Gora.
U kombinaciji svetosavskog klerofiletizma i velikodržavnog nacionalizma, kroz formu raznih strategija specijalnog rata, nastavlja se sprovođenje demonizacije i dehumanizacije socijalnog i duhovnog crnogorskog ambijenta. To je, zapravo, priprema za deligitimizaciju institucija crnogorske građanske države koju treba da obavi jednonacionalna ekspertska vlada. Time bi počela fašizacija crnogorskog društva.
Tom procesu je prethodila kontaminacija makrosocijalnog bića Crne Gore, raznim kombinacijama - laži, obmana, kletvi, istorijskih falsifikata. Otima se, otuđuje i priređuje istinska istorija Crne Gore. Građanima se nude konstrukti,mitovi i zablude, po mjeri potreba velikosrpske ideološke matrice. Tom pripremljenom lažnjaku još je samo nedostajao institucionalni oslonac u pravnom poretku, pa da crnogorska milenijumska državotvornost postane „sluškinja“ podaničke i vazalne Vlade Crne Gore.
LICITIRANJE GRAĐANSKOG PRINCIPA
Njih osam Srba, od dvanaest članova Vlade, uliva optimizam iluzijama četničko-svetosavskoj koaliciji.
Scenarij, da noseća entitetska državotvorna vrijednost Crne Gore i njen identitetski istorijski nosilac, Crnogorci, postanu ugroženi od manjine, uz pomoć velikodržavne hegemonije - susjedne - njihove matične države, od „velikog inkvizitora“, bi bio, endemski, civilizacijski incident.
Dešavanja u Crnoj Gori su potpuno ogoljela lažnost teze o ugroženosti Srba u Crnoj Gori. Tzv. ugroženost je, od izmišljenog stanja, postala sredstvo velikodržavne politike da dođe u poziciju da stvarno ugrožava sve ostale građane Crne Gore, pa i građansku crnogorsku državu.
Politička parola o „ugroženosti Srba“ u regionu, na primjeru Crne Gore, poučan je primjer o ulozi „ugroženosti“ kao „Trojanskog konja“ u biću jednog naroda i države, za potrebe stvaranja tzv. „srpskog svijeta“, spajanjem Geografske i Demografske Srbije. Pritom, valja uočiti međuzavisnost, intenziteta„ugroženosti Srba“ sa jačanjem vojne moći Srbije i njenom pozicijom u globalnim geopolitičkim odnosima.
Iz istorijskog iskustva je poznato, da su višenacionalne države, u kojima svaka nacija teži da njene nacionalne posebnosti može da štiti samo državni aparat vlastite suverene države, osuđene na stalne konflikte i sukobe, pa i na građanski rat.
Da li to zna novi mandatar Krivokapić, koji bi htio da služi i Bogu i mamonu.
Svetosavlju i istinskoj vjeri Hristovoj.
Velikosrpstvu i patriotskom crnogorstvu.
Da li je svjestan činjenice, ako licitira građanski princip, da su i Albanci i Bošnjaci, Muslimani, Hrvati.. građani. I, da svi oni mogu da izađu na ulice crnogorskih gradova, na ČIKANJE, sa simbolima svojih matica država?
Zar misli, novi predsjednik vlade, da će potomci crnogorskih slobodara da sesćukaju pod tuđ barjak u rukama „fatića“?
Crnogorci ni sada, kao što nijesu nikada imali rezervnu državu osim Crne Gore, nemaju kud - osim u slavu - ili u sramotu.
Naćerani su da se, u 21. vijeku sjete, starog crnogorskog amaneta pri rođenju muškog đeteta: „Sačuvaj ga bože, da ne umre na postelji“!
