Kad bi se funkcionisanje političkog sistema u Crnoj Gori saželo kroz onu o dobroj i lošoj vijesti to bi glasilo ovako: dobra je da bar jedan sud u državi pokazuje otpornost na pritiske izvršne vlasti a sve ostalo je loša vijest.
Paradoksalno je da se vrhunac pravnog i političkog nasilja poklapa sa pozitivnim Izvještajem o ispunjenosti privremenih mjerila (IBAR) iz oblasti vladavine prava.Samovolja i bahatost koju je izvršna vlast demonstrira počevši od bivšeg tehničkog premijera Dritana Abazovića, istim tempom nastavlja ova euročetnička pod vođstvom premijera Milojka Spajića.
18Nije samo pokušaj da se preuzme, totalna, kontrola nad bezbjednosnim sektorom doživjela sudski krah, slično je prošao suštinski isti napor da se preuzmeu ostale poluge izvršne vlasti.
Cinik bi primijetio da premijeru manjka administravnih kapaciteta u vidu savjetničkog kadra ili bar izostanak "savjeta" koji ga vode u kaniblaske lične ratove. Izbjegao bi ili bar tempirao otvaranje novih frontova poput onog sa ministrom pravde Andrejom Milovićem, dok na primjer sukob sa predsjednikom Jakovom Milatovićem dobija novu dimenziju.
Uprkos početne prednosti u sukobu "na desnici", odustane li predsjednik (za neupućene novoformirani Pokret za Podgoricu) od izbora u Glavnom gradu biće to dokaz da premijer ipak ima čemu da se nada.
Kako god, poznato je da čak i na semantičkom nivou crnogorski jezik ne poznaje adekvatan prevod za Veberovski koncept "accountability" odnosno odgovornosti izvršne vlasti i birokratskog sistema. Nepodnošljiva lakoća postojanja predstavlja kredo Vlade premijera Spajića osim u situaciji kad je važno ispuniti ciljeve koji se za Crnu Goru i o Crnoj Gori pripremaju van nje.
Tu se zapravo krije i sva zlokobnost onoga što je puno prije trijumfa litijaške kontrarevolucije namijenjeno Crnogorcima i po peti put obnovljenoj crnogorskoj državi. Ponovno aktuelizovanje izmjena Zakona o državljanstvu, tema koja objedinjuje sve, otvorene i maskirane, velikosrpske i proruske političke subjekte, zapravo je ništa drugo do smrtne presude - nacionalne i državne.
Na koncu, upravo je tada kandidat za predsjednika i lider Milatović izložio to kao ključni politički cilj. Danas tu bedastoću podlo razrađuje sami premijer lamentirajući nad tobožnjom djecom prema kojima se ova država maćehniski odnosi. Istovremeno se ignorišu i nipodaštavaju svi zdravorazumski argumenti koje iznosi stručna javnost.
Stotinu hiljada novih birača gore dolje šta je u odnosu na ekonomsko blagostanje kome težimo jednakom brzinom poput Srbije u zlatno doba SNS. Nije li zapravo sva priča o potencijalnim novoupisanim biračima, bilo deset ili dvije godine prebivališta, skretanje sa priče o reformama protiv kojih se ovih dana bori i sam predsjednik.
Doduše, nvo-ovski putem konferencija i okruglih stolova sa kojih se može čuti varijacija na temu Crna Gora teško može izdržati pritisak nesposobnosti trenutne izvršne vlasti.
Karikaturalno je kad se pozitivnim IBAR-om pokušava maskirati suština propadanja cijelog sistema državne vlasti. Međutim, ono što sigurno ne može izdržati je izmijenjeni birački spisak koji bi otvorio prostor prvom stvarnom izbornom inžinjeringu na tlu Evrope.
