Dnevnopolitička realnost obiluje životnim temama – red ekonomije i IBAR-a, red nacionalizma i revizionizma. Različite polazne tačke, a zajednički cilj – povratiti izgubljeno povjerenje beogradske centrale.
Možda je Kneževićevo manijakalno samoponižavanje najdirektniji i najradikalniji vid javnog sluganstva, ali utrkivanje ne prestaje.
81
Predsjednik Skupštine, tokom govora kojim je proglasio pobjedu u Budvi, nazvao je Crnu Goru republikom. Parafraziram – politički predstavnici srpskog naroda na nivou opštine i na nivou republike pokazali su da imaju kapaciteta da se izbore sa nedaćama... Ovaj namjerni gaf prošao je ispod radara.
Znamo da Dalaj Lama ne poznaje ustavnu materiju – djeluje prema Ustavu druge države. Politička drskost oličena u besprizornoj negaciji ustavnog određenja države, s pozicije drugog čelnog čovjeka u toj istoj državi. U njegovom paralelnom univerzumu, južnopokrajinski proces već je dovršen.
Mandiću se ovaj govor očito isplatio. Stiglo je obećanje da će glavnokomandujući riješiti stvar u Budvi. Praktičnoj realizaciji njegove misije svjedočili smo prethodnih dana.
Andrijine muke ovim nijesu okončane. Ni sam ne zna šta bi sa sjednicama. Reklo bi se da bi najradije zaključao parlament i s ključem pobjegao daleko od pričeo IBAR-u. Kako vođi objasniti otkud IBAR prije Jasenovca, kako to da Mandić sluša Spajića, a ne obratno.
A Spajić, u ulozi IBAR žrtve, oglasi se tek ponekom trećerazrednom foricom.
Taman kad su idealisti pomislili da je PES izvukao pouku iz budvanskog fijaska, javio se mladi Čarapić. Tako je revizionistička inicijativa Srpskog nacionalnog savjeta pretvorena u pitanje od državnog značaja. Potonji je čas – preseliti spomenik vojvodi Mirku Petroviću, sad ili nikad.
Valja podsjetiti da je prijedlog o Cetinju kao boljoj lokaciji u vrijeme sporenja oko obnavljanja spomenika u podgoričkom parlamentu snažno zastupao tadašnji DF. Previše slučajnosti, zar ne?
Vasilije se dobrovoljno isturio ispred partije. Čak je i medij (proksi) pažljivo odabrao. Ne treba da nas čudi to što istaknuti funkcioner vladajuće partije nije čuo za Mirkovu varoš, ne razlikuje Grahovo i Grahovac, poziva se na naknadno dopisanu (izmišljenu) istoriju. Kako bi najbrže savladali propuštene lekcije, oslobodioci posežu za pamfletima nažvrljanim propagandističkim jezikom.
Oni koji se javno diče podrškom ovakvim nakanama, nijesu ništa drugo do vjerna kopija Fatića i njegovih bjelaša
Da su PES politikanti pobornici retradicionalizacije i zločinačke heroizacije, dokazali su podrškom davanju ulice Pavlu Bulatoviću. Prirodno je da ideološki sljedbenici SPC koja višedecenijskom bespravnom gradnjom zloupotrebljava spomeničku kulturu i uništava crnogorsko kulturno nasljeđe, olako prihvataju zakonska tumačenja – prilagođavaju se okolnostima i političkom trenutku, bez gubljenja vremena na promišljanje.
Od Čarapićevog neznanja, važnija je suština izrečenog. Plan je obznanjen – sve simbole crnogorstva i crnogorske državnosti izmjestiti na Cetinje. Ukidanjem crnogorskog nacionalnog, istorijskog, društvenog i kulturnog identiteta ostale opštine osloboditi od Crnogorki i Crnogoraca. Prijestonicu pretvoriti u nekakvu provinciju manjinskog naroda. Finalnim (prisilnim) međunacionalnim konsenzusom sprovesti pomirenje po SPC.
Da su PES politikanti pobornici retradicionalizacije i zločinačke heroizacije, dokazali su podrškom davanju ulice Pavlu Bulatoviću
Oni koji se javno diče podrškom ovakvim nakanama, nijesu ništa drugo do vjerna kopija Fatića i njegovih bjelaša, koji su se s crnogorskim istorijskim i državnim kontinuitetom obračunavali na identičan način.
Kosponzorisanje velikodržavnog nauma osuđeno je na propast. PES će, poput prethodnih kosponzora inovirane verzije beogradskog projekta, vječito gladnih vlasti, neminovno postati marginalan politički subjekt. Oslobodilačka garnitura po dubini i širini, odavno se pozicionirala na samo dno istorijske ljestvice – niže i od najistaknutijih kvislinga.
