Zavodljivo je slušati lidere SPC kako drže pridike građanima. Kako uigrano glume božije pastire i snishodljivo pozivaju živu crkvu božiju - vjerno stado svoje, da ih sluša i slijedi. Njihova slatkorječivost, bez nužne „dezinfekcije pojmova i riječi“ koje izgovaraju, prikriva toksičnu sadržinu koja nužno dovodi do podjela i sukoba na prostoru Crne Gore.
Njihov „bogougodni diskurs“ je samo šuškavi primamljivi celofan, koji skriva sadržaje koji generiraju Zlo, u ime Svetosavskog etnofiletizma, kao duhovne podrške velikodržavnom hegemonizmu.
PRIPREMA VJERNIKA LAŽNIM INFORMACIJAMA
Kada se patrijarh srpski Irinej poziva na „glas naroda“ kao „glas božiji“, on, zapravo, neće da kaže ono što priča. Neće da kaže da je taj „glas naroda“ njihov duhovni i ideološki proizvod, na koji stavljaju tuđu etiketu sa „glasom Boga“ u funkciji političke iluzije za oslobađanje, navodno, ugroženih građana Crne Gore pravoslavne vjeroispovijesti.
Meroton je tu prevaru nazvao „samoispunjavajućim proročanstvom“. Ona nastaje tako što vladike SPC pripreme vjernike lažnim informacijama, da pod maskom „odbrane svetinja“, na litijama, podrže velikosrpski ideološki Projekat Zla. Na kraju ove manipulacije, željeno ponašanje prevarenih, postaje povod za akciju kreatora tog ponašanja - crkvenih institucija SPC i anti-crnogorskih političkih struktura u liku DF u Crnoj Gori. Ali, ne više da „odbrane svetinje“, već da - nasilno sruše ustavni poredak Crne Gore.
Vladikama SPC u Crnoj Gori ne pada na pamet da orgnizuju litije za podarenje božije blagodati za spas građana od pandemije, za molitvu zdravstvenim radnicima da istraju u nadljudskim naporima. Umjesto usrdnih molitvi Bogu za spas od Kovida 19, vladike SPC, na čelu sa Ristom, zloupotrebljavaju i pandemiju u borbi za profit SPC od kapitala koga su oteli od živog crnogorskog duhovnog bića.
Najnovijim litanijama SPC je radikalizovala svoje postupke i preuzela i političke ciljeve velikosrpskih ideologa. Za vladike SPC je „blaga Hristova riječ“ rezervisana, uglavnom, samo, za podršku zločincima i Zlu. Blagoslovila je: Macu, Šiljka, Đurišića do Arkana, a anatemisala istinske vjernike i ateiste i sve iskrene crnogorske patriote.
Na taj način su se SPC i njen klir, prvi put, neposredno uključili u kreiranje političkog Zla na crnogorskom prostoru.
Patrijarh srpski Irinej je zaboravio, da je glas prevarenog naroda i Isusa poslao na raspeće, (u Rusiji važi poslovica, „Glas naroda je razapeo Isusa“) kao što bi i „njegov“ prevareni narod glasao za raspeće Crnogoraca, a njima bi to bilo pokriće za „Pilatovsko pranje ruku“.
Patrijah srpski je čak „zaboravio“ i ime države Crne Gore pa je, onako podmuklo, naziva Republika Crna Gora, nazivom iz vremena tzv. treće Jugoslavije.
Indirektno Irinej ovim gestom saopštava da on crnogorsku samostalnu državu, van Srbije, ne priznaje?
SVETOSAVLJE - SEKTA PRAVOSLAVLJA
Bog je stvorio Čovjeka po svom liku, ali svetosavci nakon pet vjekova, od smrti sv. Save, proglašavaju Svetosavlje kao sektu pravoslavlja, kao duhovnu podlogu hegemoniji velikodržavne ideološke matrice. Mjera Čovjeka prestaje biti božiji lik, ona se srozava na podaničku vjernost svetosavlju i Projektu Zla. Svaki pokušaj emnacipacije, pojedinca i naroda, od tog Projekta, za popove SPC je pokušaj „ugrožavanja“ srpstva, a samim tim i svetosavskog Boga.
Radi se o apokrifnom postupku koji je dio konstrukcijske greške u duhovnom biću velikosrpskog Projekta Zla.
Kada se nije mogao pronaći „Bog koji voli Srbe“, SPC čini uslugu svetovnoj velikosrpskoj eliti i promoviše Srbina za Boga. Sinergija Svetosavskog klero-nacionalizma i velikodržavnog srpskog hegemonizma su tvorci Zla na prostorima jugozapadnog Balkana. Jačina te sinergije je srazmjerna broju proglašenih „ugroženih Srba“ u regionu.
Tako su se stekli uslovi da parola praktičnih aktivnosti SPC u regionu postane poznato geslo: „Bog to hoće“.
Kad Amfilohije izražava ljubav prema Crnoj Gori i Crnogorcima on misli na podaničku, provincijalnu pokrajinu „srpsku spartu“, a Crnogorce kao preumljene podanike na toj teritoriji. One, koji ne poštuju državne simbole Crne Gore i koji se bore da ne bude crnogorske Crne Gore.
Amfilohijev crnogorac i Crnogorac patriota, koji je sublimat entitetskih vrijednosti milenijumskog slobodarskog trajanja Crne Gore, međusobno su isključivi.
Amfilohijev crnogorac je Srbin. Sljedbenik osvajačke dinastije Nemanjića i uzurpator sveukupnog kulturnog, duhovnog i intelektualnog nasljeđa koje su generacije Crnogoraca na sablju stekli.
„GLAS BOŽIJI“
U Projektu Zla ima mjesta samo za glas „odabranog naroda“ - srpskog. Samo je njegov glas „glas božiji“. Crnogorski, Bošnjački, Albanski, Hrvatski i drugi narodi u Crnoj Gori po tom Projektu nemaju pravo na glas svog naroda i svog Boga?
„Glas božiji“ po mjeri, kleronacionalista SPC i elite „nebeskog naroda“ pripada samo „srpskom genetskom kodu“, naravno uz pomoć sofisticiranih borbenih sredstava, kojima se, ubrzano, naoružava Vojska Srbije.
Aktivnosti Svetosavskih fundamentalista SPC u Crnoj Gori su civilizacijski akcident i endemski pokušaj, zbližavanja teokratske dominacije SPC i velikosrpske hegemonije, a udaljavanja Crkve od istinske vjere i Boga.
Ono što čini SPC u Crnoj Gori liči na krstaški pohod sveštenstva svetosavske sekte, zajedno sa liderima hegemonističke ideologije velikosrpskog Projekta Zla.
