Razumije se da je saga, tragikomična i holivudska, o tunelskim iskopinama koje vode do samog srca crnogorskog sudskog sistema dovoljno inspirativna za ovaj tekst a posebno naslov. Međutim, uvijek je bolje govoriti o uzrocima, tunel dođe kao posljedica jedne jezive neodgovornosti i beskrupulozne agresije kojoj je izloženo cijelo naše društvo ili bar ono što je od njega ostalo.
Slika(e) tehničkog premijera kako doslovno karikaturalno obilazi (!) mjesto zločina nije ništa drugo no paradigma političkog sunovrata.
Tu na površinu izbija ona druga vrsta neodgovornosti - političkih činilaca koji su ostvarili izborne pobjede a koji kontinuirano ne uspijevaju da predlože sastav kabineta i kakvu takvu reformsku agendu. Upravo suprotno. Sa najviše državne adrese čini se sve da tehnička vlada nastavi svoj bal po minskom polju gdje svakodnevno strada institucionalna supstanca države koja se bar još formalno naziva Crna Gora.
Nedavno je jedan diplomata ustvrdio, gotovo cinično, da Belgija nije imala formiranu vladu duže od 600 dana i da je ostala Belgija. Nažalost, Crna Gora nije Belgija a definitivno se nakon 600 dana ne bi više ni zvala Crna Gora. Upravo to se i dešava. Nije nužni cilj formirati vladu sa ostacima DF-a nego vještačkim disanjem održati tehničkog Abazovića u nedogled. Upravo njemu prvaci velikosrpskog nacionalizma ovih dana sriču razne spomenice zbog svega što je uradio za srpsku stvar. Spisak je poduži, pa i ne čudi blagost u glasu Andrije Mandić kad zagovara uključivanje Ure u novu vladu.
Zajedno protiv Crne Gore - svi. Sad kad su svi otkrili svoje karte od pomenutog slučajnog predsjednika, preko medijskih oficira srpskog sveta sve do dvojca Knežević/Mandić, jasno je da Spajić jedinu šansu ima ako istinski zadrži podršku tamo gdje zapravo stanuje evropska politika.
Sa najviše državne adrese čini se sve da tehnička vlada nastavi svoj bal po minskom polju
Dramatičnost situacije najbolje oslikava isprovocirana, može se reći i iznuđena, izjava gospodina Eskobara koji nikad preciznije saopštio ono što znaju i ptice na grani. Jedino slučajnom predsjedniku i budućem ministru spoljnih poslova to do kraja nije jasno. Neka vrsta selektivne političke amnezije koja zahtijeva da se periodično diplomate i partneri oglašavaju i saopštavaju isti stav. Ono što ovog puta izaziva jednu vrstu čuđenja, bar formalno, jeste razlika u odnosu na Vučića i njegove surogate u Crnoj Gori.
Prema tumačenju uvaženog američkog diplomate, s pravom, ustvrđuje da su ostaci DF-a antizapadani i antievropski, uvodeći i novu kategoriju da su protiv EU. Istovremeno, njihov politički, medijski i finansijski pokrovitelj je sve suprotno. Ta vrsta racionalizacije regionalne politike zapravo je trijumf neodgovornosti koji kratkoročno šteti građanima balkanskih zemalja a dugoročno upravo interesima SAD.
Ne treba podsjećati na slične epizode iz centralne Amerike ili drugdje kad SAD nisu svjesno ili nesvjesno formulisale konzistentnu politiku već su pokušavali da liberalno utiču na autorkate a autokratski na liberale. Stoga je slika potpuna. Neodgovornost i nesposobnost vlada Crnom Gorom, do kad - ne znamo.
P.S. U moru urušavanja crnogorskih političkih i društvenih institucija, nezapaženo, tipično crnogorski kukavički, prošla je vijest da Tamara Nikčević više ne uređuje jedini preostali crnogorski elektronski mediji. Sibirska hladnoća.
