Za aktuelna dešavanja U Crnoj Gori mogu biti korisne Hristove riječi, u Jevanđelju po Mateju, o dobrom sjemenu pšenice posijanom po njivi po kojoj je neprijatelj, dok su ljudi spavali, posijao kukolj. Hristos reče da ne treba čupati kukolj dok je mali jer se može počupati i zdravo zrno pšenice: „Pustite neka oboje raste do žetve. U vrijeme žetve, pokupite najprije kukolj i svežite ga u snopove da se spali, a pšenicu u moju žitnicu“.
Napisano u prvom vijeku nove ere, mudrost Isusovog savjeta i danas može koristiti za razumijevanje aktuelnog socijalnog i političkog stanja u Crnoj Gori.
Iskorjenjivanje vrijednosti predaka
Generacije predaka na prostoru Crne Gore su se, još od 10. vijeka, brinule da se na socio-političkoj „njivi“ crnogorskoj zasije „zdravo zrno ljudskosti“ u korist pokoljenja svojih potomka. Od Predimira do kralja Nikole. Njih oko trideset (Trinaest Dukljansko-zetskih vladara, sedam Zetskih gospodara, osam vladika crnogorskih i dva knjaza-kralja).
Svi su oni u svom vremenu ukorijenjivali entitete u biće crnogorsko. Najprije one koji su bili u funkciji fizičkog opstanka i slobode, a onda one koji su afirmisali zajedništvo srodnih na specifičnom etosu, radi stvaranja duhovne i svjetovne vertikale zastvaranje političke zajednice - crnogorske države i crnogorske nacije.
Tokom milenijuma trudili su se da posiju “zdravo zrno“, iz koga je nicala i stasala prepoznatljiva vrijednost Junaštva i Viteštva, Ljudskosti i Čovječnosti. Očekivano je da će buduće generacije Crnogoraca moći koristiti naslijeđene vrijednosti.
Čini se da je aktuelna generacija potomaka danas u Crnoj Gori dovedena u situaciju da prisustvuje iskorijenjivanju tih vrijednosti koje su preci i svojim životima ukorijenjivali. Stiče se utisak da su potomci neodlučni da spriječe neprijatelja da se „zdravo zrno“ nasljeđa pretvori u „kukolj“ ljudskog ništavila. I postane śeme izdaje.
Sijači „kukolja“ u duhovnom, kulturnom i političkom ambijentu crnogorskom su prepoznatljivi, a korov je dostigao takve razmjere da je već vrijeme za žetvu...
SPC i njena ideološko svetosavska elita je najagilniji sijač duhovnog korova u biću crnogorskom. Ona manipuliše i iskrenim vjernicima i iskrenim popovima koji Crkvu i religiju smatraju duhovnom hranom za spas duše. SPC političkim djelovanjem izjednačava naciju i vjeru, usvaja etnofiletizam.
Pravoslavlje reducira na svetosavlje, a svetosavlje postaje ideologija velikosrpskog projekta „srpskog sveta“. Nameće se nepostojeća „srpska vjera“ koja je u funkciji nametanja iluzije Srbima o posrbljavanju Crnogoraca i drugih ne Srba na Zapadnom Balkanu.
Jedan od najistaknutijih intelektualaca SPC, Radovan Bigović, pravoslavni teolog, sveštenik i filozof, tvrdio je da nije pravilno govoriti SPC, već „bilo bi pravilnijegovoriti o Pravoslavnoj crkvi u Srbiji, Rusiji, Crnoj Gori, Evropi, Aziji, Africi… Autokefalnost pomesnih pravoslavnih crkava ne treba poistovećivati sa idejom državnog suvereniteta 19. veka, što danas neki čine“.
A Vladika Nikolaj Velimirović je tvrdio: „Da nacionalna religija ne može biti drukčija nego bezbožnička“.
Kad Bog ima naciju, sve je moguće
Dakle, aktuelna teokratska elita svetosavlja je, zapravo, jeres koja afirmiše etnofiletizam SPC na prostoru Zapadnog Balkana. Njihovi sljedbenici su, onomad, moštima kneza Lazara obilježavali teritorije „srpskog sveta“ na kojoj su kasnije svetosavski komandanti, s blagoslovom SPC, počinili genocid.
Kad Bog ima naciju, sve je moguće! Svetosavski žreci u mantijama, uz pomoć većeg dijela vjerskih regruta, kojima crkva služi samo da im da oprost za kriminal, ubistva, silovanja i druge grijehe, po Crnoj Gori obmanjuju istinske vjernike, lažno se predstavljajući slugama Hristovim.
Duhovna elita svetosavska skrnavi svetinje crnogorske, a u „Olimp“ crnogorski je ustoličila vladiku Joanikija, uz pomoć borbenog helikoptera, u pancir ćebetu, i uz podršku naoružane pratnje specijalaca. Onog vladiku koji onomad reče da je „mnogo naučio“ od velikosrpskog kvazi istoričara Rakovića.
Kad se udruže svetosavski farizej i kvazi naučnik „srpskog sveta“ - sve je moguće!
SPC je u Crnoj Gori postala interesna profitna organizacija koja sekularnost koristi da može da upravlja državom, a da državi nizašta ne odgovara. Da stiče kapital, a da ne plaća porez? Čini se da znatan dio klera SPC u Crnoj Gori i tzv. racionalni vjernici, misle da u isto vrijeme mogu služiti i „Bogu i mamonu“.
Drugi „sijač“ kukolja u prostoru crnogorskom je beogradska ideološka radionica. Iz njenog propagandnog opusa se, za realizaciju projekta „srpskog sveta“, preko plaćenih podanika u Crnoj Gori, kreiraju i šire propagandni sadržaji sa ciljem da se crnogorski identitetski entiteti kompromituju, prisvoje, falsifikuju ili negiraju. Građanima Crne Gore se umjesto istine nameću mitovi i zablude o „srpskoj veri“, Svetom Savi i srpskom biću Crne Gore. Akademici SANU i kvazi istoričari iznose laži o crnogorskoj istoriji i njenom duhovnom i kulturnom nasljeđu.
Niđe nije isplativije biti crnogorski anticrnogorac nego u Srbiji
Pridjev „crnogorski“, „eksperti“ srpskog sveta, u javnom diskursu uglavnom koriste u negativnom kontekstu kriminala ili moralne stigme. Istoričari, tipa Rakovića, i akademici SANU, soja Bećkovića, rugaju se istorijskim vrijednostima crnogorskog identiteta, od crnogorske štamparije u 15. vijeku, do kape crnogorske i Vile lovćenske. Za njih crnogorska Crna Gora i crnogorska nacija ne postoje. Za Bećkovića: „Biti Crnogorac je krivično delo“. A one koji se osjećaju Crnogorcima, po Rakoviću, trebavratiti na „fabrička podešavanja“.
Dakle, nasilno posrbljavati!?
Posrbljavanje Crnogoraca i crnogorskih entiteta, u aktuelnom velikosrpskom projektu, postala je profesija. Konvertiti i renegati crnogorski bivaju od velikosrpske elite hvaljeni i nagrađeni namještenjima i nezasluženim titulama.
Niđe nije isplativije biti crnogorski anticrnogorac nego u Srbiji.
Najnovija politička aktivnost tzv. „beogradskog Firera“ je pokušaj da utiša i pokrije osudu njegove autokratije od strane akademske javnosti Srbije, kroz formiranje tzv. „Narodnog pokreta za državu“ koji je zamišljen kao široka koalicija ujedinjenih Srba u regionu. Srba sa „čisto srpskim genetskim kodom“, kako onda izjavi srpski predsjednik Nikolić i politički mentor aktuelnog predsjednika.
Možda neki novi „Lebensraum“ i „lebensborn“ srpskog sveta?
Možda mu je Hitler uzor. I on je pokušao da ujedini sve etničke Njemce u jednu državu „Grosdetschland“, koja bi bila (Lebensraum) životni prostor za sve NJemce, čiste arijevske rase (Lebensborn). Uključujući i teritorije na kojima žive etničko-nacionalni Njemci izvan Njemačke.
Historia magistra vita est!?
Najrevnosniji i najagilniji uzgajivači „kukolja“ u Crnoj Gori su, izvođači radova u korist velikosrpkog klero-fašizma. To su destruktivni kadrovi, instalirani u skoro svim segmentima države. Uglavnom djeluju u nekoliko pravaca. Građanska sloboda se u Crnoj Gori zamjenjuje vjersko-nacionalnom slobodom.
Umjesto da bude slobodan svaki građanin Crne Gore, bilo koje vjere ili nacije, četničko-svetosavski aktivisti prioritet daju „srpskoj veri i naciji“. Umjesto prava da svaki lojalni državljanin Crne Gore, bio on etnički Srbin, Bošnjak, Musliman, Albanac ili Hrvat može da bude nacionalni Crnogorac, velikosrpski klero-nacionalisti usiljavaju dominaciju srpstva. To je, zapravo, glavni udar na jezgro i suštinu ustavnog uređenja Države.
U aktuelnoj crnogorskoj državi „isključeni“ su imunološko represivni sistemi Države. Oni postaju autodestruktivni i umjesto da štite vladavinu prava, pravednost i pravni red, oni stimulišu sijače „kukolja“ koji zatiru zdravo „zrno“ u biću crnogorskom.
Destruktivna aktivnost Vučićevih jurišnika u Crnoj Gori odnosi se na pokušaj mijenjanja i omalovažavanja državnih simbola, duhovnih svetinja crnogorskih i kulturnog nasljeđa Crne Gore.
Upotreba državne zastave često zavisi od volje glavnog četničkog vojvode Mandića na čelu najvećeg organa zakonodavne vlasti u državi, koji uz pomoć instaliranih pomoćnika po dubini, tipa Vraneša, Kovačevića… urnišu slobodarsko i junačko nasljeđe crnogorsko.
Ulice dobijaju imena zločinaca, proslavljaju se dokazani neprijatelji Crne Gore a potcjenjuju borci za njenu slobodu, suverenitet i dignitet. Zloupotrebljava se državna himna Crne Gore. Mijenja se njen tekst ili se umjesto himne često čuju četničke pjesme bjelaša crnogorskih, poput one koju je ratni zločinac Šešelj izdeklemovao prije 10 godina, Beogradskoj televiziji: „Cetinje će jedne noći u četničke ruke doći“.
Urušavanje duhovne baze Crne Gore
Posebno se urušava materijalna i duhovna baza prijestonice Crne Gore - Cetinja. Taj Olimp crnogorski doživljava duhovnu, kulturnu i materijalnu devastaciju. U infrastrukturu Cetinja se veoma malo investira. Ambijentalno uređenje gradskih ulica i trgova je zanemareno.
Materijano-proizvodna baza cetinjske ekonomije je godinama planski devastirana, bez nekadašnjih fabrika i uslužnih djelatnosti. Građani Cetinja prisiljeni su da trpe i materijalnu i duhovnu i kulturnu torturu od sopstvene države. Možda su zanemareni uslovi i kvalitet života na Cetinju imali uticaj da se formiraju psiho patološke ličnosti spremne na stravične zločine?
Crnogorska politička scena sve više liči na Tamni vilajet „srpskog sveta“. Raskućuje skućeno, rasprodaje stečeno a skrnavi sveto. Razaraju se sveti simboli i vrijednosti crnogorske. Velikosrpski klero-fašizam dehumanizuje, delegitimizuje i demonizuje sve što ima sadržaj za crnogorsko identitetsko prepoznavanje. Izvođači radova velikosrpske ideologije, usiljavaju tuđe vrijednosti!
Vrijeme je da se kolektivna patriotska snaga probudi, ujedini i djeluje. Vrijema za „žetvu“ je, odavno, stiglo.
Bojati se da neprijatelji Crne Gore prvi ne požanju i ne spale „zdravo zrno“, a ostave Crnoj Gor samo „kukolj“ ljudski. Valja se bojati da se generacije predaka crnogorskih ne postide bruke i dremljivosti svojih potomaka?!
