Prije gotovo dvije sedmice faktički iscrtah destabilizatorsku mapu, koja se krije iza bizarnih spekulacija Aleksandra Vučića o motivima za dvostruko ubistvo u Sokocu. No, bilo je zalud. Apelovali su mediji, apelovale su nevladine organizacije, ali se vlast, manirski, pravila mrtva.
6Imaju, jel'te, pametnijega posla, od čitanja apela i upozorenja nas koji posmatrano iz njihove paralelno univerzumske vizure nalazimo krivce za sve i svašta. Jer smo, kako reče premijer, previše pesimistični. Tako smo, njihovom suludom logikom, “miroljubivog” vožda nepravedno okrivili za širenje panike i podsticanje sukoba u drugoj državi.
Valja podsjetiti na par crtica, nakon kojih je kontekst lako uvezati. A rebus, zaista, nije teško riješiti.
Vučić i doajen lojalističkog novinarstva Milomir Marić, shodno dogovorenoj košuljici, vode pripremljen razgovor o ikonama i kandilima u kući porodice Madžgalj, kao potencijalnim motivima za izvršenje stravičnog zločina. Zatim slijedi izvještaj dobijen od obavještajnih veza iz Crne Gore.
Ključna tvrdnja – Alija Balijagić u zatvoru je postao vjerski fanatik i fundamentalista. Ko su Vučićevi obavještajni doušnici do danas nijesmo saznali, a vjerovatno i nećemo, ali nije baš da ne možemo pretpostaviti.
Dakle, čovjek koji preživljava uz pomoć dvije - tri rakije na dan, bez hrane i vode, višestruki je povratnik i nasilnik izuzetno opasan po okolinu, više od pola života proveo je u zatvorskim ćelijama, tipičan je primjer vjerskog nasilnog ekstremiste. Opasne su to besmislice. A nastavak priče još je bizarniji.
Vučić kao istoriografski tumač ispričao je neistinitu priču o stogodišnjim sukobima među pravoslavnim i muslimanskim stanovništvom u Vraneškoj dolini i specifičnostima toga kraja. I nije ovo puka slučajnost, već povod za stvaranje novog velikosrpskog korisnog mita.
Naime, bližila se stogodišnjica masakra u Šahovićima. A taj je masakr nad crnogorskim muslimanima počinjen od strane okupatorskog režima Karađorđevića. Bilo je to vrijeme sistemskog terora i progona nesrpskog stanovništva i političkih neistomišljenika.
Povod za masakr u Šahovićima nije bila vjerska i nacionalna netrpeljivost koja, prema Vučićevom kazivanju, traje i danas. Bio je to zločin koji je isplanirala i sprovela okupatorska vlast, prema istoj matrici kojom je decenijama kasnije počinjen genocid u Srebrenici i čitav niz bezumnih zločina širom BiH.
Laž je u osnovi velikosrpske politike. Baš kako je napisao otac nacije Dobrica Ćosić – laž je vid srpskog patriotizma i srpski državni interes.
A upravo je Aleksandar Vučić edukovan kroz napredni kurs o metodama političkog terora predavača Vojislava Šešelja da bi kasnije i politički doktorirao, slijedeći upravo takve metode kojima je vladao Milošević, a vožd ih je prilagodio savremenom dobu.
On tačno zna kada i zašto nešto govori. Kao što godinama unazad lažima o Srebrenici iznova dehumanizuje srebreničke žrtve. Tako je lažima o sukobima kao povodu za etničko čišćenje u Šahovićima dehumanizovao i crnogorske bošnjake i muslimane. Uostalom, po političkoj dehumanizaciji mlađani Vučić je i postao poznat. Znate već – Ubijte jednog Srbina, mi ćemo stotinu muslimana.
Podsjetiću, reda radi. Cilj dvojca vožd vs Marić bio je dvostruk. Skrenuti pažnju javnosti sa tragedije u Novom Sadu, u kojoj je život izgubilo 15 osoba i pobjeći od odgovornosti, kako bi se sačuvala vlast. Kako vidimo, to im nije pošlo za rukom.
Drugi cilj bio je rasplamsavanje sukoba u Crnoj Gori da bi se zemlja destabilizovala i postepeno postala institucionalno obezglavljena, s vlašću nesposobnom da ugasi razbuktale požare.
I dok su nama Vučićeve izjave, u najmanju ruku, podizale dijafragmu i ježile kožu, vlastima nijesu ni zapale za uho. Osim saopštenja ANB i Uprave policije, jedinog tračka postojanja institucija, povodom Vučićevog raspirivanja mržnje niti slova, a kamoli glasa od crnogorskih zvaničnika.
Lampice su se upalile tek kada je lokalni aktivista, tokom protesta na Slijepač mostu održao islamofobni govor. Istina, poruke su zastrašujuće. Međutim, ne mogu se sanirati posljedice bez sagledavanja uzroka.
Vraneška dolina simbol je tolerancije i suživota. Sjećamo se da su taj sklad nedavno pokušali da naruše vandali bliski vlasti, postavljanjem table za pravoslavno groblje. Svjedočimo i politički podstaknutim sukobima među mještanima Štitarice. Politički plamen u mirnodopskim uslovima.
Bošnjačka stranka najmanje je pozvana da nam drži lekcije o tome šta nije, a šta jeste vjerski fundamentalizam i kakve su konsekvence zapaljive retorike. Pametnije bi bilo da to objasne onome čija su mimikrijska figura u aktuelnoj Vladi. Imao je Ibrahimović vremena i resursa da shodno ovlašćenjima zaštiti državni integritet i osigura bezbjednost naroda čije, kako veli, interese zastupa.
No, od poštanskih usluga po Mandićevom zadatku nema se kad za protestna pisma. Uostalom, i sam Ibrahimović je nedavno 1918. okarakterisao kao godinu spoznaje slobode i demokratije, relativizujući tako, nakon preskakanja Srebrenice i zločine počinjene nad crnogorskim muslimanima pod okupatorskim režimom.
A zašto se čelnici bezbjednosnog sektora nijesu oglasili, postalo je bjelodano jasno tokom skupštinske sjednice. Burna reakcija poslanika Demokrata Momčila Lekovića na izlaganje poslanika Nikole Zirojevića neprocjenjivo je relevantan pokazatelj njihove konspirativne vjernosti zvaničnom Beogradu. Mir i stabilnost njihova su nacija, a njen vođa njihov nacionalni heroj.
Lokalni aktivisti koji postupaju po uputima ovdašnjih dopisnika centrale srpskog sveta najmanji su problem. Problem je psihopata koji je istovremenom političkom zloupotrebom dvije tragedije pokrenuo lavinu, što mu je i bio cilj – usijanje sukoba do nesagledivih razmjera.
Tom nabusitom i samoživom autokrati, koji sopstvene građane plaši nuklearnim ratom i neophodnošću dodatnih skloništa, nema ko da odgovori. Poltronska vlast raduje se uspjehu njegove misije egomanijaka koji se zloupotrebljavajući slučaj Balijagić i novosadsku tragediju igra ljudskim životima.
Ratnohuškački učenik odavno je prevazišao sve učitelje. Ne preza ni od čega, kako bi, rukovođen manijakalnim nagonom ostvario imperijalističko-šovinističku zamisao – svi Srbi na jednoj stanici, na okup ispod iste nadstrešnice. Ostalim nacijama namijenjeno je izgleda prisilno identitetsko istrebljenje.
