Od početka 1919. (i godinama potom u kontinuitetu), crnogorski suverenisti, patrioti, ratnici, gerilci, borci ZA PRAVO, ČAST I SLOBODU CRNE GORE, masovno su patili, ginuli, bili ubijani, te proganjani, primoravani na »predaju« goniteljima, potjernim militarnim okupacionim i režimskim formacijama, a oni su, pored toga, bili zatvarani, mučeni, suđeni i osuđivani od strane režima KSHS i njenih sudskih organa vlasti.
Stradali su crnogorski rodoljubi i njihove familije, odani Crnoj Gori i njenom državno-pravnom poretku, suverenu kralju Nikoli I Petroviću Njegošu i legalnoj i legitimnoj crnogorskoj Vladi u egzilu, na čijem su se čelu nalazili Jovan Plamenac (1919-1921) i general Milutin Vučinić (1921-1922), te general dr Anto Gvozdenović (1922-1925), u enormnom broju, širom Crne Gore - u odbrani državnog i nacionalnog dostojanstva, prava i časti svoje napadnute i okupirane države i domovine.
Jovan S. Plamenac, predsjednik crnogorske Vlade u egzilu 1919-1921.
I oni su, mučenički i herojski, istinski slobodari, svojom borbom, stradanjem i žrtvom, pokazivali jasan, oružani i ideološko-politički, otpor velikosrpskom zavojevaču Crne Gore i brutalnim tlačiteljima crnogorskog naroda.
Na prostoru Nikšića i njegove okoline, snažan, oslobodilački, crnogorski ustanički pokret od početka 1919. i godinama zatim, djelovao je protiv velikosrpskih (srbijanskih) okupatora i anektora Crne Gore.
Bile su, sa područja Nikšića i okoline, brojne ustaničke čete i brojni prvaci, a jedan od glavnih ustaničkih vođa i boraca bio je Radojica M. Nikčević, koji se od 1919, do prve polovine 1924. ratnički i odvažno suprotstavljao hordama zla koje su izvršile invaziju, okupaciju i aneksiju Crne Gore.
Veliki dio plemena Pješivci pripadali su toj oružanoj višegodišnjoj borbi i stadali su na razne načine za spas i opstanak Crne Gore.
General Milutin M.Vučinić, predsjednik crnogorske Vlade u egzilu 1921-1922.
Nadasve, na području Nikšića i okoline, u ustaničkom, komitskom oslobodilačkom pokretu, posebno se istakao, i to dugi niz godina, u brojnim oružanim borbama Za Pravo, Čast i Slobodu Crne Gore, i jedan od vodećih ustaničkih vođa, oficir komandir (major) crnogorske vojske, zelenaški prvak, suverenista, moralni autoritet i izuzetno uticajni čovjek Kosto Markov Radović iz Banjana.
Istaknuti rodoljub, zelenaš i gerilac u borbi za prava i dostojanstvo Crne Gore i njenog naroda bio je i Milivoje Spasojević iz Pješivaca.
Rođen je 1898. godine. Pripadao je, kao komita, narodnom pokretu za oslobođenje Crne Gore 1919-1922. godine. Bio je dugo vremena na udaru, progonjen od organa vojnih i civilnih vlasti KSHS zbog odanosti Crnoj Gori i energične i poštene borbe za njenu slobodu.
Načelstvo nikšićkog Okruga KSHS je rješenjem broj 806, od 15. maja pozvalo na predaju mnogobrojne crnogorske komite (gerilske ratnike) iz nikšićkog okruga, okarakterisavši ih kao „odmetnike od vlasti“. Pozvani su da se predaju u roku od 20 dana, a ako to ne urade biće oglašeni za „hajduke“ te „biće slobodno svakome ubiti ih“.
General dr Anto Gvozdenović, predsjednik crnogorske Vlade u egzilu 1922-1925.
U tome aktu, odnosno pozivu na predaju, poziva se na istu pod brojem „60. Milivoje I. Spasojević, iz Pješivaca, sreza Nikšićkog, star 23 godine, rasta visokog, očiju graorastih, kose plave, brkova malih plavih“. (Viđi o tome: Mile Kordić, „Crnogorska buna 1919-1924“, Beograd, 1986, str.273).
Sredinom juna 1922. bio je, prema raspoloživim istorijskim izvorima, različite provinijencije, iz toga vremena, silom prilika, namoran na predaju i znameniti crnogorski suverenista i patriota, zelenaški komita, višegodišnji ustanik, pregnantni borac za Pravo, Čast i Slobodu Crne Gore Milivoje Spasojević iz Nikšića.
O tome list Okružnog odbora NRS za Crnu Goru, pod egidom predsjednika te stranke u KSHS i predsjednika Vlade te države, Nikole Pašića izvještava u vijesti pod naslovom „Predao se odmetnik“ sljedeće:
„Tu skoro predao se vlastima Milivoje Spasojević iz Nikšića“. (List „Crna Gora“, organ NRS za Crnu Goru, Cetinje, godina III, petak 30. juna 1922, broj, 44, strana 3).
Crnogorski ustanički, zelenaški suverenistički primarno, prevashodno, ali značajnim dijelom i nacionalno-emancipatorski komunistički ustanički pokret predvođen dr Vukašinom Markovićem iz Pipera i Petkom Radovim Miletićem iz Rovaca, nadasve, je i tokom 1922. godine bio posebno djelatan.
Komita i revolucinar Petko Radov Miletić iz Rovaca
Bio je, taj pokret otpora i borbe, izuzetno jak i djelovao je protiv unitarno-centralističke KSHS i njenog represivnog aparata, koji je konstantno ugnjetavao i terorisao crnogorski narod i oduzimao mu fundamentalna i prirodna prava, individualna i kolektivna.
Među istaknutim pripadnicima, komitima, protagonistima u borbi za prava Crne Gore, njenih seljaka i radnika, bili su i bivši regruti vojske KSHS koju su iz protesta i otpora napustili i odmetnuli se u šumu, da se bore za svoja uvjerenja i prava svog naroda.
To su: Pavić M. Lakić i Jovan M. Lakić, iz Bjelopavlića, koji su, silom prilika, nakon gerilskog djelovanja, bili primorani da se predaju organima režima i budu uhapšeni i zatvoreni od strane represivnog režima KSHS.
List Narodne radikalne stranke i predsjednika Vlade KSHS Nikole Pašića, odnosno, njenog Okružnog odbora za područje Crne Gore, u vijesti, pod naslovom „Predali se“ pisao je o tome sljedeće:
„Ovih dana predali su se vlastima odbjegli regruti: Pavić M. Lakić i Jovan M. Lakić, oba iz opštine Jelenačke, sreza danilovgradskog“. („Crna Gora“, organ NRS za Crnu Goru, Cetinje, godina III, petak 30. juna 1922, broj, 44, strana 3).
U Rovcima je crnogorski oslobodilački, ustanički i komitski pokret bio, dugo godina, posebno snažan i bastaduran za Crnu Goru u borbi za njenu obnovu. Među crnogorskim gerilcima, bio je veliki broj ustanika iz bratstva Šćepanović.
Jedan od crnogorskih vitezova, koji je u borbi Za Pravo, Čast i Slobodu Crne Gore, neštedimice, junački i etički, položio život bio je i Mirko Radosavov Šćepanović.
U sukobu sa srbijanskom vojskom, žandarmerijom i potjernim odjeljenjima KSHS, on je poginuo u noći između 21. i 22 juna 1922. godine. Vijest o tome objavila je i novina „Crna Gora“, partijsko glasilo Narodne radikalne stranke Nikole Pašića za Crnu Goru.
Naime, u članku pod naslovom „Ubijen odmetnik“ kaže se:
„Između 21. i 22. tekućeg mjeseca ubijen je odmetnik Mirko Radosavov Šćepanović iz Rovaca“ („Crna Gora“, godina III, petak 30. juna 1922, broj, 44, str. 4).
Brojni crnogorski ustanici, patrioti i komiti širom Crne Gore, bili su, silom objektivnih okolnosti, ucjena i drugih prinudnih postupaka okupacionog sistema, primorani da se predaju organima civilno-vojne uprave režima KSHS na prostoru Crne Gore.
Među njima, silom prilika, to je morao učiniti 28. juna 1922. i istaknuti crnogorski patriota, ustanik i komita iz Kuča - Gojko M. Prelević.
O tome vijest objavljuje i radikalski list „Crna Gora“ u članku pod naslovom „Prijavio se odmetnik“, u kome se kaže: „28. ovog mjeseca prijavio se načelstvu okruga podgoričkog Gojko M. Prelević iz opštine Donjo Kučke, sreza Biočkog“. („Crna Gora“, godina III, petak 30. juna 1922, broj, 44, str. 4).
Kralj Nikola, predsjednik Vlade Lazar Mijušković i predstavnici dvora Petrovića u egzilu u FrancuskojJedan od istaknutih boraca iz narodnog pokreta Za Pravo, Čast i Slobodu Crne Gore, odnosno, pripadnik crnogorske oslobodilačke gerile bio je i Mitar Mitrić. Njega je režim KSHS proganjao, raspisao potjernicu za njim, pod montiranim optužbama, eklatantnim namještaljkama i obmanama, te javno plasiranim diskvalifikacijama.
Njih je prenosila ondašnja režimska štampa, navodeći da je on, kako su tvrdili, „razbojnik i pljačkaš“. On to, uistinu, nije bio, već je bio patriota Crne Gore i pregalac za pogažena prava crnogorskog naroda i njegovog prava na normalni život.
Komita Mitar Mitrić (kojega je režim kvalifikovao, stigmatizovao kao „odmetnika“) bio je progonjen od strane bjelaške, režimske oružane „omladinske organizacije“ i u sukobu sa njima uhvaćen je od iste potjerne grupe, tokom oktobra 1922, na području kolašinskog Okruga.
O tome izvještava i list NRS Nikole Pašića, odnosno, partijske novine njenog Okružnog odbora u Zetskoj oblasti, list pod nazivom „Crna Gora“, Cetinje, godina III, broj 75 od 31. oktobra 1922, u tekstu objavljenom na strani 4. pod naslovom „Uhvaćen razbojnik“, u kome se kaže:
„Javljaju iz Kolašina da je tam. omladinska organizacija uhvatila odbjeglog razbojnika Mitra Mitrića i predala ga sreskom načelstvu u Morači“.
Dakako, činjenica je da Mitar Mitrić nije bio razbojnik, kako je neosnovano i klevetnički optuživan, već je on bio crnogorski rodoljub i komita.
