Prilikom jedne od mnogih "prigodnih" večera, diplomata partnerske države pokušao je, najprije suptilno a onda i veoma direktno, da omiljene sagovornike iz crnogorskog civilnog sektora upozori da riječ “takozvani" eliminišu kada govore o pokušaju državnog udara iz 2016. godine.
Zapadni diplomata je gošću podsjetio na obilje materijala i dokaza koji ukazuju na to da strukture koje se pominju u tom slučaju i koje su prvostepeno osuđene nisu “takozvani”, nego - stvarni. Ta će sugestija zapadnog diplomate, barem privremeno, staviti tačku na kontinuirane pokušaje relativizacije i ismijavanja ne samo pokušaja državnog udara, nego i samog sudskog procesa.
Crnogorska javnost, od identičnih struktura sa promijenjenim pozicijama, ali ne i opisima posla, nanovo prolazi kroz talas relativizacije svega što je prethodilo i na sreću izbjegnuto 16. oktobra 2016. Konstrukcija o tome kako su pripadnici Kavačkog klana uticali na ishod sudskog procesa i željeli lidere DF-a nepravedno poslati na robiju, ne služi ničem drugom do novom sloju šminke te političke grupacije.
14
Momenat kad su suštinski vlast, a formalno nadomak ministarskih pozicija idealna je prilika da se, uoči početka ponovljenog postupka, kompromituje njegov slučaj i sve što je pratilo ta dešavanja. Po već oprobanoj matrici, koja je zlokobnost najbolje pokazala nakon ubistva Đinđića, mediji, analitičari, stručnjaci, političari, agenti, združeno čine sve da kreiraju paralelnu stvarnost i dekontekstualizuju prošlost.
Teorija o "trećem metku" ili dilema o tome kako je RTS slike atentatora imao svega par sati nakon ubistva je identična praznoglavlju o grupi penzionera i keramičara ili, sad opasnijoj, o uticaju pripadnika klanova, zainteresovanih za NATO integracije, na treću granu vlasti.
Crna Gora danas živi produženi udar, državni i nacionalni
Upravo to služi kao alibi trenutnom predsjedniku Skupštine i njegovom saučesniku da od sebe prave žrtve i takvim oreolom započnu novo suđenje, čiji ishod treba da bude beskrajno dug proces ili čak oslobađajuća presuda, ne bi li slučajni predsjednik imao dodatni argument da širi narative o njima kao konzervativnoj desnici.
Propaganda mašinerija, koja je od početka sastavni ali i ključni dio, projekta destabilizaciije Crne Gore zaboravu prepušta sve ono što se dešavalo mjesecima uoči parlamentarnih izbora.
Istina je da su od nasilnih protesta 2015. pa do održavanja izbora 2016, ruske službe i njihove srpske paraslužbe u opozicione partije uložile preko 15 miliona dolara. Većina toga pošlo je oglašavanju i medijima koji su u kontinuitetu sa naslovnih strana i centralnih informativnih emisija antizapadni i proruski karakter političkih procesa predstavljali kao borbu protiv korupcije. Paralelno su kreirane nove partije i profilisani pojedinci koji su neprekidno širili iste maligne narative ali i podilazili crnogorski nastrojenom biračkom tijelu.
Tek kad je postalo jasno da ni toliki novac i propagandna inteligencija nisu dovoljni za uspjeh na izborima prešlo se na rezervni odnosno plan izazivanja nasilja pod krinkom odbrane izborne volje. Dakle, državni udar je skup svih tih aktivnosti, uključujući npr. i desant na Sinjajevinu, a ne isključivo samo nasilni dio, dokaz tome je uspjeh tih struktura da gotovo razore institucionalni okvir i potroše državnu supstancu.
Crna Gora danas živi produženi udar, državni i nacionalni.
