Teško da se igdje u Evropi mogu naći politički mazohisti kakvi su crnogorski „oslobodioci“ i njihov beogradski vođa. Eksplozija mazohizma najglasnije odjekne kad po svaku cijenu treba povratiti davno posrnuli rejting. Ređanjem kontraproduktivnih poteza sebi čine kontra usluge. Tako to biva kad političari, a očito ni njihovi savjetnici, o političkom marketingu ne znaju niti slova.
Šef premijerovog kabineta, sa parlamentarne govornice visokim tonom proglašen genijem, u potonji čas osmislio je novu prevarnu strategiju radnog naziva – Daj šta daš. Priprema terena za užurbanu rekonstrukciju Vlade i marketinška dosjetka uoči skorih izbornih ciklusa na različitim nivoima. Valja imati mamac za birače, da se greška iz budvanske kampanje ne bi ponovila.
52Predizborna šarena laža zamijenjena je postizbornom - fiskalnom prevarom. Suma u prepunim novčanicima biće manja od obećane, a frižideri poluprazni, dok inflacija nemilosrdno proždire sva povećanja. Nakon guranja u evropsku izolaciju, potopljeno je i drugo ključno predizborno obećanje. No, ko se još sjeća pompeznih i demagoških poruka koje su nas pozdravljale s predizbornih bilborda i odzvanjale sa konvencija i malih ekrana.
Ko se još sjeća da je danas najoštriji kritičar Evrope sad 2 upravo na toj, doduše malo korigovanoj platformi dobio podršku građana.
Jesu li nas onomad uvjeravali da zarade i penzije podiže najprije gradonačelnik Podgorice, a zatim i predsjednik države. Kasnije je predsjednik priznao kako taj program zapravo nikad nije vidio.
Spajić kao kripto kockar ne poznaje limite, jer i nema šta da izgubi
Dakle, obmanjivačka i diletantska politika nekadašnjih dvojnih lidera je identična. Ipak, Milatović je neuporedivo vještiji, dok Spajić nedostatak političke mudrosti pokušava nadomjestiti klovnovski lošim humorom. Predsjednikovi politički (nipošto ideološki) preobražaji ipak zaslužuju širu elaboraciju u nekom od narednih tekstova.
Vratimo se premijeru. Šef kabineta, dugogodišnji kadar omraženog DPS-a i nekadašnji PR Ministarstva finansija, očito je postao PR premijera i aktuelnog ministra. Kritikovao je novinare, odgovarao bez ijednog njemu upućenog pitanja, pokušavajući da objasni neobjašnjivo.
Elem, fotografija sa prezentacije Evrope sad 2 predstavlja paradigmu rekonstruisane Vlade. Bio je to skup kojim se najavljuje formalna primopredaja poluga vlasti, koje još od novembra čvrsto drže NSD i DNP. Što prije se desi rekonstrukcija, brže ćemo do izbora, jer je raspad interesno-klijentelističkog bloka neminovan. Prije ili kasnije, prevladaće glad za dubinsko-širinskim funkcijama, a partijski uhljebi su, pokazalo se, nezasiti.
Ispunjenjem ultimatuma o raskidu opštinskih koalicija, BS bi odbacila ideje suverene, građanske, antifašističke i multietničke Crne Gore
Pitanje je, međutim, kakav će biti krajnji domet nauma Mandića, Kneževića i njihovih pokrovitelja da rekonstrukcijom Vlade rekonstruišu i Crnu Goru. Posao bi im, nažalost, znatno olakšao ulazak Bošnjačke stranke, dodatnim usitnjavanjem bloka koji je stvarao nezavisnu i proevropsku Crnu Goru. Današnja rukovodstva pojedinih manjinskih partija umnogome se razlikuju od onih iz 2006. i kasnijih godina.
Tako ni Bošnjačka stranka koju predvodi Ibrahimović vrijednosno nije ni približna onoj koju je predvodio Rafet Husović. Sjetimo se da je foteljaški motivisana BS nastavila da sjedi u Abazovićevoj Vladi i nakon što su Kovač i Damjanović na proslavi neustavnog dana RS ponosno aplaudirali Putinu i zločinačkim politikama.
Pridruživanjem kripto-četničkoj, rusko-srpskoj Vladi, Bošnjačka stranka bi za par funkcija prodala nacionalne, ali i interese svojih birača. Bio bi to čin legitimizacije ne samo parastosa, trgova, ulica, murala, već i svojevrsne rehabilitacije čiča Draže, Pavla Đurišića, Karadžića, Mladića, ratnog ministra Pavla Bulatovića...
Bila bi to podrška heroizaciji nalogodavaca i dželata koji su prije i tokom i nakon Drugog svjetskog rata, te početka devedesetih, sve do genocida u Srebrenici sudjelovali u deportacijama, raseljavanjima, silovanjima i ubistvima Bošnjaka i muslimana širom regiona. Bio bi to vrijednosni sunovrat, kojim se prećutno odobrava rušenje Njegoševog mauzoleja, spomenika vojvodi Mirku Petroviću, Titu i sve što po uzoru na rusko-srpsku političku beogradsko-banjalučku braću naumi ovdašnja putinovsko-vučićevska garnitura.
Ispunjenjem ultimatuma o raskidu opštinskih koalicija, BS bi odbacila ideje suverene, građanske, antifašističke i multietničke Crne Gore, pristajući na saučesništvo u rušenju multietničkog sklada i oslobađanju Crne Gore od antifašističkog nasljeđa, deheroizacijom boraca za slobodu, nasuprot heroizaciji koljača i ratnih zločinaca. Oprostila bi BS time i prodavanje majica u Baru, Dražine kalendare i lelekanje Turaka u Nikšiću, i najagresivnijeg novovremenog progonitelja i mrzitelja Bošnjaka Darija Vraneša.
Vjerovatno bi pristali i da pod krinkom brige o dijaspori podrže Zakon o državljanstvu kojim bi, uz pomoć fantomskih birača, bila dovršena misija prekrajanja crnogorskog i svih nesrpskih identiteta.
Takav neskladan konglomerat sastavljen od obožavalaca zločinaca i predstavnika naroda nad kojim su zločini počinjeni, Andriju Mandića faktički bi pozicionirao, takoreći, kao međunarodnog Dalaj Lamu, koji je uspio ono što niko nije – pomiriti Srbe i Bošnjake. Farsa koja bi Crnu Goru bespovratno strmoglavila niz liticu koja vodi pravo do srpsko-ruskog sveta.
Pridruživanjem kripto-četničkoj, rusko-srpskoj Vladi, BS bi za par funkcija prodala nacionalne, ali i interese svojih birača
Spajić kao kripto kockar ne poznaje limite, jer i nema šta da izgubi. Pokoravanje gazdi je jedino što mu preostaje. Ali ako Ibrahimović po cijenu unutarpartijskog raskola prihvati ultimatum, koji je potekao od najnečasnijih, a u čast najzakletijih Demokrata, čiju je zamjensku poziciju BS dugo i željno čekala s klupe rezervnog igrača, đon kojim Andrija Mandić gazi Crnu Goru biće snažno očvrsnut, a njegov pomiriteljski narativ opšteprihvaćen, daleko od zapadnog radara.
Takvoj destabilizaciji i faznoj rekonstrukciji države do konačnog porobljavanja, građanski otpor će, očito, biti jedina brana. Iako je neprincipijelnost jedini politički princip većine subjekata, Ibrahimovića valja pitati – jeste li spremni da srušite ono što su vaši prethodnici srcem gradili? Ako jeste, odgovor birača uslijediće brzo, jer za saučesništvo u uspinjanju DF-a s političkog dna ka vrhuncu moći nijesu glasali. Glasanje po nacionalnom ključu bila je poruka nesigurnosti koju ste razumjeli, ali usljed nezajažljivosti nijeste poslušali.
