Ajmo to ovako.
1. U decembru 2019. godine, na najavu Vlade Duška Markovića da bi Aerodromi Crne Gore mogli biti dati pod koncesiju, reagovao je saopštenjem Građanski pokret URA istakavši kako je to „katastrofalan, neodgovoran i sebičan potez Vlade“ i pozvavši tadašnju Vladu „da odustane od te namjere te da u toj firmi uspostavi profesionalni, a ne partijski menadžment, koji bi sproveo modernizaciju i širenje kapaciteta, čime bi bila uvećana i profitabilnost Aerodroma Crne Gore.“
2. M portal je u avgustu 2022. godine pisao o tome da je Dritan Abazović u dogovoru s Edijem Ramom planirao da Raminom finansijeru Šefketu Kastratiju, vlasniku aerodroma u Tirani, obezbijedi koncesiju nad Aerodromom Tivat. Pobjeda je pisanje M portala dopunila informacijom da je u čitavoj toj operaciji ključnu ulogu odigrao Dritanov intimus Artan Kurti, glavni inspektor u Agenciji za nacionalnu bezbjednost s biografijom u kojoj presuda za pokušaj ubistva čini najmarkantniji detalj.
3. Nakon što je menadžment Aerodroma izradio strateški poslovni plan koji je pokazao da ta kompanija može biti profitabilna kao državna firma, Dritan Abazović krajem juna lansira inovativnu ideju – aerodrom u Tivtu treba dati u koncesiju, a onaj u Podgorici ostaviti u državnom vlasništvu.
70
4. Prije neki dan uz slike poplavljenog tivatskog aerodroma te haosa na podgoričkom aerodromu kad su službenici napuštili pasoške kontrole stigla je i vijest da low cost kompanije Wizzair i Ryanair otkazuju letove s podgoričkog aerodroma, a povećavaju broj letova iz Tirane. Na vijest da gubimo i ono malo linija koje su preostale nakon što je jedna od Dritanovih vlada ugasila Montenegro airlines i time poništila na desetine lotova, Dritanov ministar ekonomskog zastoja i paradajz turizma Goran Đurović reagovao je hladan kao špricer komentarom da je to uobičajena pojava.
Povodom haosa na podgoričkom aerodromu oglasili su se i iz Aerodroma Crne Gore poučnim saopštenjem: „Aerodromi Crne Gore u stanju da sigurno i bezbjedno opsluže sve potrebe nadolazećeg saobraćaja, uz ograničenja u kvalitetu usluge koja su direktno uslovljena stanjem infrastrukture. Sistemska infrastrukturna ulaganja traže određenje vlasnika po pitanju nosioca razvoja.“
Treba li iz svega izvoditi zaključak ili je i slijepima jasno što Dritan Abazović radi s državnim dobrima!? I zašto bi bio problem da aerodrome pokloni Raminom finansijeru kad je već preko 50 km2 vrijedne sakralne baštine poklonio svom drugom nalogodavcu, Državi Srbiji i njenoj ustanovi pod imenom Beogradska patrijaršija!?
Može i ovako.
1. U ovom trenutku, preko sebi lojalnih ljudi Dritan Abazović drži pod punom kontrolom Agenciju za nacionalnu bezbjednost, Upravu policije, Specijalni policijski tim, Ministarstvo unutrašnjih poslova i Ministarstvo odbrane. Upućeni tvrde i neke djelove tužilaštva. Takvu kontrolu nad bezbjednosnim sektorom pored Putina i Lukašenka u ovom trenutku, koliko je poznato, ostvaruje još i Kim Džong Un. Da mu je dosta da samo kontroliše, ni po jada. Afera „Do Kvon“ zorno je pokazala kako Dritan konstruiše slučajeve koristeći državne resurse, uz asistenciju uslužnih propagandnih platformi, za ucjene i diskreditaciju političkih protivnika.
2. Građanski pokret URA oglasio se saopštenjem u kojem, komentarišući dio prepiske sa SKY aplikacije koje je publikovala propagandna platforma Vijesti, pozivaju Tužilaštvo da „procesuira jasna krivična djela objelodanjena kroz SKY aplikaciju“.
3. Već duže od godinu dana javnost je imala prilike da čita djelove prepiske sa SKY aplikacije članova jednoga narko kartela u kojoj saznajemo da je „brat Abaz“ svoje aktivnosti u bezbjednosnom sektoru, lično ili preko posrednika, koordinirao s članovima narko kartela, obećavajući smjene i namještenja, a neki su njegovi bliski saradnici registrovani i u direktnoj prepisci i dogovaranju s pripadnicima narko kartela.
4. Upošljenica propagandne platforme Vijesti koja je objavila prepisku sa SKY aplikacije u kojoj se spominje bivši predśednik Đukanović i njegovo „ugrađivanje“ u poslove šverca cigareta, u prepisci članova istog narko kartela koji simpatiše „brata Abaza“ pominje se gotovo kao njihova portparolka, uvijek spremna da za njihove „nestašluke“ adekvatno propagandno upakuje.
Na tužilaštvu je zaista krupan zadatak da se odazove na prozivke GP URE i ispita sve navode iz SKY aplikacije. Kako one o Đukanovićevoj umiješanosti u šverc cigareta, tako i one o saradnji brata Dritana i propagandistkinje Vijesti s jednim zloglasnim narko klanom ili one o dobavci oružja preko Beogradske patrijaršije, finansiranju kampanje Miodraga Lekića i Marka Milačića od strane narko klanova i sl. I još pride da utvrdi što se dešava s bratom Radom i volšebnim kamionima s nespaljenim zaplijenjenim cigaretama sklonim da nestanu i s bezbjednosnih kamera koje su ih snimile. Otkako se Filip Adžić brine o crnogorskim unutrašnjim poslovima i odbrani, oće se nešto tim kamerama da često zabaguju, baš kao na graničnim prijelazima na dan izbora.
O čemu vam zapravo govorim? Kad su vam pričali da se DPS mora skinuti s vlasti zbog kriminala, korupcije, nepotizma – lagali su. Jer ako je DPS-ova epoha bila epoha partitokratije i zaobilaženja zakona, ovo danas je epoha urušavanja sistema i kakistokratije. Kad su vam govorili da DPS treba da ode jer umjesto životnog standarda promoviše ideologiju koja dijeli – lagali su vas, jer nakon obećanja o plati od 1000€ otkako je zasio na mjesto predśednika Jakov Milatović se bavi istorijskim revizionizmom, bilo da govori o „istoj kulturi i jeziku“ u Srbiji i Crnoj Gori, traži izvinjenje od NATO pakta što je vojnom intervencijom ’99. spriječio genocid na Kosovu ili šminka biografiju Momira Bulatovića, dosljednog šegrta balkanskoga kasapina Slobodana Miloševića, univerzalnog simbola kvislinške politike, spremnog da na mig gazde zapali zemlju kojom je, po nesreći, nekad vladao.
A ovih dana, ekipirajući saradnički tim, Milatović radi ono što su već jednom učinili on i Spajić – s državnih jasala priprema formiranje nove političke partije. Da, bilo je u eri DPS-a mnogo devijacija – o kojima se uporno i glasno govorilo – no u postDPS eri te su devijacije postale – sistem, o kojem se uglavnom ćuti.
Poslije svih arčenja državne imovine, urnisanja javnih finansija, zloupotreba državnog aparata za samopromociju ili podrivanje suvereniteta države i njeno uvlačenje u ekonomsku, bezbjednosnu i kulturnu zonu Srbije, a preko nje i Rusije, nakon opšte klerikalizacije, fašizacije i potkopavanja građanskih i sekularnih temelja društva, članovi udruženog rušilačkog poduhvata koji već tri godine razaraju Crnu Goru morali bi biti onemogućeni da se i primaknu polugama moći i odlučivanja. Toga ovih dana mora biti svjestan i Milojko Spajić, jedan iz te družine, za kojega još možda postoji šansa da se, baš kao i Đukanović sredinom 90-ih, otrgne iz ove rušilačke urote.
Ako kani Vladu praviti s ostacima DF-a – čiji je najprirodniji i u Medojevićevom odsustvu zapravo idealni dio Dritan Abazović sa svojom OKG Urom – biće to ne samo njegov politički kraj, stampedo u kojem će biti zgažen i odbačen, već i nastavak ubrzane razgradnje društva i kolonizacije države. Bude li kombinovao s Demokratama, nastaviće eksperimentalnim putem kojim se išlo postepeno u propast prethodne tri godine.
Ako mu je, pak, stalo do onoga o čemu je govorio tokom izborne kampanje, ako preferira „vraćanje fokusa“ na EU integracije, pred njim je jednostavno rješenje. Vlada PES-a, manjinskih stranaka i koalicije Zajedno (uz, naravno, SDP, ukoliko na ponovljenom glasanju pređe cenzus) u parlamentu bi obezbijedila više od 2/3 podrške, dovoljne za sve reforme neophodne za pristupanje EU.
Priče o nepoželjnom DPS-u, nakon što su za nepune tri godine predstavnici vrlog novog sveta urnisali državu, više nijesu ubjedljive, a ideja da možete Crnu Goru uvesti u EU sa snagama koje su, neke 30 godina a neke posljednje tri godine, radile sve da nas udalje od evropske političke i vrijednosne zajednice stupidarija je s kratkoročnom upotrebnom vrijednošću.
Kojem će se Milojko privoljeti carstvu vjerujem da nije teško pretpostaviti. Svoje je preference pokazao već na lokalnom nivou đe mu je koaliranje s DF-om, Urom i Demokratama leglo kao budali šamar. Zato, drage moje drugarice i drugovi, pripremite se na ono što nam jedino preostaje – legitimnu i nenasilnu građansku pobunu! Jer – kako to jednom lijepo reče Štulić – Sloboda te čeka, uzmi je!
